Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Μετά από έναν χρόνο τηλε-εκπαίδευσης και τηλε-εξεταστικών, έχει γίνει φανερό το πώς χρησιμοποιούνται τα «τηλέ» -με το πρόσχημα της πανδημίας- για την όξυνση της επίθεσης στο δικαίωμά μας στις σπουδές. Με την πρώτη διενέργεια των τηλε-μαθημάτων άρχισαν να αποκλείονται όλο και περισσότεροι φοιτητές (αλλά και μαθητές, στα σχολεία) από το να παρακολουθήσουν τα τηλε-μαθήματα, λόγω έλλειψης του κατάλληλου εξοπλισμού που απαιτείται, μη καλής σύνδεσης στο διαδίκτυο ή ασφυκτικών συνθηκών διαβίωσης στο σπίτι. Η πρώτη τηλε-εξεταστική, πέρσι τον Ιούνιο, αποτέλεσε κάτι πρωτόγνωρο για τον φοιτητόκοσμο -ένα «σφαγείο», όπου δεν είχαν όλοι οι φοιτητές ισότιμη πρόσβαση. Πολλοί φοιτητές αποκλείονταν από το δικαίωμά τους να δώσουν εξ’ αρχής, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που αποκλείστηκαν κατά τη διάρκεια της εξέτασης ή κόπηκαν λόγω αυξημένης δυσκολίας των θεμάτων, ελάχιστου χρόνου να απαντήσουν στις ερωτήσεις και καθηγητικών αυθαιρεσιών που εντάθηκαν αυτήν την περίοδο. Παράλληλα, μας έβαλαν να υπογράψουμε δήλωση, παίρνοντας την ευθύνη πάνω μας για οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί, για οποιονδήποτε εξοπλισμό δεν διαθέτουμε ή για τη σύνδεση που μπορεί να χάσουμε κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Παρά την αυξημένη δυσκολία της πρώτης ηλεκτρονικής εξεταστικής και του αποκλεισμού μεγάλης μερίδας φοιτητών, βγήκαν μια σειρά ανακοινώσεις τόσο από τους ίδιους τους καθηγητές όσο και από την Πρυτανεία, ότι η δυσκολία των τηλε-εξετάσεων αλλά και η επιτήρηση σε αυτές πρέπει να αυξηθούν, ώστε να μειωθούν τα ποσοστά επιτυχίας των φοιτητών σε αυτές(!).

Η Κτηνιατρική Α.Π.Θ. ήταν από τις σχολές με τις πιο «εύκολες» (και συγκριτικά πάντα με τις άλλες σχολές) τηλε-εξεταστικές, όπου δεν υπήρχε στην πλειοψηφία των μαθημάτων επιτήρηση (σε άλλες σχολές έφταναν στο σημείο να ζητάνε μέχρι και δύο κάμερες, για να εξασφαλίζουν ότι δεν θα αντιγράφουν οι φοιτητές). Ο χρόνος, ωστόσο, ήταν από τις πρώτες εξετάσεις ελάχιστος και δεν προλάβαινες να απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις. Η συνολική κατεύθυνση που μπήκε από την κυβέρνηση για αύξηση του ποσοστού της αποτυχίας στις τηλε-εξετάσεις, έδωσε το πράσινο φως σε πολλούς καθηγητές να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τα θέματα, κάτι το οποίο έγινε φανερό και στην δική μας σχολή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η τελευταίας στιγμής (μια μέρα πριν) αλλαγή του τρόπου εξέτασης της Ειδικής Ζωοτεχνίας ΙΙ από κουίζ σε προφορική εξέταση, μιας και ήταν «αδιανόητο» το πόσοι φοιτητές πέρασαν το συγκεκριμένο μάθημα στην περσινή εξεταστική. Οι καθηγητές του συγκεκριμένου μαθήματος (και της Ειδικής Ζωοτεχνίας Ι) είναι γνωστοί για τα μαζικά κοψίματα (και πριν τις τηλε-εξετάσεις) αλλά και για τις αυθαιρεσίες τους εναντίον των φοιτητών. Δεν έχασαν, λοιπόν, την