Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Καταιγισμός άρθρων από τα μέσα έχει γίνει τις τελευταίες μέρες με βάσει την έναρξη των πρώτων διαγραφών φοιτητών από το ακαδημαϊκό έτος 2025-2026. Το μέτρο που η κυβέρνηση πέρασε με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη το 2021, και που διακαώς θέλει να εφαρμόσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Κάνουν λόγο, λοιπόν, για τη διαγραφή 330.000 φοιτητών, των μισών δηλαδή περίπου από τους εγγεγραμμένους(!).

Γιατί θέλουν να μας διαγράψουν;

Όπως και η ίδια η κυβέρνηση λέει ξανά και ξανά, ένας φοιτητής μετά τα ν+2 έτη σπουδών του δεν αποτελεί καμία οικονομική επιβάρυνση για το κράτος. Άλλωστε τα φοιτητικά «προνόμια» - όπως τα αποκαλούν – κόβονται με το ξεπέρασμα αυτού του ορίου. Στην πραγματικότητα, το μέτρο των διαγραφών έρχεται για δύο λόγους. Από τη μία για να συνεχίσει το έργο μιας σειράς άλλων ταξικών φραγμών που υπάρχουν στα Πανεπιστήμια και να μας κόψει το δρόμο για το πτυχίο. Και από την άλλη για να διαμορφώσει μια καθημερινότητα τέτοια όπου θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε. Και άρα, που χρόνος να πάμε στη συνέλευσή μας; Που χρόνος να μιλήσουμε μεταξύ μας για τα καθημερινά ζητήματα; Που χρόνος να αντισταθούμε όταν μας χτυπάνε κάθε κεκτημένο δικαίωμα; Δεν θέλουν να σπουδάζουμε όλοι και θέλουν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα σηκώνεται κεφάλι όσο κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Είμαστε οι φοιτητές «τεμπέληδες»;

Ο καθένας από μας ζει στο πετσί του τι θα πει να σπουδάζεις. Καθημερινά και πολύωρα υποχρεωτικά μαθήματα, κύκλοι σπουδών, εργασίες, τεστάκια, εκδικητικά κοψίματα σε μαθήματα κ.ο.κ.. Και ρωτάμε εμείς: Πως θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά τα απαιτητικά προγράμματα, την ίδια στιγμή που δουλεύουμε για να μπορούμε να είμαστε εδώ και που μας κόβουν κιόλας μια σειρά δικαιώματα (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα); Αυτοί, λοιπόν, που μας αναγκάζουν να δουλεύουμε παράλληλα με τις σπουδές μας, είναι αυτοί που με θράσος έρχονται να μας πουν ότι θα διαγραφούμε επειδή… δουλεύουμε. Το αφήγημα της κυβέρνησης περί «αιώνιων» και «τεμπέληδων» φοιτητών, είναι μια προσπάθεια να κρύψει την πραγματικότητα που ζούμε η πλειοψηφία από εμάς. Ότι δηλαδή, από το σχολείο (ΕΒΕ, Τράπεζα Θεμάτων κλπ) μέχρι το Πανεπιστήμιο, πετάνε εκτός όσους από εμάς δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθούμε σε αυτήν την πραγματικότητα. Ότι θέλουν να μας διαμορφώσουν ως μελλοντικούς εργαζόμενους τέτοιους, που να μην αντιδράμε σε τίποτα, όσο αυτοί μας ξεζουμίζουν.

Να μην τους χαρίσουμε το δικαίωμά μας να σπουδάζουμε!

Η ιστορία έχει δείξει ότι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να νικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι διαγραφές, ενώ επιδιώκονται εδώ και δεκαετίες, ακόμη η κυβέρνηση δεν έχει βρει τον κατάλληλο τρόπο να τις εφαρμόσει. Μέσα από τους συλλόγους και τις συνελεύσεις μας, όπως κάναμε και πέρσι ενάντια στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, να πάμε κόντρα σε αυτό το αντιδραστικό μέτρο, και συνολικά ενάντια στο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Μπορεί να φαντάζει μακρινό για όσους είμαστε πιο μικρά έτη, αλλά θα μας χτυπήσει την πόρτα. Και αν δεν το παλέψουμε τώρα, αύριο θα είμαστε εμείς που θα απειληθούμε με διαγραφή! Να μην το επιτρέψουμε!