Η φετινή 8 η Μάρτη τιμάται σε μια δύσκολη περίοδο. Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία
ανησυχεί όλο τον κόσμο. Οι δύο μεγάλοι ιμπεριαλιστές, ΗΠΑ και Ρωσία, με την αγαστή συμμετοχή
των Ευρωπαίων, διαμελίζουν μια χώρα για να λύσουν τις διαφορές τους. Ο ουκρανικός λαός
μακελεύεται. Πόλεμος σημαίνει θάνατος, ορφάνια, φτώχεια, ερείπια και προσφυγιά.

Για τη γυναίκα πόλεμος σημαίνει τραγική μοίρα. Η ανισοτιμία της μεγαλώνει και οι μορφές
εκμετάλλευσής της πληθαίνουν. Ως κομμάτι του άμαχου πληθυσμού φέρει την ευθύνη για όλα τα
υπόλοιπα, τα παιδιά, τους γέροντες και τους ανήμπορους να πολεμήσουν αλλά τα μέσα για να τους
βοηθήσει είναι ελάχιστα. Καταλαβαίνει τον πόνο της μάνας που χάνει το παιδί της ή μεγαλώνει
ορφανά κι ας είναι από τη χώρα που τη βάφτισαν εχθρό της. Μπορεί να πρέπει να αντισταθεί στον
σωβινισμό και τον εθνικισμό, που στενεύουν τη σκέψη και γεμίζουν μίσος τις καρδιές των
ανθρώπων για να μπορούν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν.

Το σύστημα σήμερα αρπάζει ό,τι κατακτήσεις κέρδισε ο λαός με αγώνες. Ανάμεσα σε αυτές ό,τι
κατέκτησε με κόπο η γυναίκα, που είναι πρώτο θύμα κάθε αντιλαϊκής πολιτικής. Η αύξηση της
ανεργίας, η φτώχεια, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την χτυπούν κατά προτεραιότητα. Αποτελεί
το πρώτο θύμα των αντιασφαλιστικών νόμων και στον ιδιωτικό τομέα παρά τους νόμους, η
μισθολογική ανισότητα φαίνεται να είναι καθεστώς. Η διπλή καταπίεση της γυναίκας, στη δουλειά
και το σπίτι, ως εργαζόμενη και ως γυναίκα, ως τάξη και ως φύλο οξύνεται, αυξάνεται όσο
αυξάνεται η ταξική εκμετάλλευσης.

Η γυναίκα στοχοποιείται, υποτιμάται. Όλες οι συντηρητικές δυνάμεις βγαίνουν για να ρίξουν το
δηλητήριό τους. Επιστήμη και θρησκεία συνεργάζονται αρμονικά για να αποδείξουν πως τα
δικαιώματα της είναι περιττά! Έτσι, αμφισβητείται στις μέρες μας το δικαίωμα της γυναίκας στην
άμβλωση!

Στην λαϊκή οικογένεια αντανακλάται η αθλιότητα του συστήματος. Όσο δεν υπάρχει κίνημα να
διαπαιδαγωγήσει με τα ιδανικά του, δηλαδή τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, η σάπια
ιδεολογία του συστήματος θα φαντάζει ως μοναδική επιλογή.

Σήμερα, η κρίση του συστήματος βαθαίνει, που η πανδημία δοκιμάζει τους λαούς όλου του κόσμου,
που ο πόλεμος απειλεί την ανθρωπότητα, η βία κατά των γυναικών παίρνει μεγάλες διαστάσεις.
Χιλιάδες γυναίκες κακοποιούνται, οι βιασμοί και οι δολοφονίες είναι καθημερινή είδηση, ενώ τα
καλοπληρωμένα ΜΜΕ επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη στα ίδια τα θύματα.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης συγκαλύπτει τις ευθύνες του αποδίδοντας τη βία γενικά και αόριστα
στο άλλο φύλο, το αντρικό. Η αντίληψη πως η γυναίκα είναι υπηρέτρια του άντρα, είναι ριζωμένη
στην ανθρώπινη συνείδηση ως βασικό στοιχείο της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η βία είναι σύμφυτο
χαρακτηριστικό της ταξικής κοινωνίας, βασικό εργαλείο επιβολής της βούλησης της κυρίαρχης
τάξης. Διαμορφώνει και θρέφει κτήνη που στρέφονται ενάντια στον αδύναμο διπλανό. Κάθε χώρος
δουλειάς, διασκέδασης, εκπαίδευσης και φυσικά η οικογένεια μετατρέπονται σε κοινωνική ζούγκλα
και επιβραβεύεται εκείνος που θα «φάει» τον άλλο. Η βία σε βάρος των γυναικών αυξάνεται μέσα
στο ευρύτερο πλαίσιο διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού, της φασιστικοποίησης του
συστήματος, του πολέμου.

Χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους οι κυβερνόντες και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι του
συστήματος κάθε φορά που μαθεύεται πως μια γυναίκα κακοποιείται ενώ την ίδια ώρα ο πόλεμός
τους προκαλεί την πιο φρικιαστική βαρβαρότητα, σκορπά δυστυχία και περιφρονεί το πιο πολύτιμο
αγαθό, την ίδια τη ζωή.

Ως αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, το
γυναικείο κίνημα πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της γυναίκας για καλύτερη ζωή σήμερα και
να παλέψει μια άλλη κοινωνία ισότητας.

Καθήκον του γυναικείου κινήματος είναι να αγωνιστεί για να σταματήσει η επέμβαση στην
Ουκρανία, να ξεκουμπιστούν Ρώσοι, Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, να παλέψει για να μη
λύσουν τους ανταγωνισμούς τους με γενικευμένο πόλεμο. Για να μην εμπλακεί η χώρα, για να μην
υπάρξει καμία διευκόλυνση στους ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Για να φύγουν οι βάσεις του θανάτου.

Η γυναίκα με την πάλη της κερδίζει τα δικαιώματα και τη χειραφέτησή της:

• Ίση αμοιβή στην εργασία για ίσο χρόνο δουλειάς.
• Επιδόματα μητρότητας, τέκνων, άδειες εγκυμοσύνης και μητρότητας και πλήρεις αποδοχές.
• Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης με πλήρη σύνταξη.
• Περίθαλψη και ασφάλεια για τις κακοποιημένες γυναίκες.
• Δωρεάν πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην πρόνοια και τη φύλαξη για τα παιδιά.
• Επίδομα ανεργίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά, μαζικές προσλήψεις.
• Οι γυναίκες του λαού στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού μετώπου πάλης.

Για ΕΙΡΗΝΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΖΩΗ με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.