Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Με έκπληξη παρακολούθησε κανείς τα όσα συνέβησαν στη γενική συνέλευση του ΣΦΙΑ στις 23/1. Με τις δυνάμεις των ΠΚΣ και ΕΑΑΚ να δίνουν ρεσιτάλ καιροσκοπισμού, αλλάζοντας κατά το δοκούν αποφάσεις φοιτητικού συλλόγου (κανονική συνέλευση να βαφτίζεται εξ αναβολής), καθορίζοντας απαρτίες όπως τους συμφέρει.

Δεν είναι πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιες πρακτικές. Άλλωστε και η μία και η άλλη δύναμη θεωρούν τους φοιτητικούς συλλόγους τσιφλίκι τους.

Κατέληξε τελικά το σώμα που παραβρέθηκε να παίρνει “απόφαση” με 97 άτομα μετά την καταμέτρηση (τα οποία βαφτίστηκαν 110) όταν η απαρτία της κανονικής συνέλευσης είναι 160 και της εξαναβολής 115(!) Και κατέληξε το μοναδικό πλαίσιο που κατέβηκε να στηρίζεται από 54 άτομα(!)

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεν κατεβάσαμε πλαίσιο σε αυτή τη διαδικασία και εξηγήσαμε στο σώμα πριν την καταμέτρηση την άποψή μας για τις απαρτίες. Για εμάς η απαρτία δεν είναι ένα «γραφειοκρατικό» ζήτημα (όπως το παρουσίασαν οι υπόλοιπες δυνάμεις) αλλά σοβαρό πολιτικό. Και για να παρθεί απόφαση από μια γενική συνέλευση θα πρέπει αυτή να αντανακλά και να αντιπροσωπεύει τον φοιτητικό σύλλογο . Για ουσιαστικούς λόγους και όχι απλά για τυπικούς λόγους τήρησης του καταστατικού (όπως επίσης τέθηκε). Το καταστατικό δεν είναι ευαγγέλιο, όπως πολύ βόλικα επέμειναν να τονίζουν όλες οι δυνάμεις. Αλλά πάντα αυτές οι δυνάμεις επιμένουν να διαβάζουν το καταστατικό όπως τους συμφέρει. Και παρόλο που γράφτηκε σε μία περίοδο που το φοιτητικό κίνημα ήταν σε μία άλλη φάση, το όριο που θέτει ακόμα και σήμερα συνεχίζει και είναι αντιπροσωπευτικό.

Δεν είναι καινούργιο ζήτημα αυτό που τίθεται, είναι ουσιαστικά το ζήτημα της ανάθεσης που καλλιεργούν εδώ και καιρό η ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ. Για αυτό το λόγο δεν τους νοιάζει καθόλου να μαζικοποιηθούν οι διαδικασίες από τους φοιτητές και να γίνουν συμμετάσχουν στον αγώνα αλλά θέλουν να παίρνουν απλά αποφάσεις με τεχνάσματα και ψεύτικες απαρτίες, που θα τις περιφέρουν στα συντονιστικά τους.

Αν σήμερα δεχόμαστε απόφαση με 97 άτομα (που σε καμία περίπτωση δεν είναι αντιπροσωπευτικό του φοιτητικού συλλόγου και του φοιτητικού σώματος) αύριο μεθαύριο θα δεχτούμε και με λιγότερα. Και αυτό θα εκφράζει πολύ λιγότερο τον φοιτητικό σύλλογο. Οι φοιτητικοί σύλλογοι συγκροτήθηκαν για να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των φοιτητών. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν γίνονται οι ίδιοι φοιτητές υποκείμενα πάλης. Τέτοιες πρακτικές συμβάλλουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, αυτή της απεμπλοκής των φοιτητών από τις συλλογικές τους διαδικασίες. Άρα φέρνουν περαιτέρω αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος.

Αν σήμερα δεχόμαστε αυτό ως γενική συνέλευση, αύριο μεθαύριο η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ (και κάθε άλλος συστημικός καλοθελητής) με τα ίδια ή και χαμηλότερα νούμερα θα μπορούν να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς. Απορίας άξιο είναι και το εξής. Θα κρατούσαν αυτές οι δυνάμεις την ίδια στάση στο υποθετικό σενάριο που με 97 άτομα συνέλευση το πλαίσιο της ΔΑΠ ή της όποιας συστημικής δύναμης θα μάζευε 54 ψήφους; Μάλλον όχι… Άλλωστε πρόσφατα τα έχουμε τα παραδείγματα. Στις συνελεύσεις των προηγούμενων βδομάδων (πριν τα κοινά πλαίσια ΠΚΣ - ΕΑΑΚ) δυνάμεις της ΚΝΕ αποχωρούσαν από γενικές συνελεύσεις όταν έβλεπαν ότι δε θα τις έπαιρναν. Αλλού δεν αναγνώριζαν συνελεύσεις (που είχαν απαρτία κατά τα άλλα) επειδή δε συμπληρωνόταν η απαρτία. Μιλάμε για ρεσιτάλ οπορτουνισμού…

Αυτού του τύπου πρακτικές είναι νερό στον μύλο της ΔΑΠ που νιώθει την άνεση να βγαίνει και να μιλάει για μειοψηφίες που κάνουν καταλήψεις. Την κάνουν να νιώθει άνετα να μιλάει για παράνομες συνελεύσεις και καταλήψεις (που ούτως ή άλλως μίλαγε). Την ίδια που περιφέρει το κουφάρι της (και τα εξωσχολικά μέλη της) από συνέλευση σε συνέλευση και προσπαθεί να επιβάλλει πλαίσια αντικατάληψης (και δεν τα καταφέρνει κιόλας).

Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις τονίσαμε και θα ξανατονίσουμε την ανάγκη πραγματοποίησης ακόμα πιο μαζικών γενικών συνελεύσεων, καταλήψεων και διαδηλώσεων. Αυτή την κατεύθυνση βάλαμε και μέσα στη γενική συνέλευση. Παιχνίδια όμως στις πλάτες των γενικών συνελεύσεων και των φοιτητικών συλλόγων δε θα παίξουμε. Γιατί η υπόθεση της ανασυγκρότησης του ΣΦΙΑ και του φοιτητικού κινήματος πανελλαδικά αφορά όλους τους φοιτητές. Και στη δική μας τουλάχιστον λογική ποτέ δεν ήταν να αποφασίζουμε για τους φοιτητές χωρίς τους φοιτητές.