Η έξαρση της κρίσης του κορονοϊού αποδεικνύει καθημερινά (με τραγικά για το λαό αποτελέσματα) ότι αυτό το σύστημα δε μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη για το λαό, ούτε το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Μας καλούν να μείνουμε σπίτι γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια διέλυσε το σύστημα υγείας, έκλεισε νοσοκομεία, υποστελέχωσε τα ήδη υπάρχοντα, απέκλεισε όλο και μεγαλύτερο μέρος του λαού από το - αναφαίρετο και ζωτικής σημασίας - δικαίωμα στην περίθαλψη. Τώρα, πώς θα μείνουν οι εστιακοί φοιτητές σπίτι όταν τους διώχνουν από τις εστίες, κανείς δε ξέρει. Το σύστημα λειτουργεί κυνικά και πάντα σε βάρος του λαού. Προσπαθεί να μετατρέψει και αυτή την κρίση σε ευκαιρία για να χτυπήσει συνολικά τα δικαιώματα λαού και νεολαίας.

Με βάση αυτή την κατάσταση οι σχολές παραμένουν κλειστές και είναι αβέβαιο το πότε θα ανοίξουν. Και με το εξάμηνο τι θα γίνει; Το Υπουργείο και η Κεραμέως έχουν τη “λύση”! Ηλεκτρονικά μαθήματα για “όλους” τους φοιτητές, σε όλες τις σχολές, ώστε να συνεχίζεται κανονικά το ακαδημαϊκό έργο, να καλύπτεται κανονικά η ύλη, να μπαίνουν κανονικά εργασίες, για να μη χαθεί το εξάμηνο. Μεταφέρεται επίσης και το “πνεύμα εξοικείωσης και εκσυγχρονισμού” των ιδρυμάτων και των φοιτητών με τις υποτιθέμενες δυνατότητες της τηλεκπαίδευσης (που σύμφωνα με αυτούς “άργησε να έρθει”), ώστε να στρωθεί ο δρόμος για να χρησιμοποιείται κανονικά και μετά το πέρας της πανδημίας. Είναι ένα μέτρο, λοιπόν, που ήρθε για να μείνει σε μια “κανονικότητα” που θα εντείνει ακόμη περισσότερο την εντατικοποίηση και τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση (τόσο δευτεροβάθμια όσο και τριτοβάθμια).

Το ζήτημα της τηλεκπαίδευσης απασχολεί το σύστημα καιρό τώρα. Χρησιμοποιείται σε χώρες του εξωτερικού όχι για να “διευκολύνει” την εκπαιδευτική διαδικασία όπως λέγεται, αλλά για να κρύψει τις τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό αλλά και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό μετακυλώντας όλο και περισσότερο το κόστος στους μαθητές – φοιτητές – εκπαιδευτικούς. Επίσης χρησιμοποιείται και ως μοχλός πίεσης στους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ώστε – μέσω της αξιολόγησης – να συμμορφώνονται στην εφαρμογή της πολιτικής του υπουργείου.

Σε ότι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το σύστημα προσπαθεί να περάσει έντεχνα και από την πίσω πόρτα μια χρόνια επιδίωξή του. Το χτύπημα του δωρεάν πλέγματος και ιδιαίτερα του δωρεάν συγγράμματος. Στην τωρινή φάση είναι αβέβαιο το τι θα γίνει με τα συγγράμματα και τη διανομή τους. Καλούμαστε, λοιπόν, να ανταπεξέλθουμε στο διάβασμα της, ήδη υπέρογκης, ύλης μέσω σημειώσεων των καθηγητών που δίνονται(;) κατά τη διάρκεια του ηλεκτρονικού μαθήματος (το οποίο χωράει μέχρι 250 άτομα για παρακολούθηση και άρα “όποιος προλάβει”), οι οποίες θα ανεβαίνουν (ίσως) στο eclass. Αφήνεται το παραθυράκι για περαιτέρω αύξηση της ύλης, μιας και αυτή πλέον δεν καθορίζεται από ένα σύγγραμμα αλλά από διάφορες “πηγές”. Αυτή η πολιτική ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά. Το δωρεάν σύγγραμμα αποτελεί δικαίωμά μας και απαιτούμε η ύλη να καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από ένα σύγγραμμα σε κάθε μάθημα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βάλουμε φραγμό στην εντεινόμενη καθηγητική αυθαιρεσία, η οποία θα χτυπήσει “κόκκινο” στην εποχή του κορονοϊού!

