Οι φοιτητές του ΑΠΘ προχώρησαν σε κινητοποίηση «για να μεταφέρουν τα αιτήματά τους» στην πρυτανεία. Η πρυτανεία προχώρησε σε ένα αυταρχικού τύπου κλείδωμα των φοιτητών στο κτίριο της διοίκησης και κάλεσε και τα ΜΑΤ έξω από τη σχολή. Τέτοιες πρακτικές τις έχουμε ξανασυναντήσει κατά καιρούς και δε στοχεύουν σε τίποτε άλλο πέρα από την τρομοκράτηση των φοιτητών που αγωνίζονται. Είναι άμεση συνέχεια της φασιστικοποίησης της δημόσιας και της πολιτικής ζωής, που θέλει να καταστείλει τη νεολαία και να την κάνει να κρατάει σκυμμένο κεφάλι. Τέτοιες πρακτικές πρέπει και σωστά καταγγέλλονται.
Ωραία μέχρι εδώ. Αναρωτιόμαστε όμως εμείς. Από πότε ο ρόλος των φοιτητικών συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος συνολικότερα ήταν να μεταφέρουν τα αιτήματά τους σε πρυτανείες; Μήπως οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι όργανα πάλης των φοιτητών και όχι εργαλεία συνδιαλλαγής με το καθηγητικό κατεστημένο; Έχουμε εκφράσει σαν Αγωνιστικές Κινήσεις πολλές φορές την εναντίωσή μας στα όργανα συνδιοίκησης και έχουμε καταγγείλει τον εκτονωτικό τους ρόλο και τη μετατροπή του φοιτητικού κινήματος σε συνομιλητή με τους καθηγητές – εκφραστές της επίθεσης στα πανεπιστήμια.
Φαίνεται όμως, ότι τα ΕΑΑΚ έχουν διαφορετική άποψη… Από εκεί που κατά τη διάρκεια της καραντίνας είχαν καταλήξει να κάνουν «τηλεσυνδιοίκηση» και να μπαίνουν στις ίδιες τηλεδιασκέψεις με καθηγητές πάλι «για να μεταφέρουν τα αιτήματά τους» βλέπουμε στην καταγγελία τους να κάνουν λόγο για παραίτηση της πρυτανείας του ΑΠΘ. Ποιον πρύτανη φαντάζονται άραγε τα ΕΑΑΚ να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των φοιτητών και να σέβεται τις διεκδικήσεις τους; Γιατί προφανώς όταν κάνεις τέτοιες αναφορές θα πρέπει να έχεις και κάποιον άλλο στο μυαλό σου να προτείνεις για εναλλακτικό… Δεν αναγνωρίζουν άραγε τα ΕΑΑΚ, ότι η πρυτανεία σε κάθε ίδρυμα εξυπηρετεί την πολιτική του υπουργείου παιδείας και ότι αυτό δεν είναι η προσωπική επιλογή κάθε πρύτανη, αλλά ίσχυε και θα ισχύει ανεξάρτητα από το ποιος είναι o πρύτανης την κάθε χρονική στιγμή; Δεν είναι άραγε προβληματικό να κάνεις λόγο για ανοιχτές διαδικασίες συγκλήτου για τους φοιτητικούς συλλόγους; Δεν είναι άραγε προβληματικό να προτείνουν ξεδιάντροπα την παραρτημοποίηση του φοιτητικού κινήματος στους μηχανισμούς του κράτους; Γιατί τα όργανα συνδιοίκησης σαν τέτοια φτιάχτηκαν τη δεκαετία του ’80 και τέτοια παραμένουν.
Η θέση των φοιτητικών συλλόγων δεν είναι εγκλωβισμένη στους τέσσερις τοίχους της συνδιοίκησης. Ο ρόλος των φοιτητικών συλλόγων δεν είναι να συνδιαλέγονται με πρυτανείες. Η θέση των φοιτητικών συλλόγων είναι στο δρόμο στο πλάι του λαού και της εργατικής τάξης να αγωνίζονται και να διεκδικούν, απεγκλωβισμένοι από τις αυταπάτες περί ουδετερότητας τους καθηγητικού κατεστημένου.
Και θα θέλαμε να κλείσουμε με το εξής σχόλιο. Η θέση που έχουμε βγάλει για την εξεταστική, την κατοχύρωση του εξαμήνου και το πέρασμα των μαθημάτων χωρίς εξετάσεις δεν έχει στηριχτεί ούτε στο ελάχιστο από την κυρίαρχη ρεφορμιστική αριστερά. Ούτε από τα ΕΑΑΚ, ούτε βέβαια και από την ΚΝΕ. Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν τα ΕΑΑΚ στην αντιπαράθεσή τους με τη θέση μας ήταν αυτολεξεί, ότι δεν υπάρχουν οι όροι για μια τέτοια αιτηματολογία. Μάλλον για τα ΕΑΑΚ είναι πολύ πιο εύκολο το φοιτητικό κίνημα να επιβάλλει παραιτήσεις πρυτανειών και να προτείνει άλλες πρυτανείες, που πάλι την ίδια πολιτική θα εφαρμόζουν (στα πανεπιστήμια στον καπιταλισμό αναφέρονται προφανώς), παρά να υιοθετήσουν μια γραμμή, που εξυπηρετεί κατά βάση τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα μετά την πανδημία, δηλαδή τη γραμμή του περάσματος των μαθημάτων χωρίς εξετάσεις…
