Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που είδαμε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή και αιτία το έγκλημα στα Τέμπη, και με αποκορύφωμα την ιστορική απεργία στις 28/2, αποτέλεσαν μια μεγάλη ανάσα για το λαό και τη νεολαία. Αποτέλεσαν μια πρώτη απάντηση στη μαυρίλα που βιώνουμε καθημερινά, και που για να καταφέρει να ξε-μαυρίσει είναι ανάγκη να υπάρχει συνέχεια.

Το έγκλημα στα Τέμπη, μαζί με τα υπόλοιπα εγκλήματα που ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά, αναδεικνύουν ένα πράγμα: ΕΝΟΧΟ είναι το ΣΥΣΤΗΜΑ της ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ και της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας από ΗΠΑ-ΕΕ. Άρα ΚΑΜΙΑ εναλλακτική διαχείριση δεν μπορεί να το διορθώσει. Κανένας ανασχηματισμός, καμία άλλη κυβέρνηση και καμία αστική δικαιοσύνη δεν θα μας σώσει από τη βαρβαρότητα στην οποία ζούμε. Στις σκαλωσιές που πέφτουμε και στις φωτιές που καιγόμαστε. Στην καταστολή που μας περιμένει κάθε φορά που ξεμυτίζουμε και στις απολύσεις που ετοιμάζουν στο δημόσιο σχολείο επειδή τολμήσαμε να τους πάμε κόντρα. Στη φτώχεια και την ανεργία που μας έχουν καταδικασμένους να ζούμε και στους πολέμους τους που θέλουν να μας στείλουν να σφαχτούμε. Και αυτήν ακριβώς τη βαρβαρότητα την βιώνουμε και στις σχολές μας, όταν ματώνουμε οικονομικά για να σπουδάσουμε τόσα χρόνια και έρχονται να μας πουν ότι θα διαγραφούμε τον Σεπτέμβρη του 2025.

Το μέτρο των διαγραφών αποτελεί έναν από τους πιο σκληρούς ταξικούς φραγμούς, αλλά και μέτρο πειθάρχησης και εντατικοποίησης των σπουδών μας. Η κυβέρνηση, και για λογαριασμό του συστήματος που υπηρετεί, είναι αποφασισμένη να τις εφαρμόσει. Η «μη οριζόντια» εφαρμογή των διαγραφών για την οποία κάνουν λόγο οι πρυτάνεις και «σκέφτεται» το Υπουργείο Παιδείας, σημαίνει ΕΦΑΡΜΟΓΗ των διαγραφών. Σημαίνει ότι φοβούνται τις αντιδράσεις μας και προσπαθούν να βρουν «κόλπα» για να τις αποφύγουν. Να μην πέσουμε στην παγίδα που πάνε να μας στήσουν και στην οποία έχει ήδη πέσει το σύνολο των δυνάμεων της ρεφορμιστικής αριστεράς. Οι ίδιες δυνάμεις που έχουν αποδεχτεί ότι οι διαγραφές θα εφαρμοστούν, που δεν έχουν καμία πίστη στις δυνάμεις μας και που η μόνη τους ελπίδα είναι να βγει ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ μπας και τις πάρει πίσω. Αυτός είναι και ο λόγος που στις συνελεύσεις για τα Τέμπη μάλλιαζε η γλώσσα τους να «πέσει η κυβέρνηση», ενώ δεν γινόταν λόγος για τις διαγραφές. Και αυτός είναι ο λόγος που μια σειρά δυνάμεις απαιτούνε «έξτρα εμβόλιμες εξετάσεις», μπας και κάποιοι καταφέρνουν και τη γλυτώσουν.

Ο μόνος τρόπος να τη «γλυτώσουμε» όμως, είναι η συγκρότηση φοιτητικού κινήματος που να πατάει στα πόδια του. Χωρίς αυταπάτες για καλούς πρυτάνεις και φιλολαϊκές κυβερνήσεις. Που να θέτει στο στόχαστρο συνολικά τον νόμο Κεραμέως και με αίτημα την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του. Με συνελεύσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε σύλλογο. Μόνο έτσι θα εξασφαλίσουμε ότι κανένας μας δεν θα διαγραφεί. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε το οξυγόνο μας. Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος πρέπει να συνεχιστούν. Να παλέψουμε για δικαιώματα στη ζωή μας, στους χώρους που δουλεύουμε, που σπουδάζουμε, που υπάρχουμε καθημερινά. Αυτή θα είναι η πραγματική «δικαίωση» για τα θύματα και η πραγματική ήττα για το σύστημα που δολοφονεί τις ζωές μας. Να μην αφήσουμε κανέναν να διοχετεύσει την οργή μας στα κοινοβουλευτικά τους παιχνίδια. Τα δικαιώματά μας κερδίζονται στους δρόμους!