Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Λίγους μόνο μήνες μετά από την υπερψήφιση στην βουλή του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη που φέρνει ριζικές αλλαγές στις περισσότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας εξαγγέλλουν την διαμόρφωση ενός νέου νόμου-πλαίσιο. Ο τελευταίος θα περιλαμβάνει διατάξεις που αφορούν την «αυτονομία» των ιδρυμάτων, τον «εκσυγχρονισμό» των προπτυχιακών προγραμμάτων, τις διοικητικές λειτουργίες των ΑΕΙ και την αναδιάταξη του «ακαδημαϊκού χάρτη». Πιο συγκεκριμένα:

Eίμαστε ή δεν είμαστε με την «αυτονομία» των ΑΕΙ;
Η κυβέρνηση, παρότι διατείνεται ότι επιθυμεί την μείωση της κρατικής εποπτείας στα ιδρύματα, προχωρά στην θεσμοθέτηση συμβουλίων (όργανο το οποίο υπήρχε μέχρι και το 2015), οι αρμοδιότητες των οποίων θα τα καθιστούν «θεσμικά αντίβαρα» του πρυτανικού συμβουλίου και της Συγκλήτου. Είναι γνωστό πως ορισμένες φορές τα ιδιαίτερα συμφέροντα των πρυτάνεων και των καθηγητών δημιουργούν διαφοροποιήσεις από τα σχέδια της εκάστοτε κυβέρνησης, όπως με την εναντίωση ορισμένων πρυτάνεων στην πανεπιστημιακή αστυνομία - όχι φυσικά επειδή εναντιώνονται στην βία και την καταστολή προοδευτικών φωνών μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά επειδή είναι οι ίδιοι που θέλουν να έχουν το πάνω χέρι και στην καταστολή. Πού έγκειται λοιπόν η αυτονομία που επιθυμεί να θεσμοθετήσει το υπουργείο Παιδείας; Κατά την άποψή μας, όπου «αυτονομία» εννοείται περισσότερη «αυτοχρηματοδότηση», μετακυλώντας το κόστος των σπουδών στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους. Σαφώς και η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα αποτελέσει επίσης μοχλό πίεσης, καθώς το ποσό που θα δικαιούνται θα καθορίζεται από το ποσοστό επίτευξης στόχων, δηλαδή του βαθμού εφαρμογής των νόμων μέσα στα πανεπιστήμια και του προχωρήματος της επίθεσης στα φοιτητικά δικαιώματα. Παράλληλα, η έκταση της φοιτητικής μέριμνας θα πάψει να προσδιορίζεται ενιαία για το σύνολο των Ιδρυμάτων. Κάθε Ίδρυμα θα αποφασίζει χωριστά και αναλόγως με τις «οικονομικές του δυνάμεις» για τις προϋποθέσεις δωρεάν παροχών στους φοιτητές του. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ σύντομα και στη βάση της αδυναμίας/απροθυμίας των πανεπιστημίων να ανταπεξέλθουν σε δαπάνες αυτού του χαρακτήρα, θα επιδιωχθεί να εξαφανιστούν και τα τελευταία ίχνη της δωρεάν σίτισης, στέγασης και διανομής των συγγραμμάτων. Είναι σαφές λοιπόν ότι η κυβέρνηση επιθυμεί την εγκαθίδρυση ενός ισχυρότερου πολιτικού κλοιού γύρω από τα ιδρύματα, με σκοπό την άμεση εφαρμογή όλων την νομοσχέδιων λαιμητόμων και της επίθεσης στην παιδεία.

