Ήδη από το περασμένο καλοκαίρι είχε ξεκινήσει μια έντονη συζήτηση στους κόλπους των φοιτητών σχετικά με τη νέα χρονιά. Συγκεκριμένα δύο ήταν τα κύρια ζητήματα που απασχόλησαν : Θα γίνουν δια ζώσης ή εξ αποστάσεως μαθήματα τη νέα χρονιά; Τι μέτρα προστασίας θα ληφθούν για κλινικές, αμφιθέατρα και εξετάσεις, με έμφαση στις ευπαθείς ομάδες;
Η χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει για το 6ο έτος εδώ και ένα μήνα, με τους φοιτητές να ασκούνται στα νοσοκομεία. Μόνο ως υποτυπώδη μπορούν να χαρακτηριστούν τα υπάρχοντα μέτρα προστασίας, με φοιτητές, ασθενείς και προσωπικό να είναι εκτεθιμένοι στον κίνδυνο του κορωνοϊού. Τεστ COVID έγιναν μόνο από μία φορά (κατά την έναρξη των μαθημάτων). Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις τα μαθήματα ξεκίνησαν προτού βγουν τα αποτελέσματα των τεστ! Όσο για τα υπόλοιπα μέτρα πρόληψης, είναι γνωστές οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα νοσοκομεία. Το «εργαλείο» της τηλεκπαίδευσης έχει ήδη αξιοποιηθεί περιστασιακά, παρ’ ότι ο αριθμός των φοιτητών δεν υπερβαίνει τους 50 ανά μάθημα.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα έτη, βρισκόμαστε μερικές μέρες πριν την έναρξη του εξαμήνου και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα ο τρόπος διδασκαλίας. Καθηγητές, πρόεδρος και πρυτανεία πετάνε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο και όλοι μαζί στην «επιτροπή λοιμωξιολόγων». Ενώ η κυβέρνηση έχει αποφασίσει την επαναλειτουργία όλων των υπόλοιπων βαθμίδων εκπαίδευσης και το πλήρες άνοιγμα της οικονομίας, όλα δείχνουν ότι στα ΑΕΙ παγιώνεται η τηλεκπαίδευση. Τα παραπάνω βρίσκουν αντίθετους την πλειοψηφία των φοιτητών, οι οποίοι ζητούν τη δια ζώσης πραγματοποίηση κλινικών και διαλέξεων.
Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκε μαζική για τα δεδομένα της περιόδου κινητοποίηση στον πρόεδρο της σχολής την περασμένη Πέμπτη, 17/9, με βασικό αίτημα το ασφαλές άνοιγμα της σχολής. Αποτέλεσε μια καλή πρώτη πίεση προς τη διοίκηση της σχολής που έφερε σε αρκετά δύσκολη θέση τον πρόεδρο Σφηκάκη. Με τη λήξη της κινητοποίησης φάνηκε η μεγάλη ανάγκη των φοιτητών να συζητήσουν για τις εξελίξεις και να προχωρήσουν σε δράση.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις ήμασταν αυτοί που θέσαμε την αναγκαιότητα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης και ξεκινήσαμε συλλογή υπογραφών. Χάρη στις προσπάθειές μας πιέστηκε και το υπόλοιπο ΔΣ του Συλλόγου και καλέστηκε συνέλευση για την Τετάρτη 23/9. Παρ’ ότι δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη απαρτία, πολλοί συμφοιτητές μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, έχοντας εμφανή προβληματισμό για τα πολλαπλά μέτωπα επίθεσης που βιώνει η νεολαία.
Μπορεί οι φοιτητές να κινητοποιήθηκαν από κοινού αλλά έχοντας κάνει διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας και καταλήγοντας σε διαφορετική αιτηματολογία. ‘Ενα στοιχείο που επικράτησε στην αντίληψη των φοιτητών ήταν ο φόβος πως με κλειστή σχολή, θα χαθούν γνώσεις και δεξιότητες.Το γεγονός αυτό πηγάζει από την αποθέωση της επιστήμης, η οποία καλλιεργείται τόσο από συστημικές δυνάμεις και το καθηγητικό κατεστημένο , όσο και από την κυρίαρχη φοιτητική αριστερά, η οποία αναπαράγει ιδεολογήματα περί « ολοκληρωμένης γνώσης» και περί «επιστήμης στην υπηρεσία του λαού» . Αυτό οδηγεί πολλές φορές στην υποτίμηση του υγειονομικού κινδύνου και στην προώθηση της εντατικοποίησης. Φυσικά, σε μεγάλο βαθμό κινητοποιήθηκε ο κόσμος εξαιτίας της απουσίας κοινωνικοποίησης που χαρακτηρίζει την περίοδο από την επιβολή της καραντίνας και μετά, καθώς και την ανάγκη για επαφή και επικοινωνία με τους συμφοιτητές του στον συλλογικό τους χώρο.
Από πλευράς μας, διεκδικούμε τη δια ζώσης διεξαγωγή κλινικών και μαθημάτων, καθώς η τηλεκπαίδευση αποτελεί ταξικό φραγμό, φέρνει εμπόδια στο δρόμο για το πτυχίο, εντατικοποιεί τις σπουδές. Επιπλέον, απομονώνει τους φοιτητές με αποτέλεσμα την όξυνση κοινωνικών αντιεξόδων και την απουσία συλλογικών αντιστάσεων. Διεκδικούμε το ασφαλές άνοιγμα, τη λήψη όλων των μέτρων προστασίας (μέσα ατομικής προστασίας, απολυμάνσεις, πύκνωση δρομολογίων ΜΜΜ, ολιγομελή τμήματα).
Επίδικο των συνελέυσεων και των κινητοποιήσεων της νεολαίας πρέπει να αποτελέι η ανάδειξη εστιών αντίστασης απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που έχει ανοίξει το σύστημα. Ο λαός βιώνει μια συνολική περικύκλωση από κινδύνους. Εκτός από την υγειονομική απειλή που χτυπάει κόκκινο, με αφορμή την πανδημία προχωράει το τσάκισμα εργασιακών δικαιωμάτων και η όξυνση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Η κρίση του συστήματος εντείνει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς , που φέρνουν πιο κοντά έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Η περίοδος αυτή πρέπει να βρει τους φοιτητές στις σχολές και στα συλλογικά τους όργανα. Να απαντήσουμε στην επίθεση με νέα Γενική Συνέλευση και να κινητοποιηθούμε μαζί με όλο τον πληττόμενο λαό, με μαθητές και υγειονομικούς.
