Ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Ιατρικής Αθήνας (1)

Νέα Προοπτική: Τον ρουφιάνο κανείς δεν τον αγάπησε…

Για αρχή, θα υπερθεματίσουμε σε αυτό που αναφέρει η Νέα Προοπτική στο φυλλάδιό της: όντως, «τα τελευταία χρόνια στην Ιατρική της Αθήνας συμβαίνει κάτι μοναδικό». Κάτι που βρίσκεται μόνο στα πιο τρελά όνειρα των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Κάτι που θα ζήλευε και ο πιο φτασμένος δεξιός εργατοπατέρας. Κάτι με το οποίο οι δυνάμεις του συστήματος μπορούν να είναι παραπάνω από ευχαριστημένες.

Γιατί στην Ιατρική τα τελευταία χρόνια, ένα συνονθύλευμα δεξιών, κολλητών των μεγαλοκαθηγητών, μελών της ΟΝΝΕΔ, φίλων της Δράσις-ΚΕΣ (κυπριακή φασιστική οργάνωση) και της Χρυσής Αυγής, έχουν σχηματίσει μια παράταξη που ακούει στο όνομα «Νέα Προοπτική», εμφανίζονται στη σχολή μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, φοράνε την προβιά των «ανεξάρτητων» και βγαίνουν πρώτη δύναμη. Γιατί τα στελέχη αυτών έχουν φτάσει σε επίπεδο αντάξιο ή και ανώτερο από αυτό των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τα ρουσφέτια με το καθηγητικό κατεστημένο, το πελατειακό δίκτυο των πάρτι και των σημειώσεων, την επίθεση στις δημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου και τα δικαιώματα των φοιτητών.

Έχουν το θράσος οι Νεοπροοπτικάριοι να πλασάρονται ως «ανεξάρτητοι» και «ακομμάτιστοι»! Ποιοι; Αυτοί που έχουν βγει από τα σπλάγχνα των παρατάξεων του συστήματος, της νεολαίας της ΝΔ και της ΔΑΠ, των δυνάμεων εκείνων που μαυρίζουν τόσα χρόνια με την πολιτική τους τις ζωές του λαού και της νεολαίας. Αυτοί που έχουν αποδείξει ουκ ολίγες φορές τις σχέσεις και την απόλυτη εξάρτησή τους από το κράτος και το παρακράτος. Αυτοί που χτίζουν «επιστημονικές» καριέρες, δίχως να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους, επειδή τα χουν κάνει πλακάκια με τους αντιδραστικούς καθηγητές. Αυτοί που συνεχίζουν πολλές φορές τη σταδιοδρομία τους στη ζεστή αγκαλιά των κομμάτων και παρατάξεων του συστήματος, όπως συνέβη με επώνυμο στέλεχός τους, που πέρυσι μας το έπαιζε ανεξάρτητος και φέτος κατέβαινε με την παράταξη της ΝΔ στον Ιατρικό Σύλλογο. Αυτοί που έχουν επιστρατεύσει μέχρι και δυνάμεις κρούσεις φασιστών προκειμένου να διαλύσουν μαζική γενική συνέλευση του συλλόγου πριν από δύο χρόνια.

