Η πρόσβαση των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων στην εκπαίδευση αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα. Κερδήθηκε με θυσίες, αίμα και αγώνες δεκαετιών από το κίνημα της νεολαίας στα πλαίσια του συνολικότερου λαϊκού κινήματος. Τέτοιες κατακτήσεις αποτελούν “ξένο σώμα” για το σύστημα, για αυτό και δεν τις παραχώρησε ποτέ αμαχητί, για αυτό και τώρα τις χτυπάει βάναυσα και με κάθε ευκαιρία.

Δεν πρέπει να ξαφνιάζει καθόλου, λοιπόν, η κυνικότητα με την οποία κινείται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σε ότι αφορά την κατάθεση του νέου πολυνομοσχεδίου – τερατούργημα για την εκπαίδευση. Το σύστημα μας έχει “συνηθίσει”, άλλωστε, να φέρνει αντιλαϊκά νομοσχέδια (ιδιαίτερα όσα αφορούν την εκπαίδευση) σε “κενό” χρόνο, όπου είναι πιο δύσκολη η οργάνωση των αντιστάσεων του λαού (πχ περιόδους διακοπών). Σε περίοδο πανδημίας φέρνει μέτρα που δεν αφήνουν κανέναν στο απυρόβλητο. Από το νηπιαγωγείο μέχρι τα πανεπιστήμια υπάρχουν αντιδραστικές διατάξεις. Είναι φανερή η προσπάθεια δημιουργίας μιας ακόμη πιο ταξικής εκπαίδευσης. Μιας εκπαίδευσης στην οποία τα “φτερά” των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων θα πρέπει να κόβονται όσο το δυνατόν πιο νωρίς – φυσικά και με αυστηρά ταξικά κριτήρια – στην κατεύθυνση της αναπροσαρμογής της εκπαίδευσης με βάση τις εξελίξεις στην παραγωγή και του χτυπήματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία με δικαιώματα για όλους.

Τα νέα μέτρα έρχονται να συμπληρώσουν το κάδρο των μέτρων που πέρασε η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (χτύπημα στο Άσυλο, αξιολόγηση, εξωστρέφεια ιδρυμάτων κλπ). Ταυτόχρονα όμως βάζει και τα θεμέλια ώστε να φέρει ακόμα πιο βάναυσα μέτρα στο χτύπημα του λαϊκού δικαιώματος στις σπουδές το επόμενο διάστημα. Επομένως, το πολυνομοσχέδιο αυτό είναι μόνο η “αρχή”, πατώντας στα μέτρα του παρελθόντος και θεμελιώνοντας τα μέτρα του (όχι τόσο μακρινού) μέλλοντος. Μια επίθεση που έχει συνέχεια, όπου σε κάθε βαθμίδα θα πρέπει να μπαίνουν λίγοι και να βγαίνουν ακόμα λιγότεροι.

Με βάση το πολυνομοσχέδιο, λοιπόν, οι μαθητές θα πρέπει να στοιβαχτούν ο ένας πάνω στον άλλον σε μικρές αίθουσες, σε τμήματα των 20 τουλάχιστον, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους ίδιους αλλά και για τους εκπαιδευτικούς. Περνάει ταυτόχρονα από την πίσω πόρτα η συγχώνευση σχολείων, αφού σε υπεράριθμα τμήματα “η δουλειά θα βγαίνει – η ύλη θα προχωράει”. Όσο προχωράει κάποιος τις τάξεις, καλείται να εξεταστεί σε ακόμη περισσότερα μαθήματα, με μεγαλύτερη ύλη αλλά και σε λιγότερο χρόνο εξέτασης. Είναι φανερή η κατεύθυνση αποθάρρυνσης σημαντικού κομματιού της νεολαίας από το “όνειρο” της πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με σαφή ταξικά κριτήρια και αποκλεισμούς. Η “διέξοδος” που προβάλλει για αυτούς τους μαθητές είναι η διαλυμένη επαγγελματική εκπαίδευση (με σημαντική μείωση του αριθμούν μαθητών που θα δέχονται τα ΕΠΑΛ) ή κατευθείαν ο εργασιακός μεσαίωνας και η δουλειά – ζωή χωρίς δικαιώματα.

Στο Λύκειο στοχεύουν τα πιο βάναυσα μέτρα της κυβερνητικής πολιτικής. Βρίθουν από ταξικούς φραγμούς και εντατικοποίηση, το ήδη διαμορφωμένο εξεταστικό κάτεργο διογκώνεται, η “κάνουλα” για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στενεύει ακόμη περισσότερο. Ένα από τα πιο ταξικά μέτρα των τελευταίων χρόνων αποτελεί η Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας, ή αλλιώς οι πανελλήνιες εξετάσεις σε κάθε τάξη του Λυκείου. Ένα μέτρο, που στο όνομα της “αξιοκρατίας” και των “ίσων ευκαιριών”, έρχεται ως πραγματικός κόφτης δικαιωμάτων στις σπουδές, αφήνοντας πολλούς μαθητές μετεξεταστέους (όπως έγινε 2013-2014 που εφαρμόστηκε). Σε συνδυασμό με το λεγόμενο Εθνικό Απολυτήριο, που θα προσμετράται ο βαθμός των τριών τάξεων του Λυκείου, έχουμε την πλήρη αφαίμαξη του οικογενειακού εισοδήματος αφού οι γονείς θα καλεστούν να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώνουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους σε μικρότερες ηλικίες. Τα μέτρα αυτά φέρνουν εντατικοποίηση, εξόντωση των μαθητών από την πρώτη Λυκείου, βαθμοθηρία και στο βάθος απόρριψη των περισσότερων. Το σημαντικότερο όλων σε βάθος τριετίας έχει εξαγγελθεί μείωση των εισακτέων σε πολύ μεγάλο ποσοστό που θα υλοποιηθεί με την υιοθέτηση των προτάσεων των Πανεπιστημίων και τη διπλή βάση εισαγωγής: το 10 του κράτους και την μεγαλύτερη βάση που θα ορίζει η κάθε σχολή.

