Το γενικότερο έντονο κλίμα εντατικοποίησης στις σχολές, έρχεται να συμπληρώσει και η σχολή των Πολιτικών Μηχανικών στην Πάτρα μεένα πολύ εντατικό πρόγραμμα σε κάθε εξάμηνο, από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο έτος. Από τα πρώτα κιόλας εξάμηνα της σχολής υπάρχουν υποχρεωτικά εργαστήρια και πρόοδοι, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην τελική βαθμολογία καθώς αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό της 20-30% εξαρτάται).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί , ένα εργαστήριο του 5ου εξαμήνου στο οποίο οι εργασίες είναι «βοηθητικές» μόνο αν στην εξέταση γράψεις πάνω από 7,5. Η προθεσμία για την παράδοση των εργασιών μπορεί να πάρει μέχρι και 5 μέρες παράταση, ωστόσο για κάθε μέρα που περνά ο βαθμός μειώνεται κατά 1 μονάδα. Αντίστοιχα βλέπουμε σε (προαιρετικά) εργαστήρια που χωριζόμαστε σε ομάδες, κάθε απουσία ενός μέλους της ομάδας να κοστίζει στον βαθμό των υπολοίπων. Η εντατικοποίηση φαίνεται ακόμα και από το δεύτερο έτος, όταν μέσα σε διάστημα 2 εβδομάδων , καλούμαστε να εξεταστούμε σε 4 διαδοχικές προόδους με αυξημένο βαθμό δυσκολίας.

Το σύστημα προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο, να δημιουργήσει φοιτητές με σκυμμένο κεφάλι για να γίνουν οι πειθήνιοι του αύριο. Βλέπουμε την τρομοκρατία που φέρνει ο ν. Ζαχαράκη που ενισχύει τον ν.Κεραμέως, με στόχο την δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, ενός πανεπιστημίου που θα διαγράφεσαι με το που υπερβείς τα έτη της σχολής, ενός πανεπιστημίου που θα διώκεσαι πειθαρχικά είτε αντιγράψεις σε μια εξεταστική είτεσυμμετέχεις σε μια συνέλευση του συλλόγου σου . Βλέπουμε ήδη αυτούς τους νόμους σε εφαρμογή με τις πρώτες διαγραφές να έχουν ήδη γίνει στην Κρήτη και την Πάτρα . Βλέπουμε την συγκρότηση πειθαρχικών συμβουλίων σε Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα, όπου μέσω ηλεκτρονικών εκλογών εκλέχτηκαν «αντιπρόσωποι φοιτητών» με σκοπό τη νομιμοποίηση «φοιτητοδικίων» καλώντας μας να παίξουμε τον ρόλο καταδότη (!) ενάντια στους συμφοιτητές μας.

Με αυτόν τον τρόπο αυτοί που καταφέρνουν εν τέλει να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο, μαθαίνουν από την πρώτη στιγμή να ζουν με σκυμμένο το κεφάλι, με μηδενικό ελεύθερο χρόνο για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις. Πόσο μάλλον σε μια σχολή σαν τη δικιά μας που η πλειοψηφία των φοιτητών αναγκάζεται να παρακολουθήσει φροντιστήρια για να μπορέσει να βγει με πτυχίο από την σχολή. Ταυτόχρονα παιδιά που προέρχονται από φτωχά στρώματα αναγκάζονται να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές για να τα βγάλουν πέρα και για να επιβιώσουν κάτω από τις αντίξοες συνθήκες που τους επιβάλλει το σύστημα. Από τα σχολικά κιόλας χρόνια, η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιου τείνει να μοιάζει άπιαστο όνειρο. 

Όλα αυτά ποινικοποιούν και πολεμούν τον φοιτητικό συνδικαλισμό, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις που «διαταράσσουν την ακαδημαϊκή λειτουργία». Φοβούνται τους αγώνες μας γιατί ξέρουν ότι μπορούν να νικήσουν και αξιοποιούν κάθε μέτρο καταστολής για να τους εμποδίσουν.

Για αυτό πρέπει να βγούμε μπροστά, να ζωντανέψουμε και να αξιοποιήσουμε τα όργανα πάλης μας με σκοπό να χτίσουμε ένα φοιτητικό κίνημα που θα έχει εμπιστοσύνη στη δύναμη του κόσμουδίχως λογικές ανάθεσης. Ένα φοιτητικό κίνημα που θα ανατρέψει κάθε αντιφοιτητικό νόμο, που θα γυρνάει την πλάτη στις «ρεαλιστικές προτάσεις», που δεν θα τάσσεται πίσω από κανέναν καθηγητή και κανέναν πρύτανη.

• Καμία διαγραφή φοιτητή – Κάτω τα σχέδια ασφαλείας – Ανατροπή των νόμων Κεραμέως-Ζαχαράκη

• Να παρθούν πίσω όλες οι πειθαρχικές διώξεις  φοιτητών

• Να παρθούν πίσω οι διαγραφές φοιτητών

• Καμία αναμονή από καθηγητές και πρυτάνεις 

• Συνελεύσεις – Καταλήψεις – Διαδηλώσεις