Επί δεκαετίες έχουμε γίνει μάρτυρες των τραμπούκικων πρακτικών της ΔΑΠ στους φοιτητικούς συλλόγους, η οποία, αξιοποιώντας την εκλογική της δύναμη, επέβαλε για πολλά χρόνια τους δικούς της όρους στην αφισοκόλληση πολιτικού υλικού. Μικρότερες δυνάμεις είχαν δεχτεί τραμπουκισμούς ανά τα χρόνια υπερασπιζόμενες το δικαίωμα της πολιτικής παρέμβασης και της αφισοκόλλησης.

Τα τρία τελευταία χρόνια με την ΠΚΣ/ΚΝΕ να αποτελεί πρώτη δύναμη στα ΑΕΙ, θα περίμενε κανείς ότι η κατάσταση θα έχει αλλάξει. Οι ιδιοκτησιακές λογικές (που πάντα τη χαρακτήριζαν άλλωστε) καλά κρατούν. Αφού έκλεισε τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις, μετά τις οργανωτικές αντιπαραθέσεις στο όνομα πάντα των φοιτητικών συλλόγων, η ΚΝΕ θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να ορίζει πολιτικούς χώρους παρέμβασης και αφισοκόλλησης στα ΑΕΙ. Ειδικά σε αυτά που αναδείχθηκε πρώτη δύναμη.

Συγκεκριμένα στο ΠΑΠΕΙ η ΚΝΕ έβαλε αφίσες σε χώρο που αφισοκολλούν συστηματικά οι Αγωνιστικές Κινήσεις εδώ και χρόνια. Και όχι μόνο δεν τήρησε την συμφωνία της να αφαιρέσει τις αφίσες της από τον χώρο, αλλά με περίσσειο θράσος απείλησε, ότι η προσπάθεια αφισοκόλλησης σε αυτόν τον χώρο και μεταφοράς των αφισών της ΚΝΕ σε άλλον χώρο, θα απαντηθεί με την καταστροφή όλων των αφισών των Αγωνιστικών Κινήσεων.

Αυτές οι τραμπούκικες πρακτικές φανερώνουν τόσο την ιδιοκτησιακή λογική που διακατέχει αυτόν τον χώρο, όσο και τον φόβο τους για την επί ίσοις όροις αντιπαράθεση με άλλες δυνάμεις, και συγκεκριμένα δυνάμεις όπως οι Αγωνιστικές Κινήσεις που θέτουν το ζήτημα της ανάδειξης των φοιτητών σε υποκείμενα πάλης και οικοδόμηση αγώνων σε αντιδιαχειριστική κατεύθυνση. Φοβούνται δυνάμεις που δεν καλλιεργούν την νοοτροπία της ανάθεσης των προβλημάτων του φοιτητόκοσμου σε διάφορους "εκλεγμένους", οι οποίοι παγώνουν κάθε διαδικασία των φοιτητικών συλλογών, όπως η συνεδρίαση του ΔΣ του ΦΣ ΠΑΠΕΙ, που δεν έχει συγκροτηθεί ακόμα.

Τέτοιες πρακτικές, καθώς και δυνάμεις που τις πράττουν, πρέπει να καταδικαστούν και να απομονωθούν από τους φοιτητές, γιατί είναι εκείνες που οδηγούν στον εκφυλισμό στην απολιτικοποίηση και στην αδράνεια τους Φοιτητικούς Συλλόγους.