Για το σύστημα η χειραγώγηση και πειθάρχηση της νεολαίας ξεκινάει από πολύ νωρίς. Στην τωρινή περίοδο, με την τηλε-εκπαίδευση βρήκε ευκαιρία να περάσει σαν “κανονικότητα” τον συνεχή έλεγχο – επιτήρηση μαθητών και εκπαιδευτικών. Η κατάπτυστη τροπολογία για κάμερες στις αίθουσες των σχολείων που θα “διευκολύνουν”, τάχα, την εκπαιδευτική διαδικασία, πατούν πάνω στην εικονική πραγματικότητα των ηλεκτρονικών μαθημάτων για να περάσουν οι υπόλοιπες στοχεύσεις. Το πολυνομοσχέδιο φέρνει μαθήματα “ζωής” για τη νέα γενιά, ώστε να μάθει τα πάντα για τις “αξίες” του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Όλη η σάπια ιδεολογία ντύνεται με τον μανδύα της “αντικειμενικής” επιστήμης και σερβίρεται στους μαθητές. Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι πειθαρχικές ποινές.

Μαζί με τα δικαιώματα των μαθητών, συνεχίζεται η επίθεση και στους εκπαιδευτικούς. Το καθεστώς αδιοριστίας και αβεβαιότητας, η παγίωση του προσοντολογίου, η αντιμετώπιση των αναπληρωτών ως αναλώσιμους που πρέπει να “τρέχουν” όπου τους καλεί το Υπουργείο χωρίς δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς μισθούς, συμπληρώνουν την χρόνια πολιτική. Η αξιολόγηση έρχεται για να μείνει (κάνοντας πρόβα με τα ηλεκτρονικά μαθήματα) και γίνεται ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του συστήματος. Αποδέκτες έχει τόσο τους εκπαιδευτικούς – προκειμένου να τους μετατρέψει σε πειθήνιους χωρίς δυνατότητες αντιδράσεων, να εντατικοποιήσει την εργασία τους, να τους εξαναγκάσει στην υλοποίηση των αντιδραστικών πολιτικών – όσο και τελικά τους ίδιους τους μαθητές.

Σε ότι αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε αυτή τη φάση τουλάχιστον και μέσω αυτού του πολυνομοσχεδίου φαίνεται να επιλέγεται η πιο έμμεση κατά κάποιο τρόπο επίθεση. Έτσι ενισχύεται η εξωστρέφεια των πανεπιστημίων δίνοντας τη δυνατότητα σε όλα τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και χωρίς την έγκριση του υπουργείου παιδείας να ιδρύουν ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών που θα προσελκύουν αλλοδαπούς φοιτητές. Τα ιδρύματα αυτά έχοντας τα παραδείγματα από όμοια τους που έχουν ήδη δημιουργηθεί σε κάποιες σχολές ξέρουμε ακριβώς με τι καθεστώς και με τι όρους λειτουργούν με δίδακτρα και σκοπό έχουν να κάνουν πιο εύκολο το δρόμο για την εμπέδωση και εν τέλει την καθιέρωση των όρων αυτών σε όλα τα ιδρύματα και σε όλα τα προγράμματα σπουδών. Ακόμη θα προστεθεί και το ακαδημαϊκό κριτήριο, ανάμεσα στα υπόλοιπα κριτήρια, για τις μετεγγραφές των φοιτητών σε μια προσπάθεια του συστήματος από τη μία να διώξει κόσμο -και μάλιστα κόσμο που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά- από την εκπαιδευτική διαδικασία και από την άλλη με αυτόν τον τρόπο ενισχύει την “αριστεία” σαν μέσο για αυτή την απομάκρυνση, μόνο που δε γίνεται λόγος για τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να γράψει κανείς άριστα.

Θεωρούμε πως η κατάθεση του πολυνομοσχεδίου αποτελεί απαράδεκτη κλιμάκωση της επίθεσης και διαμορφώνει ένα ασφυκτικό περιβάλλον στα σχολεία, το οποίο θα υψώσει ακόμα μεγαλύτερους και ακόμα περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Για αυτό το λόγο υπάρχει επιτακτική ανάγκη διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων (σε ανοιχτούς χώρους με όλα τα μέτρα προστασίας) σε σχολεία και σχολές, ώστε να σπάσει το κλίμα της παύσης αγώνων. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια, για να σταματήσει η αδράνεια των φοιτητικών συλλόγων, για να μπουν και οι φοιτητές σε αυτή την πάλη με μαζικούς όρους. Μαθητές – φοιτητές – εκπαιδευτικοί – γονείς να παλέψουμε από κοινού για να μην περάσουν τα μέτρα Κεραμέως! Η πάλη αυτή πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού!