Στη δίνη της πανδημίας έχει επιλέξει η κυβέρνηση να προωθεί τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου με κάθε τρόπο. Αφού λοιπόν η κατάσταση είναι δύσκολή και ο λαός στη γωνία με πρόσχημα τον COVID το σύστημα κάνει τους λογαριασμούς του και σε επίπεδο καταστολής. Αστυνομία στα πανεπιστήμια, απαγόρευση διαδηλώσεων, ξύλο και δακρυγόνα σε 5χρονα , συλλήψεις σε 15χρονα και έχουμε ακόμα πολλά να δούμε. Η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής σε όλο της το μεγαλείο. Μετά την επίθεση στην πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να προχωρήσει στην εφαρμογή της κατάργησης του Ασύλου, προχωρώντας στην ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, face control και κάρτες εισόδου.
Όλα αυτά είναι ευθύ χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματα της νεολαίας και του λαού. Για την ΚΝΕ όμως, είναι η υλοποίηση των αιτημάτων της στα ΑΕΙ. Πρέπει να νιώθουν δικαιωμένα τα μέλη τη ΚΝΕ και της ΠΚΣ στα πανεπιστήμια! Επιτέλους οι εκπρόσωποί τους έπεισαν κυβέρνηση και κεφάλαιο να κάνει νόμο αυτά που τόσο καιρό πάλευαν με ψηφίσματα σε Διοικητικά Συμβούλια: την εγκατάσταση δημόσιου σεκιούριτι σε πανεπιστημιακούς χώρους και περισσότερες λάμπες(!) για να περιφρουρηθεί το άσυλο από φαινόμενα ναρκεμπορίου και εγκληματικότητας. Λες και η υπόθεση υπεράσπισης του λαϊκού ασύλου αγώνων θα μπορούσε ποτέ να ανατεθεί σε κάποιον πέρα από τους φοιτητές, πόσο μάλλον σε σεκιουριτάδες…
Με βάση αυτά, παραξενευτήκαμε με τις κινητοποιήσεις (των εκλεγμένων πάντα) αντιπροσώπων της ΚΝΕ στους φοιτητικούς συλλόγους στα Υπουργεία ενάντια στα μέτρα αυτά. Αναγνωρίζοντας λοιπόν (παραδόξως) την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας σαν χτύπημα στα δημοκρατικά δικαιώματα λαού και νεολαίας προχώρησε (η ΚΝΕ) σε κάλεσμα για διαμαρτυρία έξω από το Υπ. Προστασίας του Πολίτη μέσω εκλεγμένων εκπροσώπων από τα Διοικητικά Συμβούλια και την επόμενη μέρα στο Υπουργείο παιδείας με τον ίδιο τρόπο. Η δεύτερη λοιπόν πανελλαδικά δύναμη στις φοιτητικές εκλογές, όπως της άρεσε κάποτε να αυτοαποκαλείται, έχοντας παραιτηθεί πλήρως από κάθε προσπάθεια για κάλεσμα γενικής συνέλευσης, όχι μόνο στην παρούσα φάση, αλλά και όλο το προηγούμενο διάστημα, ένιωσε την άνεση να κάνει λόγο για παράσταση διαμαρτυρίας από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους. Όλα αυτά πάντα στο όνομα των φοιτητικών συλλόγων (και με το αντίστοιχο πανό προφανώς), λες και η υπόθεση των φοιτητικών συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος ήταν ποτέ υπόθεση κάποιων αυτόκλητων σωτήρων. Λες και μια ενδεχόμενα καλή ρητορεία από αυτούς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους θα μπορούσε να πείσει την κυβέρνηση να πάρει πίσω ένα τόσο βάρβαρο μέτρο όπως η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας ή οποιοδήποτε άλλο μέτρο.
Με αντιπρόσωπους λοιπόν των Φοιτητικών συλλόγων κάνει λόγο η ΚΝΕ για παράσταση διαμαρτυρίας μερικών χιλιάδων. Και εκεί κάπου αρχίζουμε και προβληματιζόμαστε:
Πόσοι χιλιάδες άραγε είναι οι εκπρόσωποι της ΚΝΕ στα ΔΣ;
Πόσες χιλιάδες απαρτίζουν μια παράσταση διαμαρτυρίας εκπροσώπων;
Αν μαζευτούν λίγες χιλιάδες (2-3) πόσα τετραγωνικά μέτρα απαιτούνται για να διαταχθούν τηρώντας τις αναγκαίες αποστάσεις;
Πόσες αποφάσεις πήρε η ΠΚΣ και η ΚΝΕ στα ΔΣ για την κινητοποίηση αυτή και πόσες μέσα από Γενικές συνελεύσεις;
Στο τελευταίο θα τολμήσουμε να υποθέσουμε καμία μιας και δεν έχουμε δει την ΚΝΕ να τρέχει ουσιαστικά συνέλευση στα ΑΕΙ μήνες τώρα.
Τέτοιες λογικές καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα και ειδικά σε μία φάση αποσυγκρότησης δεν μπορούν παρά να είναι επικίνδυνες. Και η πιο αποστομωτική απάντηση στην κλασική πλέον ερώτηση «εσείς δηλαδή τι προτείνετε;» δεν μπορεί παρά να είναι η προσπάθεια για καλέσματα γενικών συνελεύσεων ακόμα και στη χειρότερη φάση. Ειδικά ενόψει πολυτεχνείου το κάλεσμα στη νεολαία για συμμετοχή στην πορεία πρέπει να είναι πλατύ και ανοιχτό και όχι (όπως έκανε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ την 1η Μάη) να αφεθεί στα χεριά μερικών εκατοντάδων εκπροσώπων και μελών να κάνουν μια συμβολική φιέστα με την άδεια του κράτους που θα την αβαντάρει μέχρι και ο …ΣΚΑΙ, όσο εκλεγμένοι και αποφασισμένοι να είναι.
