Σχεδόν ένα να χρόνο μετά την έναρξη, μπορεί κανείς εύκολα να πει ότι διανύουμε μια από τις πιο τραγικές φάσεις της πανδημίας, τόσο σε επιδημιολογικό όσο και σε κοινωνικοπολιτικό - οικονομικό επίπεδο.

Τα κρούσματα σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο (ας έχουμε υπόψιν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολλαπλάσιος αυτού που ανακοινώνεται καθημερινά), το πρόγραμμα του εμβολιασμού έχει ναυαγήσει χρονικά και οι ελάχιστες ΜΕΘ είναι γεμάτες με αποτέλεσμα κόσμος να διασωληνώνεται σε κοινούς θαλάμους. Οι «ήρωες» της πρώτης γραμμής, οι υγειονομικοί, δεν απολαμβάνουν πια ούτε τα παλαμάκια των κυβερνώντων, αλλά βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα δρόμου που θα λήξει με τη φυσική τους εξόντωση, μιας και αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμοι. Μάλιστα, απειλούνται με απολύσεις αν τολμήσουν να εκθέσουν την απαράδεκτη κατάσταση στην οποία έχουν αφεθεί τα νοσοκομεία και οι εργαζόμενοι, ή να εκφράσουν τα αιτήματά τους για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ενίσχυση του ΕΣΥ. Λαός και νεολαία, καλούνται να διαφυλάξουν ατομικά την υγεία τους, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένα σύστημα υγείας ικανό να τους νοσηλεύσει σε περίπτωση ασθένειας. Είναι γεγονός ότι με τόσα νοσοκομεία να έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία μιας νόσου, χειρουργεία, χημειοθεραπείες, διαγνώσεις κλπ έχουν μείνει πίσω ή εναλλακτικά, έχουν ανατεθεί στον ιδιωτικό τομέα, με ό, τι σημαίνει αυτό για την τσέπη του λαού.

Παράλληλα, το μπαλάκι πετιέται για άλλη μια φορά στο λαό, με το αφήγημα της ατομικής ευθύνης να αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Πριν, με την ατελείωτη καραντίνα στην οποία έπρεπε να παραμείνει κάνεις όντας «υπεύθυνος» για την υγεία του (αγνοώντας πλήρως τους χώρους εργασίας, τα ΜΜΜ, τα νοσοκομεία και λοιπές υγειονομικές βόμβες που αφέθηκαν στο έλεός τους). Τώρα, - ακούσατε ακούσατε! -  με τα self tests(!). Ο τρόπος με τον οποίον επιχειρείται να επιρριφθεί το βάρος και η ευθύνη για την πανδημία στην πλάτη του λαού μόνο προκλητικός μπορεί να χαρακτηριστεί. Ιδίως, όταν προς όφελος του κεφαλαίου, τα μέτρα αναμορφώνονται χωρίς καμία σύνδεση με τα επιδημιολογικά δεδομένα (βλέπε άνοιγμα λιανεμπορίου και τουρισμού με 4.000 κρούσματα/ημέρα), με τον λαό να ακολουθεί, ζώντας σε πλήρη ανασφάλεια.

Στο σημείο αυτό  και με την κατάσταση στα νοσοκομεία αλλά και συνολικά να είναι αυτή που περιγράφηκε, η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση που απαιτούν από τους υγειονομικούς (μιας και η ιατρική είναι "λειτούργημα" και όχι επάγγελμα και θα έπρεπε να διακινδυνεύουν την ίδια τους την υγεία, να δουλεύουν απεριόριστες ώρες και να μην διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες εργασίας) έρχεται να ενισχυθεί με το  «κάλεσμα φοιτητών 4ου-5ου-6ου έτους για εθελοντική εργασία»! Το κάλεσμα αυτό απηύθυνε η Γ' Παθολογική Πανεπιστημιακή Κλινική του νοσοκομείου Σωτηρία, ένα από τα νοσοκομεία που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του κορωνοϊού, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις συνθήκες εργασίας και τον υγειονομικό κίνδυνο που αντιμετωπίζουν όσοι εργάζονται εκεί και συγκεκριμένα στη μονάδα covid. Το κάλεσμα αφορά τη «στελέχωση» της συγκεκριμένης μονάδας, αφού οι φοιτητές θα αναλάβουν τη διενέργεια rapid test.

Ας τα πάρουμε ένα ένα...

Πρώτον. Πως ακριβώς θα εξασφαλιστεί η ασφάλεια των φοιτητών και των οικογενειών τους, όταν έχουν εμβολιαστεί μόνο οι 6ετεις και όταν τα μέσα ατομικής προστασίας δίνονται με το σταγονόμετρο ακόμα και στους εργαζόμενους;

Δεύτερον. Πού ακριβώς αποσκοπεί η εθελοντική εργασία των φοιτητών, όταν πρόκειται για φοιτητές που δεν έχουν ασκηθεί σχεδόν καθόλου κλινικά (αν εξαιρεθούν οι 6ετεις) και μόνο «μπελάς» θα ήταν για τους υπόλοιπους εργαζόμενους που όχι μόνο θα έπρεπε να βγάλουν εις πέρας τον τεράστιο φόρτο των ασφυκτικά γεμάτων νοσοκομείων, αλλά θα έπρεπε να καθοδηγήσουν και να εκπαιδεύσουν και τους φοιτητές;

