Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Με αφορμή τις ΔΑΦ: Να παλέψουμε για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών!

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε από τον πρόεδρο της σχολής για την κατάργηση των ΔΑΦ (ενδιάμεσες εξετάσεις). Παρόλο που παρουσιάστηκε σαν προσωρινό μέτρο, από την πλευρά της σχολής μας δήλωσαν ότι σχεδιάζουν να τις αντικαταστήσουν με ακόμη περισσότερες εξετάσεις και τεστάκια καθ’ όλη τη διάρκεια του εξαμήνου. Έτσι θέλουν να πετύχουν -όπως λένε- την «Διαρκή Αξιολόγηση Φοιτητών».

ΔΑΦ: απλή διευκόλυνση ή μονόδρομος σε ένα εξοντωτικό και εντατικοποιημένο πρόγραμμα;

Οι ΔΑΦ παρουσιαζόντουσαν σαν μία προαιρετική εξέταση προς διευκόλυνση των φοιτητών, ώστε να μειώνεται ο όγκος της ύλης στην εξεταστική. Ωστόσο, λόγω του τεράστιου όγκου της, κατέληγαν στην πράξη να γίνονται αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσουμε να περάσουμε τα μαθήματα. Έτσι, διαμορφωνόταν μια κατάσταση στην οποία καλούμασταν κάθε μία με δύο εβδομάδες να δίνουμε εξετάσεις. Αυτό απαιτούσε καθημερινό διάβασμα, από την αρχή του εξαμήνου και για πολλές ώρες, το οποίο ερχόταν να προστεθεί στο ήδη εξοντωτικό πρόγραμμα των μαθημάτων. Στο πλαίσιο αυτό, οι ΔΑΦ συνέβαλλαν σε μια πολύ εντατικοποιημένη καθημερινότητα, όπου δεν υπήρχε χρόνος για κάτι άλλο πέρα από τη σχολή. Από αυτό φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι η κατάργηση των ΔΑΦ, αλλά η πολύ μεγάλη έκταση της ύλης του κάθε μαθήματος που τις κάνει να μοιάζουν απαραίτητες. Η σχολή μάλιστα σκοπεύει να αυξήσει ακόμα περισσότερο την εντατικοποίηση, εφαρμόζοντας ακόμα χειρότερες μορφές της «Διαρκούς Αξιολόγησης Φοιτητών». Απέναντι σε αυτά, προβάλλει σαν ανάγκη η μείωση της ύλης, ώστε να μπορεί να «βγει» κατά την εξεταστική χωρίς να απαιτούνται ενδιάμεσες εξετάσεις.

Η εντατικοποίηση διαμορφώνει χειρότερους όρους σπουδών στα Πανεπιστήμια…

Δεν αποτελεί κατάσταση που υπάρχει μεμονωμένα στη σχολή μας, αλλά κατεύθυνση που προωθείται συνολικότερα. Είναι ενάντιά μας, γιατί διαμορφώνει συνθήκες που αποκλείουν όσους συμφοιτητές μας αντιμετωπίζουν οικονομικές και άλλες δυσκολίες ή καλούνται να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές τους. Επιπλέον, μας υποχρεώνει να ασχολούμαστε αποκλειστικά με τη σχολή, να τρέχουμε από μάθημα σε μάθημα και να μην μένει χρόνος για οποιαδήποτε άλλη ασχολία ή δραστηριότητα: από τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ μας, τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά μας, μέχρι τη συζήτηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και την πραγματοποίηση συλλογικών διαδικασιών, π.χ. της Γενικής μας Συνέλευσης. Εξάλλου, με αυτό είναι που μας προετοιμάζουν να έρθουμε αντιμέτωποι και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι, δουλεύοντας με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής πάλης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας.

… και οι ταξικοί φραγμοί συμπληρώνουν την συνταγή της επίθεσης!

Σε μια περίοδο που τα οικονομικά βάρη για πολλούς από εμάς αυξάνονται, καλούμαστε να πληρώσουμε και για τις σπουδές μας. Με αυτόν τον τρόπο, όποιος δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει όσα απαιτεί η σχολή να προμηθευτούμε (ποδιά, φόρμα εργασίας, στηθοσκόπιο, λαβίδα, βελονοκάτοχο κλπ), αποκλείεται από την εκπαίδευση. Το γεγονός αυτό είναι στοιχείο της ευρύτερης πολιτικής του συστήματος και του Υπουργείου, που επιδιώκει να διαμορφώσει πανεπιστήμια αφιλόξενα για τους φοιτητές από τις φτωχές και λαϊκές οικογένειες.

Απέναντι σε όλη αυτήν την κατάσταση, ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας είναι οι αγώνες μας, με την ενεργοποίηση του Φοιτητικού μας Συλλόγου σε όργανο πάλης στα χέρια των φοιτητών!