Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 16/12 13:00 ΑΜΦ Α

Την Τετάρτη 4/12 έγινε απόπειρα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου χωρίς όμως να υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός ώστε να παρθεί μια απόφαση, πράγμα το οποίο είναι προβληματικό μιας και η προηγούμενη (20/11) είχε πάνω από 450 άτομα. Από την πλευρά μας, καλέσαμε σε αυτή τη Γενική Συνέλευση αφού θεωρήσαμε αναγκαίο για το Φοιτητικό μας Σύλλογο να συζητήσει εκ νέου σε σύντομο χρονικό διάστημα και όχι σε ένα μήνα (!) που έθετε το πλαίσιο των “Ανεξάρτητων φοιτητών ΑΣΟΕΕ”, για όλα όσα τίθενται επιτακτικά μπροστά του με το νέο νόμο – πλαίσιο Κεραμέως αλλά και εν όψει της 6ης Δεκέμβρη και της συμπλήρωσης 11 χρόνων από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου.

Ανακύπτουν, ως εκ τούτου, διάφορα ζητήματα τα οποία χρίζουν αντιμετώπισης για το Σύλλογό μας αναφορικά με την πάλη που θέλουμε να διεξάγει. Αρχικά, μπροστά στις εξελίξεις, που κυριολεκτικά “τρέχουν”, απαιτείται συζήτηση γύρω από τα νέα μέτρα και το τι αυτά θέλουν να φέρουν για την εκπαίδευση γενικά και τη σχολή μας ειδικά. Για αυτό το λόγο υπάρχει αναγκαιότητα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης κάθε βδομάδα. Επειδή χρειαζόμαστε έναν Σύλλογο ενεργό, πολιτικοποιημένο, ο οποίος θα είναι σε θέση να σχεδιάζει τη δράση του για το επόμενο διάστημα σε μια κατεύθυνση συνολικής αντιπαράθεσης με τα νέα μέτρα που χτυπούν το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές. Μέτρα τα οποία μορφωποιούνται όσο πλησιάζει η κατάθεσή τους και ορθώνουν περισσότερους ταξικούς φραγμούς, πετούν έξω από την εκπαίδευση παιδιά από φτωχά και λαϊκά στρώματα (διαγραφές, βάση 10), χτυπούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, μας αναγκάζουν να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σπουδάσουμε και που έρχονται να πατήσουν πάνω στο χτύπημα του Λαϊκού Ασύλου Αγώνων και στην κρατική παρέμβαση στους φοιτητικούς συλλόγους. Απόψεις δυνάμεων που αναφέρονται στο σύλλογο και καταλήγουν με ευκολία στο συμπέρασμα ότι οι φοιτητές “κουράζονται” από τις “συνεχόμενες” Γενικές Συνελεύσεις δε μπορούν στην ουσία να δημιουργήσουν όρους μαζικοποίησης των συλλογικών διαδικασιών και περαιτέρω πολιτικοποίησής τους, αλλά από την άλλη αναπαράγουν τα αδιέξοδα της δικής τους αδιέξοδης πολιτικής κατεύθυνσης.

Εν όψει της νέας Γενικής Συνέλευσης (16/12), αλλά και με βάση την απόφαση της προηγούμενης (20/11) βλέπουμε να “προχωράει” το πλαίσιο των “ανεξάρτητων” που βρίσκεται ενάντια στην κατάληψη και ταυτόχρονα θέτει ζήτημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Τι τίθεται πραγματικά όμως; Πόσο “ανεξάρτητο” και “μακριά από κόμματα” μπορεί να είναι ένα πλαίσιο το οποίο στην ουσία θέτει ακριβώς τα ίδια ζητήματα με αυτά που αναδεικνύει το ίδιο το σύστημα, η κυβέρνηση και η παράταξή της η ΔΑΠ; Γιατί ας έχουμε κάτι ξεκάθαρο, η εναντίωση στην κατάληψη και η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι απόψεις που όχι μόνο δεν είναι “ανεξάρτητες” αλλά αντίθετα έχουν μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση: ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ. Είναι χαρακτηριστική η αδυναμία που είχαν οι “ανεξάρτητοι” εκπρόσωποι να αρθρώσουν έστω και δύο προτάσεις για όλα όσα πραγματικά βρίσκεται αντιμέτωπος ο φοιτητικός μας σύλλογος, για τα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση στην εκπαίδευση, για την εργασιακή προοπτική και το μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όχι γιατί “δεν έχουν μελετήσει καλά το θέμα” αλλά γιατί πολύ απλά ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ με όποιο μανδύα κι αν προσπαθούν να το ντύσουν. Αναφορικά με την ηλεκτρονική ψηφοφορία προωθείται η απονέκρωση των Συλλογικών Διαδικασιών αφού η ουσιαστική μαζικοποίηση περνάει μόνο μέσα από τη συμμετοχή στη συζήτηση, στην αντιπαράθεση και στη δια ζώσης συλλογική απόφαση. Ταυτόχρονα προωθείται η κρατική παρέμβαση μέσα στους συλλόγους, το φακέλωμα και η στοχοποίηση συνδικαλιστών και αγωνιστών, ενισχύονται οι λογικές ανάθεσης και το κλίμα αποπολιτικοποίησης. Τέτοιες απόψεις βρίσκονται κόντρα στα συμφέροντά μας και στέκονται ενάντια στην αναγκάια πάλη που οφείλουμε να διεξάγουμε για να υπερπασπιστούμε το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές. Να τους γυρίσουμε την πλάτη!