Για τον λεγόμενο «ακαδημαϊκό χάρτη»:
Στον δρόμο εκκαθάρισης πανεπιστημιακών τμημάτων βαδίζει το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, σύμφωνα με τους οποίους ο αριθμός των 460 τμημάτων σε όλη την χώρα είναι υπερβολικός και οδηγεί σε αλληλοκαλύψεις. Το αποτέλεσμα αυτής της διάταξης; Κλείσιμο κατά βάση περιφερειακών τμημάτων και πέταγμα χιλιάδων φοιτητών εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, αφαιρώντας τους το δικαίωμα στην απόκτηση πτυχίου με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Σε συνδυασμό με την πρόσφατα ψηφισμένη βάση εισαγωγής, η είσοδος στα αμφιθέατρα θα γίνει «άπιαστο όνειρο» για τα περισσότερα παιδιά από λαϊκές-φτωχές οικογένειες.

Για τον «εκσυγχρονισμό» των προγραμμάτων σπουδών:
Μέσω των λεγόμενων διατμηματικών προγραμμάτων σπουδών, οι φοιτητές θα έχουν την δυνατότητα συνδυασμού μαθημάτων από δύο σχολές και λήψης πτυχίου δυο ειδικοτήτων σε έναν κύκλο σπουδών. Μόνο καχυποψία δημιουργεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση προωθεί κάτι τόσο δήθεν «ευνοϊκό», την στιγμή που καταστρατηγεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Διαφορετικά διαμορφωμένο πρόγραμμα, τίτλος πτυχίου αλλά και επαγγελματικά δικαιώματα θα αντιστοιχούν στον κάθε φοιτητή, αφαιρώντας του την δυνατότητα συλλογικής πάλης δίπλα στους συμφοιτητές του για τα κοινά τους προβλήματα (καθηγητικές αυθαιρεσίες, καταπάτηση επαγγελματικών δικαιωμάτων) - η πλήρης εφαρμογή δηλαδή από την πλευρά της κυβέρνησης και του συστήματος του «διαίρει και βασίλευε».

Τι είναι τελικά τα τριετή προγράμματα σπουδών;
Σύμφωνα με τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, τα τμήματα τα οποία θα έχουν ελλείψεις σε φοιτητές λόγω της βάσης εισαγωγής, θα μετατραπούν σε τριετή τμήματα τεχνολογικής κατεύθυνσης όπου η εισαγωγή θα γίνεται με μοριοδοτούμενα κριτήρια. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μοιάζει ξένο, αλλά πολύ οικείο και με τα διετή προγράμματα επί Γαβρόγλου. Επίσης αποτελεί και χρόνια δίωξη του ΟΑΣΑ σύμφωνα με τον οποίο η ελληνική οικονομία «αντέχει» μόνο 40% εργαζομένων με πτυχίο ΑΕΙ, εκείνο που λείπει είναι οι βοηθοί των επιστημόνων. Δημιουργούνται δηλαδή οι λεγόμενοι φοιτητές «πολλαπλών ταχυτήτων» μέσα στην ίδια σχολή, προωθείται η πολυδιάσπαση σε κύκλους σπουδών και κατ’ επέκταση το σπάσιμο του πτυχίου και των επαγγελματικών δικαιωμάτων, τα οποία οι πτυχιούχοι θα «ψάχνουν με το κιάλι».

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη αλλά και με τον συγκεκριμένο νόμο-πλαίσιο, εχθρεύεται το λαϊκό κεκτημένο δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν παιδεία. Για λογαριασμό του συστήματος, προχωράει με γρήγορους ρυθμούς την επίθεση, ορθώνοντας ολοένα και περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Επιθυμεί να σπρώξει μια ώρα νωρίτερα την νεολαία στα σκοτάδια του εργασιακού μεσαίωνα αφαιρώντας από τα χέρια της το μοναδικό της όπλο, το πτυχίο της. Είναι καθήκον όλων των φοιτητών αλλά και των μαθητών να αποτινάξουν τα σκοτάδια που τους προορίζουν και να γίνουν οι ίδιοι τα υποκείμενα της πάλης για την ανατροπή της επίθεσης. Η μόνη αγωνιστική προοπτική για το φοιτητικό κίνημα αποτελεί η επιστροφή στα αμφιθέατρα με στόχο την μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων και την ανάδειξη όλων των σχολών σε κέντρα αγώνα και πολιτικής δράσης!