Μετά το μένος και τις ειρωνείες της ΔΑΠ, μετά τη «μη κατανόηση» της Κεραμέως, μετά τα εκατοντάδες –πληρωμένα ή μη (μικρή σημασία έχει)- χυδαίου επιπέδου σχόλια διάφορα site, έχουμε και τον «εντυπωσιασμό» του Πρετεντέρη στα Νέα (https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/to-bitrioliko-sxolio-tou-gianni-pretenteri-gia-to-na-perastoun-ta-mathimata-xoris-exetaseis/) σε σχέση με τη διεκδίκηση του αιτήματος: τα μαθήματα αυτού του εξαμήνου να κατοχυρωθούν χωρίς εξετάσεις. Πολύ απλά γιατί για τον Πρετεντέρη και τους όμοιους του η διεκδίκηση των «από κάτω» (άρα και των φοιτητών), θεωρείται από μόνη της λίγο ως πολύ πρόκληση και ιεροσυλία. Γιατί, το δικαίωμα αποτελεί για αυτούς απαγορευμένη λέξη. Γιατί, πολύ θα ήθελαν να καταργηθεί και σαν έννοια, αξία και πρακτική στον τρόπο που κινείται η κοινωνία.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ¨ΠΑΡΑΛΟΓΟΥΣ¨ ΚΑΙ ¨ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ¨;

Είναι η άρχουσα τάξη αυτής της κοινωνίας. Αυτοί που δεν έχουν πραγματικά ποτέ δουλέψει στη ζωή τους. Αυτοί που στη ζωή τους ήταν πάντα και όλα εύκολα. Αυτοί που ο μισθός τους για μια μέρα αξίζει όσο (ξανά επιεικώς) ο μισθός ο δικός μας και των γονιών μας για έναν ολόκληρο χρόνο. Αυτοί που φυτοζωούν και επιβιώνουν σα βδέλες πάνω στις πλάτες της υπόλοιπης κοινωνίας. Αυτοί που τρέμουν και σκυλιάζουν όταν έχουν κάποιο ίχνος υπόνοιας ότι μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Αυτοί που είτε η «λογική» τους, είτε ο «παραλογισμός» τους, είτε τα γκλοπ και τα όπλα τους όταν δεν πείθουν πλέον τα «επιχειρήματά» τους, έχουν σα στόχο την υποταγή μας.

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΞΑΠΟΛΥΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ;

Όλοι αυτοί οι κύριοι λοιπόν, εξαπολύουν αυτές τις «ευαίσθητες» και «κοσμικές» ανησυχίες, θεωρίες, επιχειρήματα, συναισθήματα, προβληματισμούς και κατηγορίες σε χιλιάδες φοιτητές που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ήταν έγκλειστοι επί δύο μήνες σε σπίτια με λεηλατημένο εισόδημα και εκτοξευμένη ανεργία, υπό τον φόβο της οικονομικής κατάρρευσης και της υγειονομικής απειλής. Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ είχαν να αντιμετωπίσουν το διαλυμένο σύστημα περίθαλψης. Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ πετάχτηκαν εκτός εστιών. Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ δεν είχαν συγγράμματα μέχρι τελευταία στιγμή (και κάποιοι ακόμα δεν έχουμε). Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ, αποκλείστηκαν από μία ή συμμετείχαν σε μία ψεύτικη εκπαίδευση που ψεύτικα «προχωρούσε» τη διογκωμένη και απροσδιόριστή τους ύλη, παράλληλα με όργια αυθαιρεσιών, αποκλεισμών και εντατικοποίησης από πλευράς των καθηγητών. Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ η εξεταστική και ο τρόπος εξέτασης, μαζί με το ¨άνοιγμα¨ των πανεπιστημίων, ήταν κυριολεκτικά στον αέρα μέχρι τελευταία στιγμή, χωρίς να εξασφαλίζεται κανένας όρος υγειονομικός ή άλλος που να στοιχειοθετεί τη δυνατότητα ισότιμης και δίκαιης εξέτασης και συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία από πλευράς των φοιτητών. Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ χιλιάδες φοιτητές θα αποκλειστούν μαζικά ή θα αποτύχουν μαζικά σε αυτήν την εξεταστική, μόνο και μόνο για να νομιμοποιηθούν στις συνειδήσεις μας τα προηγούμενα (αλλά και τα επόμενα). Που ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ θέλουν να μας φορτώσουν την ευθύνη για το αν και πως θα δώσουμε σε μία τέτοια ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ-ΣΦΑΓΕΙΟ, απειλώντας μάλιστα και με αποκλεισμούς από αυτή την εξεταστική (ακόμη και από την επόμενη) και μας καλούν μάλιστα να αποδεχτούμε και να υπογράψουμε αυτά τα πράγματα σε δηλώσεις-αποκλεισμούς.  

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ;

Σε μία κοινωνία σήψης, σε μία κοινωνία άγριας εκμετάλλευσης και καταπίεσης, σε μία κοινωνία αμέτρητων δολοφονημένων και σακατεμένων, σε μια κοινωνία εκατομμυρίων αδικημένων, η υποκρισία, το θράσος και η χυδαιότητα αυτών που θέλουν να την εκπροσωπήσουν και να την υπερασπίσουν δεν έχει και δεν μπορεί να έχει ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ (αφού αυτή η υπεράσπιση είναι όρος ύπαρξης για αυτούς). Με το αζημίωτο φυσικά. Άξιοι λοιπόν, οι μισθοί τους.

Αλλιώς τίθενται τα ζητήματα για τους αδικημένους, τους αποκλεισμένους και όσους θέλουν να πάνε κόντρα. Όχι μόνο για τους φοιτητές, όχι μόνο για αυτήν την εξεταστική, αλλά (κάτι που φαίνεται και από τη «συζήτηση» που έχουν ανοίξει) για πολύ περισσότερους και για πολύ περισσότερα πράγματα. Κοινώς: για τους «από κάτω», τη ζωή τους και τα δικαιώματα που κατακτούν μέσα από την πάλη τους. Αυτό είναι και το κριτήριο, τουλάχιστον για τη δική μας οπτική, με βάση και το οποίο κρίνουμε και το τι είναι λογικό και τι παράλογο, τι σωστό και τι λάθος, τι δίκαιο και τι άδικο. Το τι είναι εν τέλει, εφικτό και τι ανέφικτο.