Όλο το προηγούμενο διάστημα ο φοιτητικός μας σύλλογος, μετά από χρόνια αδράνειας, πήρε αποφάσεις για καταλήψεις και κινητοποίησεις. Κάτι που φάνηκε ότι ενόχλησε από την πρώτη στιγμή. Έτσι η Πρυτανεία έβγαλε αμέσως ανακοίνωση με απειλές για χαμένα εξάμηνα, κάτι που δεν την εμπόδισε να κάνει λοκ άουτ μια βδομάδα στη σχολή με τα γεγονότα της ωμής κρατικής κατατολής τη Δευτέρα 11/11 να είναι πλέον γνωστά. Συμμεριζόμαστε την αγωνία των συμφοιτητών μας που κάτω από το βάρος της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί από την επίθεση του συστήματος στα δικαιώματά μας (δουλειά παράλληλα με σπουδές, αφόρητα έξοδα σε σίτιση – στέγαση – μεταφορές κλπ), θέλουν να πάρουν το πτυχίο τους όσο πιο γρήγορα γίνεται. Να μην αφήσουμε τις απειλές της Πρυτανείας να μας τρομοκρατήσουν. Να στραφούμε στη συλλογική οργάνωση και στα μέσα πάλης του φοιτητικού κινήματος (πορεία, κατάληψη) τα οποία είναι τα μόνα που μπορούν να φέρουν πραγματικές νίκες. Δεν είναι οι καταλήψεις που κλείνουν τις σχολές! Είναι η κυβέρνηση, οι πρυτάνεις, τα ΜΑΤ και οι καθηγητές! Αυτοί είναι που πραγματικά κλείνουν τις σχολές για ένα μεγάλο μέρος των φοιτητών, αυτών που προέρχονται από τα φτωχά και λαϊκά στρώματα. Αυτοί είναι που ορθώνουν σκληρούς ταξικούς φραγμούς στην προσπάθειά μας να πάρουμε το πτυχίο. Αυτοί είναι που χτυπούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και μας ετοιμάζουν για τη ζούγκλα του εργασιακού μεσαίωνα. Αυτοί είναι που μας τάζουν ένα μέλλον γεμάτο φτώχεια, εξαθλίωση, καταστολή και πολέμους. Βρισκόμαστε μπροστά στα μέτρα Κεραμέως που θέλουν να κάνουν ένα ακόμα βήμα στη δημιουργία μιας παιδείας “για λίγους και εκλεκτούς”.

Να μας βρουν απέναντί τους! Βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις που είναι επιτακτική ανάγκη να βγούμε ξανά, ακόμα πιο μαζικά και συγκροτημένα, στο δρόμο του αγώνα. Στο δρόμο της αντίστασης στην επίθεση που βιώνουμε και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας! Ο ατομικός δρόμος δε φέρνει λύση, αλλά διάλυση. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από Πρυτάνεις και καθηγητές. Θα κερδίσουμε τα δικαιώματά μας μόνο αν οργανωθούμε συλλογικά στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις. Να υπερασπιστούμε τις συλλογικές μας διαδικασίες απέναντι σε όποιον θέλει να τις αμαυρώσει με τραμπούκικες ενέργειες. Τέτοιες πρακτικές δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό σύλλογο και πρέπει να περιθωριοποιηθούν. Κόντρα στην παύση αγώνων που θέλουν να μας επιβάλλουν, κόντρα στο ηλεκτρονικό φακέλωμα και την κρατική παρέμβαση στους συλλόγους, να πάρουμε αποφάσεις αγώνα!