Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Το γύρο του διαδικτύου κάνουν οι εικόνες από την επίθεση στην Πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ την Πέμπτη 29/10. Γεγονότα που χρησιμοποιούνται ως αφορμή από την κυβέρνηση, το υπουργείο, τις συστημικές παρατάξεις, κάθε είδους στελέχη και παράγοντες του συστήματος και, φυσικά, όλα τα ΜΜΕ, για να προβληθεί και πάλι το αφήγημα της, λεγόμενης, «βίας και ανομίας» στα Πανεπιστήμια. Χρησιμοποιούν την αντιδραστική «θεωρία των δύο άκρων», μιλούν για «κόκκινο φασισμό» και, τόσο βολικά, έρχονται να στοχοποιήσουν και να τσουβαλιάσουν το χώρο της αριστεράς στα πανεπιστήμια, την οργανωμένη πάλη και το συνδικαλισμό, το Λαϊκό Άσυλο, τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις των φοιτητικών συλλόγων, με τη δράση μιας ομάδας σαν κι αυτή, που δεν έχει καμία σχέση με τους συλλόγους, πόσο μάλλον με το φοιτητικό κίνημα. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο, ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας εν όψει του Πολυτεχνείου (όπως έκαναν και πέρσι με το λοκάουτ). Καταλήγουν, λοιπόν, στο «συμπέρασμα» ότι η κυβέρνηση με τη νομική κατάργηση του Ασύλου «έκανε τη μισή δουλειά» και ότι η «πολιτεία» πρέπει να πάρει κι άλλα μέτρα. Και ποια είναι αυτά; Η ΔΑΠ και η ΟΝΝΕΔ έχουν τη «λύση»: κάρτα εισόδου στα ΑΕΙ και πανεπιστημιακή φύλαξη από ειδικό σώμα!

Όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι της «δημοκρατίας» και του «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», που εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την τραμπούκικη επίθεση που δέχτηκε ο Πρύτανης, φαίνεται ότι έχουν πολύ «επιλεκτική» μνήμη. Πάει πολύ να εμφανίζεται το σύστημα (και η κυβέρνησή του) ως «αντιφασιστικό» (με αφορμή και τη δίκη της ΧΑ), ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής με κάθε ευκαιρία. Όταν βγάζει παράνομες τις απεργίες και τις συγκεντρώσεις – διαδηλώσεις με το χουντονόμο που ψήφισε. Όταν τα ΜΑΤ χτυπούν στις διαδηλώσεις μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους. Όταν η αστυνομία τρομοκρατεί τη νεολαία με καταστολή και κυνηγητό στις πλατείες. Όταν συλλαμβάνει δίχως πρόσχημα μαθητές και τους κρατάει κλειδωμένους στη ΓΑΔΑ ή όταν στήνει ψεύτικα κατηγορητήρια και τρέχει σε δίκες αγωνιστές (βλ. γεγονότα ΑΣΟΕΕ τον προηγούμενο Νοέμβρη, πορεία ενάντια στο νόμο για τις διαδηλώσεις τον Ιούνη). Όταν εισβάλουν στη δική μας σχολή ΜΑΤ ρίχνοντας χημικά και ανοίγοντας κεφάλια, μετά από κάλεσμα της Πρυτανείας (Νοέμβρης 2019) ή όταν ειδικός φρουρός βγάζει όπλο και απειλεί φοιτητές (Φλεβάρης 2020). Δεν είδαμε την ίδια «ευαισθησία» από τις δυνάμεις του συστήματος σε αυτές τις περιπτώσεις ωμής κρατικής βίας, τρομοκρατίας και καταστολής! Πάει πολύ να βγάζει λόγο η ΔΑΠ για «βία και ανομία» και να εμφανίζεται ως «προστάτης» της ελευθερίας έκφρασης στα Πανεπιστήμια όταν η ίδια, ουκ ολίγες φορές, έχει επιδοθεί σε μπραβιλίκια και τραμπούκικες ενέργειες, όταν προωθεί την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων και των συνελεύσεων, τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το χτύπημα του συνδικαλισμού, όταν κάνει νοθείες στις φοιτητικές εκλογές και απειλεί και αποκλείει αριστερές δυνάμεις!

Οι δυνάμεις του συστήματος έχουν δείξει επανειλημμένα το πραγματικό τους πρόσωπο! Δείχνουν καθημερινά ποιον πραγματικά φοβούνται! Δεν είναι η δράση και οι ενέργειες ομάδων που δεν έχουν καμία σχέση με τους φοιτητικούς συλλόγους, το φοιτητικό κίνημα, τους φοιτητές και τη συλλογική τους πάλη. Ο πραγματικός τους στόχος είναι το χτύπημα όλων αυτών των διαδικασιών των φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι είναι και αυτοί που έχουν βάλει διαχρονικά πρόβλημα στα σχέδιά τους. Χτυπούν και συκοφαντούν το Λαϊκό Άσυλο Αγώνων, το συνδικαλισμό και την οργανωμένη πάλη, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επίθεση που φέρνουν στο λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές (αλλά και στα ευρύτερα λαϊκά δικαιώματα) σηκώνει αντιδράσεις και ότι αργά ή γρήγορα οι φοιτητές θα βρεθούμε ξανά στο δρόμο του αγώνα μέσα στις συνελεύσεις μας. Για αυτό «προσέχουν για να έχουν»!

Σκηνικά όπως αυτά της Πέμπτης 29/10 είναι ξένα προς τους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα και πρέπει να απομονωθούν και να περιθωριοποιηθούν. Δεν εκφράζουν τίποτα παραπάνω από μικροαστικές αντιλήψεις ατομικών ενεργειών, οργανωτικής «απάντησης» και όχι πολιτικής, που, εκ των πραγμάτων, δίνουν πάτημα στο σύστημα να επιτεθεί στο Άσυλο. Αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος, λειτουργούν προβοκατόρικα προς το φοιτητικό κίνημα και ως εμπόδιο στη συγκρότηση του Φοιτητικού Συλλόγου και των διαδικασιών του. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι η ίδια η μαζική συμμετοχή των φοιτητών στα συλλογικά όργανα, στις συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις. Αυτό δε θα γίνει στο όνομα μιας δήθεν ενιαίας «πανεπιστημιακής κοινότητας», ούτε στη συνδιαλλαγή με Πρυτάνεις και μεγαλοκαθηγητές, αλλά σε πλήρη πολιτική αντίθεση με αυτούς και με την πολιτική που υπηρετούν. Με οργάνωση, αντίσταση και διεκδίκηση για σπουδές – δουλειά – ελευθερίες – υγεία για όλους!