Ταυτόχρονα με τις διαλέξεις και τις θεωρίες συνεχίζονται ηλεκτρονικά και τα εργαστήρια. Σε πολλές σχολές μάλιστα είναι και υποχρεωτικά, με τους καθηγητές να παίρνουν κανονικά παρουσίες ή να “τάζουν” μπόνους σε όσους τα παρακολουθούν. Οι απανωτές εργασίες που αντιμετωπίζαμε όλο το προηγούμενο διάστημα μεταφέρονται κανονικά στο διαδίκτυο και καλούμαστε να τις παραδώσουμε σύμφωνα με τα γνωστά ασφυκτικά deadlines. Υπουργείο, Πρυτανικές Αρχές και καθηγητές όχι μόνο συνεχίζουν αλλά εντείνουν το πλαίσιο της εντατικοποίησης και των ταξικών φραγμών απαιτώντας αυτή τη φορά από τους φοιτητές να έχουν όλες τις απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές για να παρακολουθούν τα εργαστήρια ή για να κάνουν τις εργασίες στο σπίτι. Υπάρχει μια μερίδα φοιτητών που δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε υπολογιστές και άλλα υλικοτεχνικά μέσα ειδικά όσο είναι κλειστές οι βιβλιοθήκες και τα εργαστήρια της σχολής. Μας αναγκάζουν, δηλαδή, να βάλουμε ξανά το χέρι στην τσέπη ώστε να ανταποκριθούμε στις νέες συνθήκες της κρίσης. Όσοι από μας δε μπορούν να ανταπεξέλθουν; Αυτοί – εμμέσως πλην σαφώς – θα χάσουν το εξάμηνο σύμφωνα με το Υπουργείο!

Με τέτοιες συνθήκες αβεβαιότητας, είναι εύλογο να υπάρχει ανησυχία, από μεριάς φοιτητών, για το τι θα γίνει με το εξάμηνο. Ήδη αντιμετωπίζουμε μια καθημερινότητα (και προ κορονοϊού), η οποία χαρακτηρίζεται από σκληρούς ταξικούς φραγμούς (που γίνονται όλο και σκληρότεροι) και δε μας αφήνει το περιθώριο να χάνουμε εξάμηνα. Αυτή την αγωνία έρχεται να εκμεταλλευτεί στο έπακρο η κυβέρνηση και το υπουργείο με το μέτρο των ηλεκτρονικών μαθημάτων, για να περάσει τις στοχεύσεις της. Τα μαθήματα αυτά δεν απομακρύνουν από τις στοχεύσεις του υπουργείου μια ενδεχόμενη παράταση εξαμήνου. Ο νόμος Διαμαντοπούλου που χτύπησε το άσυλο και ύψωσε ταξικούς φραγμούς, όρισε τη διάρκεια του εξαμήνου σε 13 βδομάδες και προέβλεπε αναπληρώσεις για έστω και μία χαμένη βδομάδα. Σύμφωνα με αυτό το μέτρο, που συχνά χρησιμοποιείται ως απειλή απέναντι σε καταλήψεις, προσπαθούν να εμφανίσουν ως “αντικειμενική” μια συνθήκη που είναι επίπλαστη. “Ξεχνούν” μάλλον ότι στο παρελθόν εξάμηνα γίνονταν κανονικά και με 6, 8 βδομάδες μαθημάτων, ακόμα και με λιγότερες σε περιόδους μαζικών φοιτητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων. Το υγειονομικό προσωπικό, που με περίσσεια υποκρισία μας καλεί να χειροκροτούμε η Μαρέβα Μητσοτάκη, με αυτά τα εξάμηνα σπούδασε, με αυτά πήρε το πτυχίο του, με αυτά αντιμετωπίζει δίχως μέσα τον κορονοϊό.

Η παρακαταθήκη που θα αφήσουν τα διαδικτυακά μαθήματα θα είναι αρνητική για το μέλλον μας. Κάθε φορά που θα χάνεται για οποιοδήποτε λόγο ένα μάθημα (π.χ. αργίες, απεργίες ΜΜΜ, συνελεύσεις, καταλήψεις) θα σπεύδουν να το αναπληρώσουν ηλεκτρονικά και θα μπει στην ημερήσια διάταξη ακόμα μεγαλύτερη αύξηση και ελαστικοποίηση του ωρολογίου προγράμματος. Στο ίδιο μοτίβο θα κινείται και το εργασιακό περιβάλλον μας, με αύξηση και ελαστικοποίηση ωραρίων, ενώ ο εργαζόμενος θα βρίσκεται σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή να δουλέψει. Η αλλαγή αυτή έχει γίνει ήδη ορατή σε δασκάλους και καθηγητές σχολείων και φροντιστηρίων. Έξω από την όλη «ψηφιοποίηση» της καθημερινότητάς μας δε θα μείνει ούτε η ζωντανή, δημοκρατική, συνδικαλιστική δράση που δέχεται πλήγματα από την κρατική παρέμβαση στους συλλόγους με την ηλεκτρονική ψηφοφορία (όπως είδαμε στο Σύλλογο της ΑΣΟΕΕ).

Το ζήτημα δεν επιδέχεται “εποικοδομητικές προτάσεις” προς το σύστημα για “καλύτερη και πιο αποδοτική” εφαρμογή, γιατί, πολύ απλά, ελέγχεται από αυτό και χρησιμοποιείται με βάση την προώθηση των επιδιώξεών του και μόνο. Η μόνη πραγματική λύση στη διακοπή μαθημάτων είναι η μείωση της ύλης. Δεν πρέπει να δεχτούμε να τελειώσει η εξεταστική μας τον Αύγουστο, ούτε να έχουμε μια εξεταστική fast track δίνοντας δύο και τρία μαθήματα κάθε βδομάδα. Δεν πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα της πανδημίας. Πρέπει να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες φοίτησης και προστασία της υγείας του λαού.

• ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΔΩΡΕΑΝ, ΙΣΗ, ΠΛΗΡΗΣ, ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

• ΟΧΙ ΣΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

• ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΜΗΝΟΥ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ ΣΦΑΓΕΙΑ