Πραγματοποιήθηκε το μεγαλειώδες πανελλαδικό συλλαλητήριο ενάντια στην ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές απ’ όλη την Ελλάδα βρέθηκαν στην Αθήνα για να διαδηλώσουν ενάντια στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη.

Δυστυχώς όμως για μία ακόμη φορά και μάλιστα από την αρχή της προσυγκέντρωσης, γίναμε μάρτυρες των παθογενειών και των ηγεμονισμών που υπάρχουν στο κίνημα. Πρόκειται για την ένταση και τους άγριους ξυλοδαρμούς  μεταξύ των δυνάμεων της ΚΝΕ και της ΑΡΑΣ. Ο λόγος; Το ποιο μπλοκ θα είναι στην κεφαλή της διαδήλωσης; Με «αφορμή» την περικύκλωση των μπλοκ των «φοιτητικών συλλόγων των ΕΑΑΚ» από «φοιτητικούς συλλόγους της ΚΝΕ» (με τέτοιου είδους ιδιοκτησιακές λογικές αντιλαμβάνονται αυτές οι δυνάμεις τους φοιτητικούς συλλόγους) συγκρούστηκαν οι περιφρουρήσεις τους και στάλθηκε κόσμος στο νοσοκομείο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι δυνάμεις αυτές επιλέγουν να λύνουν τους διαφωνίες με ξύλο, αντί της πολιτικής αντιπαράθεσης. Επειδή αδυνατούν να αντιπαρατεθούν πολιτικά.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως αυτοί οι ηγεμονισμοί και οι τραμπουκισμοί δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα, με τους φοιτητές που διαμαρτύρονται για την επίθεση που εξαπολύει το σύστημα στο δικαίωμά τους στις σπουδές, με τους φοιτητές που διεκδικούν δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλο το λαό. Τα συγκεκριμένα περιστατικά μόνο εμπόδια μπορούν να αποτελέσουν για το φοιτητικό κίνημα και τις δράσεις του, αφού το συγκεκριμένο ζήτημα έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον στις ειδήσεις. Είναι γνωστή η τακτική των ΜΜΕ να προσπαθούν με κάθε τρόπο να υπονομεύσουν το δίκαιο αγώνα που δίνει της τελευταίες εβδομάδες η νεολαία, αποκαλώντας τους φοιτητές ‘’τραμπούκους’’ και ‘’μπαχαλάκηδες’’ ή λέγοντας πως οι καταλήψεις, που αποφασίζονται μέσα από την διαδικασία των γενικών συνελεύσεων, είναι παράνομες.

Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο, ούτε συμβαίνει για πρώτη φορά. Ήταν και είναι τόσο ανόητες οι οργανωτικές τους αντιπαραθέσεις που δίνουν τροφή στα ξεπουλημένα ΜΜΕ, που έχουν μονοπωλήσει το θέμα, υπονομεύοντας το μεγαλειώδες συλλαλητήριο.

Με αυτές τις τακτικές καπελώματος του φοιτητικού κινήματος από την εκάστοτε δύναμη κάθε φορά πρέπει να τελειώνουμε μια και καλή. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να αμαυρώνουν τους δίκαιους αγώνες και να απωθούν τον κόσμο από τις συλλογικές του διαδικασίες και από τον δρόμο του αγώνα. Αυτή τη στιγμή κρίνεται το δικαίωμά μας στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Αυτή τη στιγμή το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι πραγματικά ενιαίο και αγωνιστικό, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο Πιερρακάκη και ΝΑΙ μπορεί να είναι νικηφόρο.