Όπως έγραψαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις την επομένη ακόμα της ψήφισης του νόμου (πλέον) Κεραμέως, οι αγώνες δεν σταματάνε (και δεν πρέπει να σταματήσουν) σε μια λογική «θα το ξαναδούμε αργότερα». Τώρα, που όπως είναι λογικό σε μια μερίδα κόσμου που κινητοποιήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες μπορεί να αναδυθούν χαρακτηριστικά ηττοπάθειας και απογοήτευσης, πέφτει ακόμα μεγαλύτερο το βάρος στις πλάτες των συνειδητών αγωνιστών και αγωνιστριών που θέλουν να υπηρετήσουν την υπόθεση της εναντίωσης στην παιδεία των λίγων και εκλεκτών. Απαιτούνται θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες για συνέχιση των κινητοποιήσεων, τόσο για να δοθεί ένα στίγμα στην κυβέρνηση και το σύστημα και (κυρίως) το απαραίτητο πεδίο στις αγωνιστικές διαθέσεις εκατοντάδων φοιτητών να εκφραστούν εκ νέου. Μια κατεύθυνσή άμεσα συνδεδεμένη με την δημιουργία όρων μαζικών Γενικών Συνελεύσεων στους Σ.Φ. και συγκρότησης συνειδητού πολιτικού υποκειμένου μέσα σε αυτούς, το οποίο, σε μια πορεία, θα θέσει με αξιώσεις την ανατροπή του νόμου.
Με αυτό το πολιτικό στίγμα προσπάθησαν να κινηθούν και οι Αγωνιστικές Κινήσεις στη Θεσσαλονίκη, για κάλεσμα κινητοποίησης την Πέμπτη 18/2. Απ’ το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά συναντήσαμε απροθυμία, πετώντας «το μπαλάκι στην εξέδρα» και παραπέμποντας το ζήτημα στην μαζικοποίηση των Γ.Σ. σαν όρο εκ νέου καλέσματος συγκεντρώσεων (λες και αυτά τα δύο πάνε αντιπαραθετικά). Οι ίδιοι που μέχρι την (προηγούμενη) Πέμπτη μιλούσαν για «φοιτητικό κίνημα», το οποίο μάλλον τώρα εξαϋλώθηκε… Δεν υπήρχε όμως πιο ανεκδιήγητη στάση και πολιτικά ανήθικη απ’ αυτήν της ΚΝΕ.
Την Τρίτη 16/2, στον Σ.Φ. Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων, πραγματοποιήθηκε «ανοιχτό» Δ.Σ. (αφού δεν πραγματοποιήθηκε Γ.Σ.) το οποίο παρακολούθησαν περί τα 50 μέλη του Συλλόγου. Υπό την πίεση του κόσμου, η ΚΝΕ εκεί δεν έβαλε πρόσκομμα (ψηφίζοντας «λευκό») σε ψήφισμα, το οποίο «κατεβάζει» τον Σύλλογο στη συγκέντρωση της Πέμπτης. Κατά την εκτίμηση μας, βάση και του κόσμου που παρακολούθησε τη διαδικασία, το ψήφισμα μπορεί να ανταποκριθεί σε όρους ουσιαστικής δημιουργίας και στήριξης ενός μπλοκ Φ.Σ. και να μην είναι απλά μια «υπογραφή». Χρησιμοποιώντας το γεγονός αυτό σαν «προηγούμενο» οι Αγωνιστικές Κινήσεις, επεδίωξαν με δικό τους ψήφισμα στον Σύλλογο των Εστιακών, να πιέσουν τις δυνάμεις της ΚΝΕ στο Δ.Σ. (αυτοδύναμη) για υιοθέτηση αντίστοιχου ψηφίσματος, δεδομένου ότι όλη την τελευταία χρονιά, μέλη του Σ.Ο.Φ.Ε.Θ. επεδίωξαν την συλλογική οργάνωση και αγωνιστικές διαθέσεις εκφράστηκαν στο δρόμο. Σε μια λεκτική περιδιάβαση τα μέλη της ΚΝΕ, στην αρχή μας απαντούσαν πως «δεν υπάρχει απόφαση στους Ηλ.-Μηχ.», στην πορεία το άλλαξαν στο «θα συζητηθεί στο αυριανό συντονιστικό Φοιτητικών Συλλόγων», καταλήγοντας στο «δε θα γίνει καμία πορεία την Πέμπτη».
Η ΚΝΕ, στην προκειμένη, δεν παραγνωρίζει μόνο μια απόφαση που η ίδια αποδέχτηκε ως ειλημμένη σε ένα όργανο Σ.Φ., αλλά υιοθετεί μια βαθύτατα πολιτικά εκχυδαϊσμένη και αντιδημοκρατική στάση. Δίνει εξουσιοδότηση σε μια δευτεροβάθμια δομή (συντονιστικό), η οποία ούτε πραγματική είναι, όταν πρόκειται για μια συζήτηση της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ, «συντονίζοντας» ανύπαρκτες αποφάσεις Γ.Σ. για το επόμενο διάστημα, να αποφασίσει το αν θα γίνει συγκέντρωση αυτή την Πέμπτη (ή όποια Πέμπτη), ενώ ένα πρωτοβάθμιο όργανο (Σ.Φ.) έχει πάρει -όπως οι ίδιοι είπαν ενώπιον του κόσμου- απόφαση. Αυτό διαστρεβλώνει στα μάτια αγωνιστών και αγωνιστριών (ειδικά νεότερων, χωρίς ευρύτερες κινηματικές παραστάσεις) τόσο την έννοια του «συντονισμού», αλλά πολύ περισσότερο την έννοια του Φοιτητικού Συλλόγου, ο οποίος πρώτα θα «συντονιστεί» μαζί με άλλους 5,10,15 Φοιτητικούς Συλλόγους (χωρίς να έχουν προηγηθεί συνελεύσεις τους) και στο τέλος θα αποφασίσει το τι θα κάνει. Πλήρης διαστρέβλωση της πολιτικής λογικής. Επίσης, είναι υποτίμηση των εννοιών όπως «μάζες», «κίνημα» κ.τλ. -αναφερόμενοι και στη συζήτηση στον Σ.Ο.Φ.Ε.Θ.-, όταν μια δύναμη που αναφέρεται ( ; ) σ’ αυτές, να διατυπώνει με στόμφο ότι δε θα γίνει καμία πορεία την Πέμπτη, βάση κάποια (υποτιθέμενης) δύναμης που της δίνουν ορισμένες «σφραγίδες».
Άποψη μας είναι, ότι η νεολαία και συνολικότερα ο λαός μας, θα ξανα-αναζητήσουν το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα, ως ανάγκη ζωής και επιβίωσης απέναντι στο μέλλον που τους ετοιμάζουν. Καμία ΚΝΕ και κανένα εικονικό «συντονιστικό» δε θα τους σταματήσει και όσο θα επιδιώκουμε και μεις να ‘μαστε πλάι σ’ αυτή τη νεολαία που μοχθεί να ανοίξει «παράθυρα φωτός» και να παλεύουμε μαζί της, άλλο τόσο θα σταθούμε απέναντι σε όποιον την υποτιμά και την εμπαίζει.
ΟΛΟΙ/ΕΣ την Πέμπτη 17/2, στη 1 μ.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου!
