ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: Δύναμη υπεύθυνη... για την αποσυγκρότηση των συλλόγων!

Σε όποια σχολή και να σπουδάζουμε (με ελάχιστες εξαιρέσεις), όλοι ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την «υπεύθυνη» δύναμη ΔΑΠ. Τη δύναμη που -πέρα από την ευθύνη που έχει για την κατάσταση που βιώνουν οι φοιτητές σήμερα, για την οποία θα αναφερθούμε παρακάτω- είναι υπεύθυνη για τα παρτάκια, τα ταξίδια στους διάφορους τουριστικούς προορισμούς. Την δύναμη που θα νιώθει πάντα την «ευθύνη» να δώσει καλές σημειώσεις στους φοιτητές και θα είναι πάντα δίπλα τους ως καλοί φίλοι, ειδικά πριν τις εκλογές... Ωστόσο, αυτά είναι μόνο το περιτύλιγμα της πολιτικής άποψης που φέρει η ΔΑΠ.

Αν ρίξουμε μία ματιά στα πανεπιστήμια, θα δούμε μία εκρηκτική κατάσταση στους όρους και τις συνθήκες σπουδών, την οποία έχει διαμορφώσει η επίθεση που δέχεται η νεολαία σήμερα ενώ επίσης θα παρατηρήσουμε και μία αναντίστοιχη αδράνεια από μεριάς φοιτητικού κινήματος, στην προσπάθεια των φοιτητών να αντισταθούν στην επίθεση των δικαιωμάτων τους. Αν αναλογιστούμε λοιπόν ότι η ΔΑΠ κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή στα πανεπιστήμια είναι σημαντικό να δούμε τις πραγματικές της ευθύνες για την παραπάνω κατάσταση... Τόσο για το προχώρημα της επίθεσης όσο και για το στρίμωγμα του φοιτητικού κινήματος στη γωνία! Να δούμε, λοιπόν, τι έχει να προτείνει η ΔΑΠ στους φοιτητές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους μέσα από την πολιτική της πρόταση που, σχεδόν, συμπυκνώνεται στο... «παιδεία 2020»!

Όσον αφορά τις δωρεάν παροχές (σίτιση-στέγαση-σύγγραμμα), οι οποίες μόνο δωρεάν δεν είναι για την πλειοψηφία των φοιτητών, στο θέμα των ελλιπών εστιών, η απάντηση της ΔΑΠ είναι να αξιοποιηθεί δημόσια περιουσία από ιδιώτες ώστε να είναι χαμηλά -λέει η ΔΑΠ- τα αντίτιμα για δωμάτια. Άραγε γιατί ο ιδιώτης, που θα ασχοληθεί με τις εστίες με κίνητρο το κέρδος, να βάλει χαμηλό νοίκι στα δωμάτια; Ενώ απέναντι στο χτύπημα του δωρεάν συγγράμματος η ΔΑΠ προτείνει να καθόμαστε με τις ώρες μπροστά από τις οθόνες των υπολογιστών και να διαβάζουμε τα... e-books!

Μία ακόμη πρόταση είναι το Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών (ΕΣΥΦ) το οποίο αποτελεί την «εξέχουσα» πρόταση της ΔΑΠ για την αντιμετώπιση των ακαδημαϊκών θεμάτων. Όσο για το πως θα γίνει αυτό...; Το ΕΣΥΦ θα «συνομιλεί» με τους αρμόδιους φορείς, όπως υπουργούς, αλλά και με τους ίδιους τους φορείς της Ε.Ε. για την εκπαίδευση. Η ΔΑΠ ξεχνά ή καλύτερα αποκρύπτει, ότι αυτοί οι φορείς είναι οι ίδιοι που έχουν επιβάλλει την εφαρμογή της συμφωνίας της Μπολόνια και του νόμου Πλαίσιο, με ό, τι χτύπημα στα δικαιώματα των φοιτητών αυτά περιλαμβάνουν, νομοθετήματα που η ίδια η ΔΑΠ έχει υπερψηφίσει. Η ΔΑΠ επίσης δεν ξεχνά να αναφερθεί στην συνδιοίκηση, που τόσο πρόθυμα συμμετέχει και προπαγανδίζει χρόνια τώρα. Στο όργανο δηλαδή που θέλει τους φοιτητές να συνδιαλέγονται με αυτούς που έρχονται να εφαρμόσουν την επίθεση του συστήματος μες στα πανεπιστήμια, να υψώσουν με τους (πολλούς) δικούς τους τρόπους ταξικούς φραγμούς στον δρόμο μας για το πτυχίο, τους μεγαλοκαθηγητάδες. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που εκπρόσωποι της ΔΑΠ «τρίβονται» και μες στα αμφιθέατρα με μεγαλοκαθηγητές, που τυχαίνει να ανήκουν και σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. (π.χ. στην ΑΣΟΕΕ με τον Αλογοσκούφη της ΝΔ)