ευκαιρία να αυθαιρετήσουν ακόμη μια φορά με την βούλα της κυβέρνησης. Σε αρκετά, επίσης, μαθήματα μπήκε επιτήρηση (κάμερα και μικρόφωνο) ενώ δεν υπήρχε πριν, και όπου με τον παραμικρό θόρυβο ή αποσύνδεση από το ίντερνετ υπήρχε η «απειλή» του να κοπείς ή να μην πιαστεί ο βαθμός σου (όπως χαρακτηριστικά έγινε στο μάθημα της Φαρμακολογίας ΙΙ). Στο συγκεκριμένο μάθημα, μάλιστα, είχε ειπωθεί ότι θα γίνει προσπάθεια να δυσκολέψουν τα θέματα, για να μην καταφέρουν οι φοιτητές να αντιγράψουν(!). Ο χρόνος σε αρκετά μαθήματα ήταν μειωμένος συγκριτικά με τις προηγούμενες εξεταστικές (μέχρι και 30 δευτερόλεπτα για κάθε ερώτηση), και δεν έφτανε ούτε για να διαβάσεις καλά-καλά τις ερωτήσεις. Σε πολλά μαθήματα επίσης (και στα προαπαιτούμενα) αυξήθηκε ο βαθμός δυσκολίας αρκετά, και δύσκολα έφτανε ο χρόνος για να σκεφτείς και να απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις. Ειδικά όταν κάτι τέτοιο γίνεται σε προαπαιτούμενα μαθήματα (π.χ. όπως στη Φυσιολογία Ι, ΙΙ και ΙΙΙ) -με την απειλή να χάσεις μια ολόκληρη χρονιά- είναι φανερό το αυξημένο βάρος (οικονομικό και ψυχολογικό) που προστίθεται στην πλάτη μας!

Όταν η ίδια η κυβέρνηση, και για λογαριασμό του συστήματος, βάζει κεντρική πολιτική κατεύθυνση το κόψιμο μεγαλύτερου ποσοστού φοιτητών από τις τηλε-εξετάσεις, κάθε καθηγητής είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική, αλλά και την εκμεταλλεύεται προκειμένου να αυθαιρετήσει εις βάρος των φοιτητών. Το αν θα περάσουμε ή όχι ένα μάθημα, κρίνεται από τον καθηγητή και τον βαθμό δυσκολίας που θα αποφασίσει κάθε φορά να βάλει στα θέματα. Παρουσιάζεται, ωστόσο, σαν ατομική ευθύνη του κάθε φοιτητή, ο οποίος «δεν διάβασε αρκετά» ή «τεμπέλιαζε» ή «δεν τα πολύ-πιάνει». Όταν όμως ένας φοιτητής αναγκάζεται να δουλεύει για να μπορεί να σπουδάζει, ή δεν έχει τα χρήματα να αγοράσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για τις τηλε-εξετάσεις, δεν μπορούμε να μιλάμε για αντικειμενικές συνθήκες και ίσες ευκαιρίες. Οι ηλεκτρονικές εξετάσεις χρησιμοποιούνται από το σύστημα για να αποκλείονται ακόμα περισσότεροι φοιτητές από αυτές, και άρα από το δικαίωμά τους να σπουδάζουν. Αποτελούν έναν ακόμα ταξικό φραγμό, όπου τα παιδιά των φτωχών οικογενειών δεν έχουν θέση και δικαίωμα να δώσουν και να περάσουν μαθήματα. Έρχονται να προστεθούν στην συνολικότερη επίθεση που δέχονται οι φοιτητές, με τον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (4777) που έχει ψηφιστεί (και ήδη εφαρμόζεται), αλλά και άλλα νομοσχέδια που ετοιμάζονται να ψηφιστούν. Οι σπουδές μας επιδιώκεται να μετατραπούν σε ένα προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς, μια ευκαιρία που δεν είναι για όλους. Να μην αφήσουμε κανέναν συμφοιτητή μας να αποκλειστεί από τις ηλεκτρονικές εξετάσεις και από τις σπουδές του. Να παλέψουμε για κατοχύρωση των μαθημάτων χωρίς εξετάσεις, ενάντια στην τηλε-εξεταστική των αποκλεισμών!