Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, με τις αποφάσεις του πανελλαδικού συντονιστικού μας που έγινε τέλη Σεπτέμβρη, πήραμε την πολιτική απόφαση να ανοίξουμε στις σχολές το ζήτημα των διαγραφών και των πειθαρχικών. Από την αρχή της χρονιάς προσπαθούμε να αναδείξουμε τους ψηφισμένους νόμους Ζαχαράκη- Κεραμέως, με βασική σκέψη πως οι διαγραφές και τα πειθαρχικά μέσα στις σχολές θα αποτελέσουν τομή για τα δικαιώματα της σπουδάζουσας νεολαίας. Τόσο στο βίαιο ταξικό πέταγμα της νεολαίας από την τριτοβάθμια, όσο και στην διαμόρφωση συνειδήσεων και τρομοκρατίας μέσα στα αμφιθέατρα. Αντίληψη, που λείπει από τις δυνάμεις της υπόλοιπης αριστεράς.

Συγκεκριμένα, από την αρχή της χρονιάς η αντιπαράθεσή μας στα πλαίσια του συλλόγου, έκανε φανερό πως η αντίληψη της πάλης για ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΖΑΧΑΡΑΚΗ – ΚΕΡΑΜΕΩΣ με τον ΑΓΏΝΑ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΏΝ, που εξέφραζε το σχήμα μας ήταν κάπως μοναχική. Με τις υπόλοιπες δυνάμεις που παρεμβαίνουν στον σύλλογο, να έχουν διαφορετικούς στόχους. Είτε με το αίτημα «καμία διαγραφή φοιτητή που παλεύει να ολοκληρώσει τους σπουδές του», είτε με την αντίληψη της συμμαχίας με το καθηγητικό κατεστημένο και τις πρυτανικές αρχές, πιέζοντάς τους να τοποθετηθούν και να πάρουν αποφάσεις υπέρ των φοιτητών.

Αυτή η πολιτική κατάσταση, σε συνδυασμό με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση του φοιτητόκοσμου που δεν μπορεί να βρει διέξοδο, μας οδήγησε να βγάλουμε κάλεσμα συγκρότησης πρωτοβουλίας φοιτητών που θα παλέψει ενάντια στις διαγραφές και τα πειθαρχικά. Στην ουσία, μια πρωτοβουλία που θα παίξει ρόλο στην προπαγάνδιση του ζητήματος των διαγραφών μέσα στις σχολές, που θα το αναδείξει σαν ζήτημα πρώτης γραμμής για τους φοιτητές, που θα συνεισφέρει στην μαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων. Ρόλο και καθήκον που οι κυρίαρχες δυνάμεις του συλλόγου αρνούνται να υπηρετήσουν.

Με την σύσταση της πρωτοβουλίας, ξεκινήσαμε παρεμβάσεις μέσα στις σχολές, κυρίως με το κάλεσμα για την Γενική Συνέλευση του συλλόγου στις 23/10. Αν και η συνέλευση δεν κατόρθωσε να μαζέψει την απαιτούμενη απαρτία και οδηγήθηκε σε Διοικητικό Συμβούλιο, επιβεβαιώθηκαν οι βασικές εκτιμήσεις του σχήματος μας.

Πρώτον: ο κόσμος ψάχνει διέξοδο, έχει ξεπεράσει την συστημική προπαγάνδα.

Οι φοιτητές θεωρούν δεδομένο πως ο νόμος Ζαχαράκη δεν ήρθε για καλό σκοπό. Πως οι διαγραφές είναι άδικες, τα πειθαρχικά έρχονται για να μας φιμώσουν. Το έγκλημα των Τεμπών και η προσπάθεια συγκάλυψης, η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, η ακρίβεια, τα 13ωρα, η εργασιακή γαλέρα, οι ασφυκτικοί ρυθμοί σπουδών και μια σειρά ακόμα από καθημερινά προβλήματα, οδηγούν στην απονομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής, διαμορφώνουν αντισυστημικά χαρακτηριστικά στους νέους. Αυτό δηλαδή που εκφράζεται μονίμως στον δρόμο τους τελευταίους μήνες, με τις μαζικές διαδηλώσεις. Αυτό που λείπει, όταν αυτή η αγανάκτηση δεν εκφράζεται, είναι το όραμα, η προοπτική για νίκες και διεκδικήσεις.

