Η τηλε - εκπαίδευση και η ψήφιση του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη χτυπάει «τα μορφωτικά δικαιώματα» και στερεί «βασικές και απαραίτητες πλευρές της μόρφωσης των φοιτητών», διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη του Σαββάτου. Από παλιά ήταν γνωστή η επιστημονίστικη αντίληψη της ΚΝΕ για τα πανεπιστήμια, η καλλιέργεια της ψευδαίσθησης στον φοιτητόκοσμο, ότι μπορεί να βγει από το πανεπιστήμιο «ολοκληρωμένος επιστήμονας»… Οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση κατά την ΚΝΕ είχαν ανέκαθεν στόχο στην ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης από το πανεπιστήμιο. Αυτή η άποψη δε θα μπορούσε παρά να επανεμφανιστεί εντονότερα, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου κλειστών σχολών και τηλε – εκπαίδευσης.

Η ίδια η πραγματικότητα βέβαια έρχεται να διαψεύσει αυτή την προσέγγιση. Τα πανεπιστήμια σε ένα εκμεταλλευτικό-ταξικό σύστημα ποτέ δεν είχαν «έγνοια» να διαμορφώνουν ολοκληρωμένους επιστήμονες και ούτε θα μπορούσαν. Έβγαζαν και βγάζουν εργαζόμενους, οι οποίοι προορίζονται να κατανεμηθούν στις διάφορες θέσεις εργασίας για τις ανάγκες του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού. Το ξήλωμα δικαιωμάτων στην εκπαίδευση διαμορφώνει μία παιδεία για ακόμα λιγότερους και όλο και πιο εκλεκτούς. Χτυπάει το δικαίωμα των παιδιών του λαού να σπουδάσουν και όχι την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης. Αυτό μάλλον δε λέει και πολλά στην ΚΝΕ, που αδυνατεί μέχρι και να ψελλίσει τις λέξεις «ταξικοί φραγμοί» στις ανακοινώσεις της.

Επειδή λοιπόν η τηλε - εκπαίδευση δεν εντείνει την ταξικότητα κατά την ΚΝΕ, γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσότερων (κωμικοτραγικών) «πολύμορφων δράσεων» για το άνοιγμα των σχολών. Οι πολύμορφες αυτές δράσεις περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την πραγματοποίηση διά ζώσης διαλέξεων σε προαύλια πανεπιστημίων. Στην Ιατρική Αθήνας μάλιστα η ΚΝΕ κανόνισε διά ζώσης διάλεξη με καθηγητή που το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος είχε απειλήσει ότι θα καλέσει τα ΜΑΤ, αν φοιτητές που «χρήζουν εξειδικευμένης στήριξης από ψυχολόγους» ξαναέκαναν κατάληψη! Στο ΑΠΘ πάλι η διά ζώσης διάλεξη που παρακολουθούσαν οι #foitites_ksana προχωρούσε κανονικά, περικυκλωμένη από τα ΜΑΤ.

Όταν λοιπόν η κυβέρνηση δίνει τα πρώτα δείγματα εφαρμογής του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και στέλνει τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια κουρελιάζοντας το λαϊκό άσυλο αγώνων, το χρέος των φοιτητών δεν είναι να κάνουν καμία διά ζώσης διάλεξη και μάθημα. Είναι να κάνουν Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και συλλογικά να καταγγείλουν τις επεμβάσεις της αστυνομίας. Η τοποθέτηση «εδώ και τώρα για να ξαναγίνουμε φοιτητές» επί του πρακτέου σημαίνει «ανοίξτε τα πανεπιστήμια για να κάνουμε μάθημα». Και έτσι το εννοεί η ΚΝΕ. Διαφορετικά πώς μπορεί να δικαιολογήσει την παραίτηση της σε όλες τις σχολές να καλέσει σε γενικές συνελεύσεις; Από που κι ως που μιλάει για αγωνιστικά Διοικητικά Συμβούλια στα οποία πρωτοστατεί η ΠΚΣ και να τα ανάγει σε μάχιμο φοιτητικό κίνημα; ΔΣ μάλιστα που -ας υπενθυμίσουμε- εκλέχτηκαν στις φοιτητικές εκλογές του 2019 (2 χρόνια πριν).

Η δεξιά στροφή αυτή της ΚΝΕ δεν είναι ούτε κάτι που δεν περιμέναμε, ούτε κάτι που δεν μπορεί να ερμηνευτεί. Είναι μια δύναμη που έχει υποταχτεί πλήρως στους δυσμενείς συσχετισμούς στα πλαίσια του φοιτητικού κινήματος. Μια δύναμη που έχει ήδη υπογράψει συνθηκολόγηση με τις δυνάμεις του συστήματος. Μια δύναμη που περιμένει όχι τους φοιτητές να ανατρέψουν τον ψηφισμένο νόμο, αλλά από το καθηγητικό κατεστημένο και την «κοινή λογική» να μην εφαρμόσει τον νόμο Κεραμέως επειδή είναι παράλογος. Λες και οι νόμοι σε μια αστική δημοκρατία ψηφίζονται για να μείνουν στα χαρτιά. Ο Χρυσοχοΐδης από την άλλη ήδη έχει ανακοινώσει, ότι από τα μέσα του Απρίλη θα εγκατασταθούν οι πρώτες αστυνομικές δυνάμεις σε επιλεγμένες σχολές.

Το αίτημα «να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ανοίξουν οι σχολές» είναι ένα δίκαιο αίτημα. Οι φοιτητές πρέπει να έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους στις σχολές τους. Οι φοιτητές πρέπει να διεκδικήσουν να ανοίξουν οι σχολές. Όχι όμως για να κάνουν μάθημα, αλλά για να ζωντανέψουν τις συλλογικές τους διαδικασίες. Για να κάνουν γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις. Για να τις μετατρέψουν σε κέντρα αγώνα. Για να μπορούν να παλέψουν συλλογικά και οργανωμένα. Για να μπορέσουν να ανατρέψουν τον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη. Κανένας πρύτανης και κανένας καθηγητής δε θα εγγυηθεί ποτέ την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Στο χέρι μας είναι να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις. Στο χέρι των φοιτητών και μόνο είναι να αντισταθούμε στις βάρβαρες πολιτικές τους.