Ένα από τα «υψηλά ιδανικά» του καπιταλιστικού συστήματος είναι η αξιοκρατία που διασφαλίζεται μέσω της ιερότητας των εξετάσεων και της διαρκούς αξιολόγησης. Αυτό το έχει εμπεδώσει η κοινωνία σε τεράστιο βαθμό. Και πράγματι, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα ακούσεις ότι πρέπει να απολυθούν οι «άχρηστοι και τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι και να τίθενται όλοι οι εργαζόμενοι υπό συνεχή επίβλεψη, ότι δεν είναι δυνατόν να βγάζουν παιδιά κάτω από 10.000 μόρια και να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο, ότι οι αιώνιοι φοιτητές είναι βάρος στην κοινωνία, ότι «το 10 είναι του θεού» … Μια σειρά απόψεων, τέλεια σερβιρισμένων από το σύστημα ώστε να δικαιολογείται η εντατικοποίηση των σπουδών και της δουλειάς και όλες οι πολιτικές επιλογές που δίνουν τη δυνατότητα να διαμορφώνεται η «αγορά ανεργίας» σύμφωνα με τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Στην ίδια κατεύθυνση, πρυτάνεις και καθηγητές είτε εξυμνούν ανοιχτά την αξιολόγηση και την αριστεία είτε «μας προετοιμάζουν» μια ώρα αρχύτερα για τον ανταγωνισμό που θα βιώσουμε (για να μη μας έρθει και απότομο). Κάπως έτσι βλέπουμε φοιτητές να αποκλείονται από συνεχόμενες εξεταστικές επειδή πιάστηκαν να αντιγράφουν (πιθανότατα σε κάποιο μάθημα με ποσοστό επιτυχίας κάτω από 50%), φοιτητικές κινητοποιήσεις για κατοχύρωση των μαθημάτων εν μέσω πανδημίας να διακωμωδούνται (στην καλύτερη περίπτωση!) και γενικότερα, σύσσωμο το καθηγητικό κατεστημένο να μας κουνάει το δάχτυλο.
Ένα παράδοξο (μάλλον) της υπόθεσης: Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέο Πλανόδιον» μία καταγγελία εναντίον του υποψήφιου επίκουρου καθηγητή Γεράσιμου Κ. Ρεντίφη για λογοκλοπή στη διδακτορική διατριβή του. Έγιναν δηλαδή ολόκληρες σελίδες copy-paste υπό την επίβλεψη καθηγητή του ΦΠΨ. Τελικά, η αδιάβλητη εισηγητική επιτροπή αγνόησε επιδεικτικά την καταγγελία, ενέκρινε τη διατριβή και ο Κ. Ρεντίφης επιλέχτηκε ανάμεσα σε 39 υποψηφίους για τη θέση του Επίκουρου Καθηγητή. Μήπως δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά να ανελιχθείς επαγγελματικά; Αν είσαι ξάδερφος του Γ. Σιάσου (αναπληρωτή καθηγητή Καρδιολογίας στην Ιατρική Αθήνας και συμβούλου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας σε θέματα γ’βάθμιας εκπαίδευσης), όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Ειδικά αν στην εισηγητική επιτροπή υπογράφει ο συνεπώνυμος Λ. Σιάσος.
Συμπέρασμα: η αριστεία, η αξιολόγηση και οι εξετάσεις είναι ταξικές και υποβάλλεσαι σε αυτές μόνο εάν το μέλλον σου είναι αβέβαιο. Μαζί με τις διαγραφές, τη βάση του 10, την αμφισβήτηση του δωρεάν πλέγματος (σίτιση-στέγαση-μεταφορές) αποτελούν σκληρούς ταξικούς φραγμούς, αποκλείοντας τα φτωχά και λαϊκά στρώματα από τις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Φυσικά, ολόκληρο το προνομιούχο στρώμα των καθηγητών πανεπιστημίου θα κληθεί να εφαρμόσει στην πράξη όλα τα παραπάνω, ανεξαρτήτως κομματικών διασυνδέσεων ή πολιτικών πεποιθήσεων. Είναι ο ρόλος τους να εξυπηρετούν τις στοχεύσεις της εκάστοτε κυβέρνησης και μετά το σχολαστικό ταξικό φιλτράρισμα, να παραδίδουν στην αγορά εργασίας ανθρώπους ιδεολογικά έτοιμους να δουλέψουν με τους πιο ελαστικούς όρους και διαθέσιμους να εξοντωθούν.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, αντιλαμβανόμαστε πλήρως την αυταπάτη της συνδιοίκησης και ότι το μόνο όπλο που διαθέτουμε είναι η πάλη μέσα από τα συλλογικές διαδικασίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις. Καμία καθηγητική αυθαιρεσία και καμία επίθεση που εξαπολύει το σύστημα δεν πρέπει να μένει χωρίς απάντηση.