Δεύτερον: οι δυνάμεις του ρεφορμισμού δεν μπορούν και δεν θέλουν να υπηρετήσουν την υπόθεση της συγκρότησης μαζικού, μάχιμου φοιτητικού κινήματος.

Μπορεί κανείς να το διαπιστώσει, απλά διαβάζοντας την πρόταση κίνησης των άλλων δυνάμεων στην περίπτωση που γινόταν τελικά Γενική Συνέλευση. Από την μία, την πρόταση της ΠΚΣ, που έβαζε σαν προγραμματισμό για τις διαγραφές, κινητοποίηση στους προέδρους των τμημάτων και διαδήλωση στις 06/11, δηλαδή 2 εβδομάδες μετά! Από την άλλη η Ρεβάνς, είχε στην πρότασή της, την κινητοποίηση στην επόμενη σύγκλητο στην πρυτανεία της Κομοτηνής, με κενό στην ημερομηνία, δηλαδή όποτε αποφασίσουν οι πρυτανικές αρχές να την καλέσουν.

Και οι 2 κατευθύνσεις, αν και διαφορετικής προέλευσης, χαρακτηρίζονται από το ίδιο πράγμα: το πως θα πείσουμε τις αρχές του πανεπιστημίου, μπας και μας γλυτώσουν από τις διαγραφές. Το τραγικότερο σε αυτή την υπόθεση, αποτελεί το γεγονός πως με αυτό τον τρόπο δεν αναδεικνύονται κάποια πρώτα καθήκοντα στον φοιτητόκοσμο. Δηλαδή, ο κάθε φοιτητής που συμμετέχει στις διαδικασίες του Συλλόγου, να του γίνεται ξεκάθαρο τι πάμε να κάνουμε, πότε, απέναντι σε ποιόν, με τί στόχο. Βήμα στην ανάληψη της πάλης από τους φοιτητές και όχι μόνο από τους συνδικαλιστές του συλλόγου.

Από μεριάς μας, η βασική μας πρόταση ήταν η διαδήλωση στο κέντρο της πόλης, την επόμενη μέρα της Γενικής Συνέλευσης 24/10, με στόχο να ανοίξουμε το ζήτημα στην τοπική κοινωνία και να αρχίσουμε να ξανασυνηθίζουμε την διαδήλωση και τον δρόμο. Αυτή την πρόταση, καταφέραμε και την προωθήσαμε στο ΔΣ του συλλόγου, μέσα και από την παρουσία και την πίεση της Πρωτοβουλίας. Ωστόσο, αυτή η κινητοποίηση, αν και ψηφίστηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΔΣ, δεν στελεχώθηκε σε επίπεδο δρόμου από αυτές, με την παρουσία τους να είναι λιγότερο από τυπική. Αυτό επιβεβαιώνει την κριτική μας, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει πως έχουμε ακόμα βήματα να κάνουμε, στην διαμόρφωση των πολιτικών όρων εκείνων που θα πιέζουν τις καταστάσεις.

Αξίζει να σημειωθεί, πως με βάση τα τοπικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε οι φοιτητές της Ξάνθης, με το πιο πρόσφατο την προσπάθεια επιβολής αντιτίμου (3 ευρώ) στην λέσχη, η πρωτοβουλία διεύρυνε τα πολιτικά ζητήματα που ασχολείται, πράγμα κατά την γνώμη μας προωθητικό. Με την λογική της σύνδεσης του αγώνα ενάντια στις διαγραφές με την συνολικότερη επίθεση που δέχονται οι φοιτητές, ενώ ταυτόχρονα γειώνεται η παρέμβασή της μέσα στις σχολές.

Συνεχίζουμε να παλεύουμε για να υπηρετήσουμε την κατεύθυνση του αγώνα και της ανατροπής της επίθεσης. Αυτές τις μέρες, η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει κλίμα τρομοκρατίας μέσα στις σχολές (βλ. Αρχιτεκτονική ΕΜΠ), πρέπει να μας βρει έτοιμους να την απαντήσουμε. Καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια, να σηκώσει ανάστημα. Να στελεχώσουμε το επόμενο κάλεσμα Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 05/11 στις 16:00 στα Προκάτ. Επιμένουμε στο ότι η κυβέρνηση δεν είναι ανίκητη, η πολιτική του συστήματος δεν είναι μονόδρομος! Μακριά από «εύκολες» λύσεις και επίδοξους σωτήρες, οι φοιτητές να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.