Τον φετινό Δεκέμβρη, 14 χρόνια μετά απο την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα, το σύστημα εξακολουθεί να στέκεται "πάνοπλο" απέναντι στον εχθρό λαό και την νεολαία.

Τάζοντας έναν βαρύ χειμώνα, μια εξοντωτική καθημερινότητα και ένα κατάμαυρο μέλλον, περιγράφει με ειλικρίνεια αυτό για το οποίο μας προορίζει. Για μια παιδεία ταξικά προσανατολισμένη απο την οποία θα αποκλειόνται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για έναν εργασιακό μεσαίωνα όπου θα αντιμετωπιζόμαστε ως αναλώσιμοι, για άδικους πολέμους στους οποίους θα γινόμαστε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών.

Τα ίδια έταζε τότε το σύστημα στο λαό και στην νεολαία, τα ίδια και χειρότερα υπόσχεται τώρα. Ενάντια σε αυτή την βάρβαρη προοπτική, βγήκε το 08' στους δρόμους, αυτή η νεολαία που κατηγορούταν και χαρακτηριζόταν ως "η νεολαία του Playstation". Αυτή η νεολαία, που είδε στον Αλέξη τον εαυτό της και στον Κορκονέα ένα σύστημα αδυσώπητο που δεν διστάζει ακόμα και να δολοφονήσει.

Σήμερα, το σύστημα εξακολουθεί να τρομοκρατεί την νεολαία. Στο σχολείο με την τράπεζα θεμάτων, την ΕΒΕ, τα τηλεμαθήματα που σπάνε καταλήψεις. Στις σχολές με τους νόμους Κεραμέως. Στην δουλειά, με την εργασιακή προοπτική που της εξασφαλίζουν τα διαλυμένα πτυχία της και νόμοι όπως αυτός του Χατζηδάκη. Στην καθημερινότητα της, με την φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, την καταστρατήγηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η νεολαία μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα ασφυκτιά. Μόνο στις συλλογικές διαδικασίες, στην οργανωμένη πάλη και στο δρόμο θα απαντηθούν τα αδιέξοδά της. Πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα της ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά την φτώχεια, τον πόλεμο, την ανεργία, που κόβει τα φτερά και τα όνειρα κάθε νέου ανθρώπου. Να απορρίψει λογικές που κατευθύνουν την οργή της στις αστυνομικές δυνάμεις και τις αυθαιρεσίες τους που με μια " καλή κυβερνηση" θα δρούσαν προστατεύοντας τον λαό. Να κοιτάξει τον πραγματικό υπαίτιο στα μάτια και να τον πολεμήσει μαζικά και οργανωμένα.