Αλληλεγγύη στους 62 διωκόμενους της 6ης Δεκέμβρη 2020 στην Αθήνα!

Οι αγώνες δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε παράνομοι, είναι δίκαιοι και αναγκαίοι!

 

Πριν από ένα χρόνο, την περίοδο του δεύτερου κύματος της πανδημίας, η κατάσταση δεν ήταν πολύ διαφορετική απ’ αυτή που βιώνει ο λαός και σήμερα. Χιλιάδες κρούσματα καθημερινά, δεκάδες θάνατοι και οι ΜΕΘ στο «κόκκινο». Με το δημόσιο σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και διαλυμένο, η κυβέρνηση της ΝΔ, αποφάσισε να βάλει τη χώρα σε δεύτερο ολικό lockdown. Σε αντίθεση με το πρώτο κύμα, τον Μάρτη του 2020, όπου δήλωναν οι κυβερνώντες ότι «ξαφνιάστηκαν» και ο λαός βρέθηκε ανοχύρωτος απέναντι στον κορονοϊό, μετά από τόσους μήνες απ΄ την εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων, δεν υπήρχε πλέον δικαιολογία για τους «από πάνω», ώστε να μην δούνε οι «από κάτω» το προφανές, πως αυτό το σύστημα δε νοιάζεται για το δικαίωμα του λαού στην υγεία και την περίθαλψη. Το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό», ορθώνοντας τους δικούς του αγώνες για πραγματικά μέτρα προστασίας απέναντι στον ιό (προσλήψεις νοσοκομειακών, άνοιγμα νέων κλινών ΜΕΘ, δωρεάν τεστ κ.τλ.) έγινε πιο ρεαλιστικό από ποτε, αφού, όπως φάνηκε εξαρχής, η κυβέρνηση θα εκμεταλλεύονταν το lockdown για να στήσει μια τεράστια «βιομηχανία». Μια «βιομηχανία» προστίμων και καταστολής, προσπαθώντας να εμπεδώσει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας προς όποιον αντιδρά και διεκδικεί, ενάντια στο σιωπητήριο αγώνων που προσπάθησε να επιβάλει.

 

Στην περσινή 17 Νοέμβρη και την 6η Δεκέμβρη, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες, δεν καλέστηκαν να κατέβουν στο δρόμο μόνο για να τιμήσουν τη μνήμη των ηρώων του Πολυτεχνείου και του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά και για κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Για να δώσουν μήνυμα αντίστασης προς την κυβέρνηση και μήνυμα ελπίδας προς το λαό, ότι η λαϊκή πάλη και οι αγώνες δεν πρέπει και δε μπορούν να μπουν στο γύψο. Πως δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να υποταχτούμε σ’ αυτούς που μας δολοφονούν μην έχοντας κρεβάτι να μας δώσουν σε νοσοκομείο, που μας εγκαλούν σε «προσοχή», ενώ μας στοιβάζουν στα Μέσα Μεταφοράς και τους χώρους εργασίας.

 

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ακραίας τρομοκρατίας και απαγόρευσης των συγκεντρώσεων, ενταγμένο στο γενικότερο κλίμα της φασιστικοποίησης, καλέστηκαν οι συγκεντρώσεις την 6η Δεκέμβρη, ακολουθώντας τις συγκεντρώσεις του Πολυτεχνείου και την ακραία καταστολή, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Μετά από μια κολοσσιαίων διαστάσεων αστυνομική επιχείρηση στο κέντρο της Αθήνας, πάνω από 100 άτομα προσάχθηκαν και 62 συνελήφθησαν, στοιβαγμένοι για ώρες στη ΓΑΔΑ και την Πέτρου Ράλλη (Διεύθυνση Μεταγωγών) σε άθλιές υγειονομικές συνθήκες. Στους διαδηλωτές, που επιχείρησαν να πορευτούν συντεταγμένα, με μάσκες και αποστάσεις, τους χρέωσαν (μεταξύ άλλων) την κατηγορία της «διασποράς μολυσματικής νόσου», ενώ ήταν οι διώκτες τους εκείνοι που τους στοίβαξαν με τις χειρότερες των συνθηκών.

 

Στις 29/11 δικάζονται οι 62 διωκόμενοι στα δικαστήρια της Ευέλπιδων. Η υπόθεσή τους, η οποία αποτελεί από τις μαζικότερες δίκες αγωνιστών απ’ τα χρόνια της Χούντας, χρειάζεται να απασχολήσει κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό άνθρωπο. Στα πρόσωπα των συγκεκριμένων 62, δικάζονται όλοι όσοι επιμένουν στο δρόμο του αγώνα. Δικάζεται ο μαθητής που θέλει να αντισταθεί στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής που του στερεί το δικαίωμα στο πανεπιστήμιο. Δικάζεται ο φοιτητής που αγωνίζεται για να μη διαγραφεί απέναντι στον νόμο Κεραμέως. Δικάζεται ο εργαζόμενος που θέλει να παλέψει για το 8ωρο απέναντι στον νόμο Χατζηδάκη. Όλοι εμείς πρέπει να ορθώσουμε τείχος υπεράσπισης των 62 αγωνιστών, για να μπορούμε να αντιστεκόμαστε στην πολιτική που μας εξαθλιώνει, να αγωνιζόμαστε για τα δίκια μας και εν τέλει να νικάμε!

 

  • Αθώοι απ’ όλες τις κατηγορίες οι 62 συλληφθέντες της 6ης Δεκέμβρη στην Αθήνα!

 

  • Κάτω η πολιτική της φασιστικοποίησης, της καταστολής, της φτώχιας και των ταξικών φραγμών.

 

  • Μαζικοί αγώνες για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.