ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η απεργία της 28 Φλεβάρη ήταν μέρα-ορόσημο για τον λαό της χώρας. Εκατομμύρια εργαζομένων απέργησαν, πολλοί για πρώτη φορά, αντιστάθηκαν στην εργοδοσία και στην τρομοκρατία του συστήματος, όχι μόνο για το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά για την πολιτική που οδήγησε σε αυτό. Και ο λαός δεν έμεινε εκεί. Συνέχισε να βγαίνει στον δρόμο και τις επόμενες εβδομάδες και έδειξε την διάθεσή του να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες προσπάθησαν για άλλη μια φορά να υπονομεύσουν αυτή την οργή διακηρύσσοντας απεργία για μήνες μετά την πρώτη μαζική διαδήλωση της 26 Γενάρη. Αυτοί, οι εκφραστές του σάπιου συστήματος, είναι που ευθύνονται για την απομάκρυνση των εργαζομένων από τα σωματεία τους. Η απεργία ανήκει στον λαό και δεν πρέπει να την χαρίσει πουθενά. Η προσπάθειά τους να την υποτιμήσουν και να αποσυγκροτήσουν δε θα περάσει!

Είναι άλλη μια ευκαιρία για τον κόσμο που κατέβηκε για τα Τέμπη να εκφραστεί στον δρόμο και να συνεχίσει τον αγώνα. Οι μαζικότατες συγκεντρώσεις του προηγούμενου διαστήματος και η απεργία στις 9 του μήνα να είναι μόνο η αρχή στην οικοδόμηση μαζικού κινήματος εργαζομένων, λαού και νεολαίας. Γιατί ο κόσμος βλέπει το σύστημα να τσακίζει τα δικαιώματά του εδώ και χρόνια, με μισθούς και συντάξεις να πέφτουν ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει, στη βάση αντεργατικών νόμων (ν. Χατζηδάκη, ν. Γεωργιάδη) να θεσμοθετεί 6-ήμερο και 13-ωρο και να καταπιέζει όλο και περισσότερο τον κόσμο της δουλειάς για τα συμφέροντα του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον νόμο που κλειδώνει για πάντα τον πλήρη έλεγχο του κατώτατου μισθού στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Όλα αυτά, βέβαια, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν, καθώς προέρχονται από το ίδιο σύστημα που καταπιέζει και εμάς τους φοιτητές. Για αυτό οφείλουμε να εκφράσουμε την οργή μας πλάι στους εργαζομένους και τον λαό, βάζοντας και τα δικά μας επίδικα και αιτήματα. Ενάντια στις διαγραφές που δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από τους φοιτητές, με περισσότερους ταξικούς φραγμούς, εντατικοποίηση και πειθάρχηση. Ενάντια στην κατάργηση του δωρεάν πλέγματος (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, βιβλίο). Ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις φοιτητών και εκπαιδευτικών, με αποκορύφωμα την απόλυση της Χρύσας Χοτζόγλου από το δημόσιο σχολείο. Ενάντια στο σύστημα που μας θέλει σκυφτούς και υποταγμένους για να μας στείλει στα σφαγεία του πολέμου!

Η οργή μας πρέπει να γίνει αγώνας ενάντια στην πολιτική που μας σκοτώνει στα τρένα και στους δρόμους, μας τρομοκρατεί στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και στους δρόμους, μας διαγράφει από τα πανεπιστήμια και μας απολύει από τις δουλειές μας. Να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδιά τους!

Οι φοιτητές 9 Απρίλη να βρεθούμε στον δρόμο! Δεν είμαστε μόνο αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους. Είμαστε οι αυριανοί εργαζόμενοι που προοριζόμαστε για έναν εργασιακό μεσαίωνα, με πτυχία κουρελόχαρτα και για διαρκή κυνήγια προσόντων. Είμαστε οι εργαζόμενοι φοιτητές που αποτελούμε σχεδόν το 50% των φοιτητών και παλεύουμε για τις σπουδές μας, είμαστε κομμάτι του λαού που πλήττεται από την βάρβαρη πολιτική.

Πρέπει και μπορούμε να φέρουμε την ανατροπή!