Σε σχέση με την άποψή της περί δημοκρατικών-συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η ΔΑΠ είναι η δύναμη που χρόνια τώρα προτείνει την κατάργηση του Ασύλου και την θεσμοθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία θα έχει άμεσο έλεγχο και λόγο στο ποιος θα μπαινοβγαίνει στις σχολές και θα λειτουργεί κατασταλτικά ενάντια στη δημιουργία φοιτητικού κινήματος. Πάντως, αστυνόμευση στα πανεπιστήμια έχει να υπάρξει από την περίοδο της χούντας…

Δεν θα μπορούσε η πρώτη δύναμη στις σχολές να μην έχει άποψη για τις διαδικασίες των φοιτητών. Για τη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών, που αφορά αποκλειστικά τους φοιτητές, την πολιτική συγκρότηση των συλλόγων τους και την ανάπτυξη του αγώνα τους, η ΔΑΠ προτείνει να διεξάγονται υπό την εποπτεία δικαστικών αντιπροσώπων ή μιλώντας για τη γενικότερη ασφάλεια των συλλόγων, σύμφωνα με την ΔΑΠ, καλή θα ήταν και η τοποθέτηση καμερών! Για εμάς η άποψη που θέλει να θέσει μια διαδικασία ανεξάρτητη από το κράτος και τους μηχανισμούς του υπό την εποπτεία δικαστικών αντιπροσώπων, με παρουσία αστυνομικών δυνάμεων -ή πανεπιστημιακής αστυνομίας- χρήζει άμεσης απάντησης από τους φοιτητές στο πλαίσιο του αγώνα τους απέναντι στην γενικότερη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής που επιβάλλει το σύστημα, με την τρομοκρατία, για να κάμψει αντιστάσεις, σε μία περίοδο που η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα οξύνεται.

Τελευταίο, αλλά όχι πιο ασήμαντο, είναι το ιδεολόγημα που πλασάρει η ΔΑΠ, ως συστημική δύναμη μες στα πανεπιστήμια,  περί συλλόγων μακριά από κόμματα. Ένα ιδεολόγημα που συνήθως συνοδεύεται από τις φράσεις «ανανέωση του φοιτητικού κινήματος και των οργάνων του», «όχι στην εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων» και «μακριά από παρατάξεις»… Ποιος; Η ΔΑΠ! Η επίσημη παράταξη της ΝΔ. Η παράταξη που εξυπηρετεί χρόνια τώρα μικροπολιτικά συμφέροντα, που τόσα χρόνια βάζει πλάτες στην εφαρμογή των αντιλαϊκής πολιτικής μες στα πανεπιστήμια. Η παράταξη που εξυπηρετώντας και ακολουθώντας πιστά συγκεκριμένη πολιτική γραμμή και άποψη, συνυπογράφοντας στην καταπάτηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην αποσυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και των οργάνων μας. Φαίνεται ,λοιπόν, πως η -πολιτικότατη- άποψη της ΔΑΠ καμία σχέση δεν έχει με ακομμάτιστους ή ανεξάρτητους συλλόγους, αλλά μάλλον οραματίζεται συλλόγους πέρα για πέρα εξαρτημένους από το κράτος και τους μηχανισμούς του, με παράνομες τις αριστερές συλλογικότητες και ιδέες, χτυπώντας την οργανωμένη πάλη των ίδιων των φοιτητών μέσα από τα όργανά τους( γενικές συνελεύσεις κ.λπ),

Αν η πραγματικότητα είναι όπως περιγράφηκε παραπάνω, βλέπουμε πως η άποψη της ΔΑΠ είναι βαθιά συστημική, συμβαδίζει με την επίθεση του συστήματος και ενίοτε την ξεπερνάει… Είναι η άποψη της δύναμης εκείνης που αποσυγκροτεί τους συλλόγους, υπονομεύοντας τις συλλογικές μας διαδικασίες και αποπροσανατολίζει τους φοιτητές από τα προβλήματά τους. Αυτό που οι φοιτητές πρέπει να κάνουμε είναι, όπου συναντάμε τις συστημικές απόψεις που και η ΔΑΠ φέρει, να τις αντικρουούμε, να τις μαυρίζουμε, είτε αυτό είναι στις γενικές μας συνελεύσεις, είτε στις εκλογές, είτε στην καθημερινότητά μας μέσα στις σχολές. Να απορρίψουμε λογικές ανάθεσης, που μας θέλουν παρατηρητές, λογικές που χτυπώντας την πολιτική υπόσταση και συγκρότηση των συλλόγων μας θέλουν να εξυπηρετήσουν την πολιτική των μνημονίων, της εξαθλίωσης, της τρομοκρατίας και της καταστολής στον δρόμο για το γνωστό όνειρο του συστήματος, το πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών, το πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών. Οι φοιτητές μπορούν και πρέπει να ανατρέψουν αυτές τις απόψεις και τους φορείς τους μέσα στα πανεπιστήμια, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο μέσα από το δυνάμωμα των γενικών μας συνελεύσεων και την ανάπτυξη φοιτητικού κινήματος στο πλευρό του λαϊκού που θα παλεύει κόντρα στο σάπιο, καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που εκτρέφει τέτοιες απόψεις μέσα στη νεολαία, για να καλύψει ότι το μόνο που έχει να τάξει είναι ένα μαύρο μέλλον!!!