Δυστυχώς για αυτούς, βέβαια, τους πρόλαβαν άλλοι. Γιατί αυτός που προπαγανδίζει πρώτος από όλους το σύνθημα «έξω τα κόμματα και οι παρατάξεις από τις σχολές» είναι το ίδιο το σύστημα με τους μηχανισμούς του. Είναι κάτι που το ακούμε καθημερινά από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης, το βλέπουμε να γράφεται με κάθε ευκαιρία και σε κάθε αστική φυλλάδα της πιάτσας. Το έχει κάνει σημαία της μέχρι και η ίδια η ΔΑΠ. Το διατυμπάνιζε μετά μανίας ο Φορτσάκης ως πρύτανης, για να μετακομίσει λίγους μήνες αργότερα στη ΝΔ. Τι να έπαθαν όλοι αυτοί, άραγε, και μαζί με αυτούς και η Νέα Προοπτική; Απέκτησαν αυτοκτονικές τάσεις; Αποφάσισαν να καταργήσουν τους εαυτούς τους; Ή μήπως όλα αυτά τα ιδεολογήματα δεν αφορούν καθόλου τη δικιά τους ύπαρξη; Διότι, πολύ απλά, αν στοχεύει σε κάποιο σημείο όλη αυτή η φιλολογία ενάντια στις παρατάξεις, αυτό δεν είναι άλλο από τις αριστερές παρατάξεις και συλλογικότητες! Αυτές θέλει να βγάλει το σύστημα στην παρανομία, αλλά μαζί με αυτές και το δικαίωμα όλων των φοιτητών στην ελεύθερη πολιτική-συνδικαλιστική-πολιτιστική έκφραση μέσα στις σχολές.

Εμείς δεν θα επαναλάβουμε ότι η Νέα Προοπτική απουσίαζε από τους αγώνες που δώσαμε τα τελευταία χρόνια, ούτε ότι έλειψε από όλες τις γενικές συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος. Άλλωστε, αυτός είναι ο πραγματικός της ρόλος! Όχι μόνο να λάμπει δια της απουσίας της, αλλά να σαμποτάρει τις γενικές συνελεύσεις, προτρέποντας τους φοιτητές να μην πάνε, συκοφαντώντας συνεχώς τις συλλογικές μας διαδικασίες. Όχι μόνο να μην υπερασπίζεται την έννοια του Ασύλου, αλλά να τη συκοφαντεί, από κοινού με τη ΔΑΠ, και να ζητάει να «εφαρμοστεί ο νόμος». Όχι μόνο να απέχει, αλλά να στέκεται εχθρική ενάντια στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος για δωρεάν σπουδές με ανθρώπινους ρυθμούς και δουλειά με δικαιώματα.

Το ότι παινεύεται πως συνέβαλε στο να «ανοίγει» η σχολή σε κρίσιμες περιόδους, όπως η μάχη κόντρα στο νόμο-πλαίσιο, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων, οι κινητοποιήσεις ενάντια στις διαγραφές και την κρατική τρομοκρατία, δεν είναι παρά μια «περηφάνια» για το γεγονός πως η σχολή πάει να γίνει όλο και πιο «κλειστή» για τους φοιτητές και τα δικαιώματά τους, οι εργαζόμενοι έχασαν τις δουλειές τους, η επίθεση του συστήματος μπορούσε να περνάει χωρίς να «ενοχλείται» από σοβαρές αντιστάσεις του συλλόγου. Όσες καρέκλες και να έφερε, λοιπόν, στο αναγνωστήριο, τις δεκαπλάσιες φορές έβαλε το χεράκι της, όχι μόνο για να μην υπάρχουν υποδομές στο πανεπιστήμιο, αλλά και για να τίθεται συνολικά εν αμφιβόλω το δικαίωμά μας στις σπουδές.

Για να έχει το μέλλον μας πραγματικά προοπτική, να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτούς που έχουν γίνει συνώνυμο της αντίδρασης, της ρεμούλας, της διαπλοκής και της σαπίλας μέσα στη σχολή μας.  Να πάρουμε την υπόθεση των αγώνων στα χέρια μας, μακριά από λογικές σωτήρων και ανάθεσης. Αυτό είναι που φοβάται πραγματικά η Νέα Προοπτική, αλλά και οι υπόλοιπες καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Γιατί αυτό είναι που φοβάται το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, η «μήτρα» που τους γέννησε. Αλλά και γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι το φοιτητικό κίνημα που σηκώνει κεφάλι, ενώνεται με τον κόσμο της εργασίας και βγαίνει στο δρόμο, μπορεί να τους στριμώξει και να τους βάλει στη γωνία, όπως έκανε τόσες φορές στο παρελθόν. Μπορεί να τα βάλει με «θεούς και δαίμονες»!