Τρίτον. Πως θα καλυφθούν οι χιλιάδες ελλείψεις σε ειδικότητες ζωτικές για την αντιμετώπιση του ιού, με μερικές δεκάδες φοιτητές οι οποίοι θα περιφέρονται στα νοσοκομεία, με ρίσκο μόλυνσης ή μετάδοσης του ιού εντός κ εκτός των κλινικών;

Νομίζουμε ότι πρόκειται για ερωτήματα που δεν έχουν ανάγκη από απάντηση. Ακριβώς επειδή δεν είναι στόχος η αποσυμφόρηση των νοσοκομείων και το μοίρασμα του φόρτου εργασίας και στους φοιτητές. Είναι η λογική συνέχεια της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης, η οποία καλούσε και υγειονομικούς σε εθελοντική εργασία. Καλούσε Ιδιώτες γιατρούς, να παρατήσουν τα ιατρεία τους για να στελεχώσουν προσωρινά το ΕΣΥ. Ακόμα και φοιτητές Ιατρικής στην αρχή της πανδημίας, ξανά στα πλαίσια του εθελοντισμού (και θυμόμαστε φυσικά και την κυρίαρχη ρεφορμιστική αριστερά - ΚΝΕ - να σπεύδει να νομιμοποιήσει και να αθωώσει μια τέτοια πρωτοβουλία καλώντας και η ίδια από πλευράς της  τους φοιτητές να γίνουν εθελοντές!). Όλη αυτή η τακτική, πατάει σε δύο βασικές αρχές: Η μία είναι πως καλώντας υγειονομικούς και πόσο μάλλον φοιτητές σε εθελοντική εργασία, ενισχύεις το αφήγημα του «ιατρικού λειτουργήματος» χάρη στο οποίο θα αναγκαστείς να δουλέψεις και αφιλοκερδώς, παραμερίζοντας τις ανάγκες σου σαν μισθωτός εργαζόμενος, για να «σώσεις» στην ουσία ένα σύστημα υγείας που εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις έχουν κάνει τα πάντα για να καταρρακωθεί. Στρώνεις τον δρόμο δηλαδή για εργασία χωρίς απολαβές. Αν λάβουμε υπόψη ότι τα πανεπιστήμια έχουν και αυτόν το ρόλο, να σου μάθουν δηλαδή πώς θα είσαι ένας εργαζόμενος στα μέτρα που σε θέλει αυτό το σύστημα, πειθήνιος και όχι πολύ απαιτητικός, το κάλεσμα αυτό δεν μας εκπλήσσει ιδιαίτερα. Η δεύτερη αρχή με βάση την οποία έχει κινηθεί η κυβέρνηση σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, είναι η κατεύθυνση λήψης τέτοιων μέτρων ώστε  να μην ενισχυθεί σε καμία περίπτωση ΜΟΝΙΜΑ το ΕΣΥ. Τέτοιο σκοπό εξυπηρετούν ο εθελοντισμός, η επιστράτευση ιδιωτών γιατρών, η λεγόμενη «επίταξη» κλινών ΜΕΘ (φυσικά με παχυλές αποζημιώσεις) κλπ. Χρησιμοποιούν προσωρινές λύσεις όπως αυτές, ώστε να μην μείνει τίποτα στο ΕΣΥ μετά την πανδημία. Είναι χαρακτηριστικό ότι δημοσιογράφοι - φερέφωνα της κυβέρνησης αλλά και Υπουργοί έχουν πει πως, αν κάνουμε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς μετά την πανδημία; Πόσο πιο άμεσα να εκφράσουν την αδιαφορία τους για την υγεία του λαού; Πόσο πιο ξεκάθαρη να γίνει η στόχευση τους στα δικαιώματα που τόσο κόπο έχει κερδίσει ο λαός, όπως είναι το δικαίωμά στη δωρεάν περίθαλψη;

Πιστεύουμε πως ο σύλλογος πρέπει να καταγγείλει ομόφωνα το κάλεσμα της ΓΠΠ κλινικής για εθελοντική εργασία. Η δουλειά των φοιτητών Ιατρικής δεν είναι να λειτουργούν ως «απεργοσπάστες» και να υπονομεύουν τους αγώνες των υγειονομικών για μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, αλλά να βρίσκονται δίπλα τους σε αυτόν τον αγώνα διεκδικώντας δωρεάν υγεία για όλο το λαό. Ο εθελοντισμός, είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται κατά καιρούς από το κράτος για να "πετάξει" από την πλάτη του την υποχρέωση για κάτι (υγεία, περιβάλλον, κλπ) για το οποίο θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά υπεύθυνο, μετακυλίοντας κόστος και ευθύνη στις πλάτες του λαού και της νεολαίας που, καλοπροαίρετα, μετατρέπουν την δουλειά τους σε φιλανθρωπία. Γνωρίζουμε ότι πολλοί συμφοιτητές μας που θα ανταποκρίνονταν σε ένα τέτοιο κάλεσμα, θα το έκαναν με κάθε καλή πρόθεση και δεν κατηγορούμε κανέναν προσωπικά. Όμως ο ρόλος μας δεν θα έπρεπε να είναι η κάλυψη κενών, αλλά η στοίχιση με τα αιτήματα των υγειονομικών για δουλειά με δικαιώματα, ένταξη του ιατρικού/νοσηλευτικού επαγγέλματος στα βαρέα και ανθυγιεινά, μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, δωρεάν τεστ και εμβόλια για όλο το λαό. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες και όροι εργασίας για τους υγειονομικούς. Μόνο έτσι θα έχει ο λαός πρόσβαση σε δωρεάν υγεία και περίθαλψη.