Η φρίκη… των επαγγελματικών δικαιωμάτων

“Όταν ακούω φοιτητές και Φοιτητικούς Συλλόγους να απαιτούν επαγγελματικά δικαιώματα, ιδίως όταν είναι αριστεροί Φοιτητικοί Σύλλογοι ή παρατάξεις, φρίττω”.

“Εάν μπορούσε το πανεπιστήμιο να σας δώσει επαγγελματικά δικαιώματα, γιατί είστε μαρξιστές; Ο καπιταλισμός δε θα ήταν πρόβλημα. Αν μπορούσαν όσοι βγαίνουν από το πανεπιστήμιο, να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα. Το πρόβλημα με τον καπιταλισμό είναι ότι δεν παράγει θέσεις εργασίας. Άρα δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να σου δώσει επαγγελματικά δικαιώματα”.

Τάδε έφη Γιάνης Βαρουφάκης σε εκδήλωση του ΜΕΡΑ 25 στη Θεσσαλονίκη. Απευθυνόμενος σε νεολαίους του κόμματος ο Γ. Βαρουφάκης επιχειρηματολογεί γιατί το πανεπιστήμιο πρέπει να μορφώνει και όχι να είναι μέσο για έναν άλλο σκοπό’’ – επαγγελματικά δικαιώματα, εύρεση δουλειάς.

Γενικά θα λέγαμε πως η πρόσβαση στη μόρφωση θα πρέπει να είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου, επίσης θα προσθέταμε ότι η ανάπτυξη μιας κοινωνίας και η επιστημονική ανάπτυξη δεν θα πρέπει να καθορίζονται από το κέρδος και το κεφάλαιο αλλά από τις ανάγκες τις κοινωνίας. Άρα και η μόρφωση που θα έχει ο λαός θα έχει σαν κριτήριο την κοινωνική ευημερία. Όλα αυτά όμως για να γίνουν χρειάζονται μιαι βασική προϋπόθεση: την ανατροπή του καπιταλιστικού- ιμπεριαλιστικού συστήματος και την δημιουργία μιας κοινωνίας με πανανθρώπινα ιδανικά που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη. Γιατί στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία η μόρφωση και οι επιστήμες δεν είναι ουδέτερες αλλά έχουν ταξικό πρόσημο και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης που κυριαρχεί.  Αυτή τη μικρή λεπτομέρεια κάνει πως ξεχνά ο ‘‘επιφανής’’ οικονομολόγος Γ. Βαρουφάκης και καταλήγει σε …τρικυμία εν κρανίω.

Έτσι λοιπόν το πολιτικό δια ταύτα της εκδήλωσης είναι η νεολαία να παλέψει για μόρφωση (γενικά και αόριστα) μάλιστα το ΜΕΡΑ 25 θέλει να υπάρχουν κύκλοι στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και σε ‘‘μεταδιδακτορικό επίπεδο να υπάρχει διασύνδεση με την αγορά’’. Τύφλα να έχει η ΕΕ και η συνθήκη της Μπολόνια. Μάλλον η  ‘‘μικρή’’ λεπτομέρεια που λέγεται καπιταλισμός, ο οποίος είναι συνυφασμένος με την φτώχεια και την ανεργία, τα χαμηλά μεροκάματα και την ακρίβεια διαφεύγουν από το ΜΕΡΑ 25 όσο και αν δηλώνει ότι ‘‘δεν παράγει θέσεις εργασίας’’.

Εμείς να πούμε το εξής.

  1. Ο καπιταλισμός είναι συνυφασμένος με την ανεργία, αλλά θέσεις εργασίας παράγει και κλείνει  ανάλογα με το τι επιτάσσει ο ανταγωνισμός και το κέρδος.
  2. Οι φοιτητές δεν είναι παιδιά πλουσίων και αστών να σπουδάζουν για χόμπι και να κυνηγάνε την μόρφωση γενικά. Είναι παιδιά από χαμηλά και μεσαία στρώματα που σπουδάζουν σε αυτό το σύστημα για να έχουν διαπραγματεύσιμα εφόδια απέναντι στους αυριανούς εργοδότες τους.
  3. Το να προτρέπει κάποιος τη σπουδάζουσα νεολαία σήμερα να μην παλεύει  για επαγγελματικά δικαιώματα είναι δώρο στο κεφάλαιο και την εργοδοσία. Είναι η καλύτερη δουλειά για το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη αυτή  άποψη ενός σοσιαλδημοκρατικού-φιλοευρωπαίκου κόμματος δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Η αντιδραστική αυτή τοποθέτηση του Γ. Βαρουφάκη έρχεται χέρι χέρι με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων .Μια πολιτική και μια κατεύθυνση που το σύστημα προσπαθεί να εγκολπώσει χρόνια μέσα στα πανεπιστήμια ,μέσα από τους ταξικούς φραγμούς ,τις διαγραφές ,την εντατικοποίηση και την πανεπιστημιακή αστυνομία. Η συγκεκριμένη αμφισβήτηση των  επαγγελματικών  δικαιωμάτων από το ΜΕΡΑ 25 έρχεται να βάλει και αυτή το λιθαράκι της στο τσάκισμα των πτυχίων, αλλά και στην απονέκρωση των οργάνων πάλης των  φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι δεν έχουν λόγο να διεκδικούν πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματα (!). Ακόμη η άποψη αυτή έχει σαν μήτρα την αντίληψη ότι γνώση-επιστήμη- μόρφωση είναι ουδέτερες στη σημερινή κοινωνία. Αντίληψη την οποία συμμερίζεται ανοιχτά και η ΠΚΣ-ΚΝΕ και καταλήγει να παλεύει για ολόπλευρη μόρφωση μέσα στον καπιταλισμό , με τον Γ. Βαρουφάκη να κάνει ένα βήμα παραπάνω στην τοποθέτηση του, προσθέτοντας το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Τώρα αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα υπόλοιπα που ακούστηκαν στην εκδήλωση, όπως ότι το ΜΕΡΑ25 είναι υπέρ της Πανεπιστημιακής αστυνομίας με τη διαφοροποίηση ότι θα ελέγχεται από το πανεπιστήμιο αλλά και της Δια Βίου Μάθησης απορούμε για τους σημερινούς συμμάχους τους μέσα στα ΕΑΑΚ. Άραγε τις θέσεις του ΜΕΡΑ 25 τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΑΣ (αλλά και οι υπόλοιποι μέσα στα ΕΑΑΚ που θέλουν κοινή δράση μαζί τους) μπορούν να πουν πως δεν την ήξεραν, όταν η συγκεκριμένη εκδήλωση δεν είναι σημερινή αλλά από το 2019; Ή μήπως ο οπορτουνισμός τους και ο εκλογικός τους κρετινισμός μπροστά στο να καταφέρουν να μπουν στη βουλή και να βγάλουν βουλευτή υπερίσχυσε;

Όπως και να έχει το ζήτημα των δικαιωμάτων για τη νεολαία είναι πρώτης τάξης ζήτημα σήμερα και κανείς δεν μπορεί να τα αφορίζει ελαφρά την καρδία, αλλά ούτε και να παραπλανεί όσον αφορά το θέμα της διεκδίκησής τους. Μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους το ζητήματα των επαγγελματικών δικαιωμάτων πρέπει να ιεραρχηθεί πολύ ψηλά και να συνδεθεί με την συνολικότερη πάλη για σπουδές - δουλειά - ελευθερίες.