Τη στιγμή που είμαστε μια ανάσα πριν την έναρξη της εξεταστικής και των εργαστηρίων, χωρίς μάλιστα να έχουμε ενημερωθεί για τον ακριβή τρόπο διεξαγωγής τους, όλοι οι φοιτητές προβληματίζονται ως προς το τι μέλλει γενέσθαι. Λογικό και επόμενο είναι  και οι πολιτικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο πανεπιστήμιο να προσπαθούν, σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, να αναπτύξουν μια σειρά αιτημάτων και δράσεων για τη διεκδίκησή τους. Όσον αφορά τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ, σε κάποιες σχολές, επέλεξαν ως μέσο πάλης την ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών για τα ζητήματα που προκύπτουν σχετικά με την διεξαγωγή των εργαστηρίων, με σκοπό την κατάθεσή τους στο τμήμα των καθηγητών.

Με την πλειοψηφία των φοιτητών να μην βρίσκεται στις πόλεις φοίτησής της και με  σοβαρό το ενδεχόμενο να μην γυρίσει τελικά σε αυτές, λόγω της εξ αποστάσεως εξεταστικής και των οικονομικών δυσκολιών, είναι κατανοητό πως υπάρχουν αρκετά εμπόδια προκειμένου να συνεδριάσει ο σύλλογος. Η προκαταβολική αποδοχή της ήττας της όποιας προσπάθειας διεξαγωγής γενικής συνέλευσης, είναι εκείνη που οδήγησε στη συλλογή υπογραφών μέσω ηλεκτρονικού ψηφίσματος. Το συγκεκριμένο μέσο όμως, αποτελεί απλώς επίφαση συλλογικής απόφασης, καθώς δεν έχει προκύψει από τον ίδιο τον σύλλογο ως απότοκο μιας ζωντανής διαδικασίας ζύμωσης και διαμόρφωσης αιτημάτων πάλης των φοιτητών. Ακόμα, η υιοθέτηση αυτού του μέσου πάλης από τους φοιτητές επιδρά αρνητικά στην συζήτηση που έχει ανοίξει ήδη πριν την πανδημία και τις έκτακτες συνθήκες γύρω από την δυνατότητα πάλης των φοιτητών μέσω ηλεκτρονικών διαδικασιών.

Από την αρχή της χρονιάς, έχει ανοίξει η συζήτηση για ηλεκτρονικές συνελεύσεις, ψηφοφορίες ή ακόμα και εκλογές, τόσο από πλευράς κυβέρνησης, όσο και από διάφορες δεξιές δυνάμεις εντός πανεπιστημίου. Μια συζήτηση, η οποία ενισχύθηκε αρκετά αυτό το διάστημα, καθώς λόγω κορονοϊού μια σειρά από λειτουργίες πραγματοποιούνταν ηλεκτρονικά. Ας μην ξεχνάμε πως και εν μέσω πανδημίας υπήρξαν σε διάφορους συλλόγους προτάσεις για ηλεκτρονικές συνελεύσεις και εκλογές. Οι προτάσεις αυτές έχουν ως μοναδικό στόχο τη νέκρωση των φοιτητικών συλλόγων και την αποτροπή κάθε προσπάθειας οργάνωσης των αγώνων των φοιτητών. Είναι ξεκάθαρο πως, ακόμη και αν δεν εκκινείται από την ίδια στόχευση, εξ ορισμού και το συγκεκριμένο κάλεσμα για επικύρωση αιτημάτων μέσω μιας ηλεκτρονικής υπογραφής με τη ζωντανή συζήτηση να απουσιάζει, οδηγεί στην ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης. Ακόμη, είναι προβληματικό, όταν μια τέτοια λογική μπαίνει από αριστερές δυνάμεις, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το δρόμο για να νομιμοποιηθούν τέτοιες πρακτικές σε μόνιμη βάση και για μια σειρά άλλες διαδικασίες, αντί να αντιπαρατεθούν συνολικά σε τέτοιες λογικές.

Τέλος, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, ότι το συγκεκριμένο ψήφισμα διαπνέεται από μια στρεβλή  λογική  σχετικά με το ρόλο του καθηγητικού κατεστημένου. Η κατάθεση των αιτημάτων στο τμήμα καθηγητών, ένα όργανο δηλαδή, που δεν έχει καμία σχέση με τους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους, μόνο να ζημιώσει μπορεί τους συλλόγους. Καλλιεργεί την λογική της ανάθεσης και της συνδιοίκησης, καθώς υποδηλώνει πως όποιες απαιτήσεις έχουμε μπορεί και να εκπληρωθούν μέσα από τα όργανα διοίκησης και όχι αποκλειστικά  από τις διαδικασίες των φοιτητών βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Εξάλλου, η καθυστέρηση λήψης απόφασης για το πως θα διεξαχθεί η εξεταστική, οι αντιδραστικές αναπληρώσεις εργαστηρίων και η μεθόδευση τελικά μιας ανισότιμης και ταξικής εξέτασης, φέρουν την σφραγίδα των καθηγητών και είναι προιόν δικών τους πολιτικών επιλογών. Δεν μπορούμε άρα να διανοηθούμε πως μπορούμε να έχουμε καμία ελπίδα πως τα τμήματα, η σύγκλητος και το υπουργείο θα πάρουν τώρα αποφάσεις με γνώμονα το συμφέρον όλων των φοιτητών.

Αποτελεί λοιπόν, επιτακτική ανάγκη η προσπάθεια κάθε δύναμης και κάθε φοιτητή ξεχωριστά να προσανατολίζεται στην διεξαγωγή μαζικών γενικών συνελεύσεων, ώστε να αποφασίσουμε εμείς συλλογικά για τα αιτήματα πάλης μας και τους τρόπους διεκδίκησής τους. Να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο στις προσπάθειες αμφισβήτησης των ζωντανών συλλογικών διαδικασιών ως  τον μοναδικό τρόπο λήψης αποφάσεων των φοιτητών. Πόσο μάλλον, στη συγκεκριμένη συγκυρία, όταν ήδη ο λαός και η νεολαία είναι εκείνοι που πληρώνουν τις επιπτώσεις της πανδημίας σε όλα τα επίπεδα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε τον παροπλισμό των οργάνων πάλης και την θυσία του δικαιώματός μας στις σπουδές. Μοναδική μας διέξοδος αποτελεί το να καλεστούν άμεσα, με όλα τα μέσα προστασίας, σε ανοιχτούς χώρους, γενικές συνελεύσεις σε όλους τους συλλόγους.