Καταγγέλλουμε άλλη μία οργανωτικού τύπου αντιπαράθεση ανάμεσα σε μέλη των ΕΑΑΚ στην πρωινή διαδήλωση για την φετινή επέτειο της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου στα Προπύλαια. Ενώ η διαδήλωση είχε κατέβει τον δρόμο, η πορεία δεν ξεκινούσε επειδή οι οργανώσεις που παρεμβαίνουν στα ΕΑΑΚ (ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ στην προκειμένη) ένιωσαν για μια ακόμα φορά (στο όνομα πάντα των φοιτητικών συλλόγων) την άνεση να παίξουν ξύλο για το μοίρασμα της πρώτης αλυσίδας. Εκσφενδονίστηκαν καφέδες και νερά, ανταλλάχτηκαν αντεγκλήσεις και μπουνιές γιατί δεν συμφωνούσαν ποιος θα έχει τη "μερίδα του λέοντος" στην πρώτη αλυσίδα του πανό των Φοιτητικών Συλλόγων που κατέβαζαν τα ΕΑΑΚ στην πορεία. Αποτέλεσμα για ακόμα μία φορά τα ΕΑΑΚ να φορτώνουν τα εσωτερικά τους προβλήματα στις πλάτες του φοιτητικού κινήματος και των συλλόγων σε μια διαδήλωση και το ξύλο να τελειώνει κάπου στη σταδίου. Πέρα από το γεγονός ότι καμία από αυτές τις αντιπαραθέσεις δεν τίθεται στους συλλόγους και τις Γενικές συνελεύσεις (που δεν έγιναν) αναρωτιόμαστε πότε θα τελειώσει αυτή η κατρακύλα και πότε θα απολογηθεί κάποιος ή θα κάνει μια στοιχειώδη αυτοκριτική για τη στάση αυτή στο κίνημα που διαιωνίζεται. Γιατί αν σήμερα ήταν η αντιπαράθεση της ΑΡΙΣ και της ΑΡΑΣ για την πρώτη αλυσίδα δεν είναι οι μόνοι που έχουν ευθύνη. Απο κοινού ΟΛΕΣ οι συνιστώσες των ΕΑΑΚ έχουν λύσει τις διαφωνίες τους με ξύλο, είτε για καταγγελίες παρενόχλησης είτε γιατί… απλά διαφωνούσαν. Όλα αυτά βέβαια μέχρι τις φοιτητικές εκλογές, που θα ξεχαστούν (προς καιρού), θα παραμεριστούν οι πολιτικές διαφωνίες και θα βγουν «ενωτικά και ενωμένα» για τα καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα. Αυτό φαίνεται ότι είναι και το περίφημο κεκτημένο των ΕΑΑΚ η εκλογική καταγραφή και η οργανωτικού τύπου αντιπαράθεση για τα ζητήματα. 

Τέτοιες πρακτικές καμία σχέση δεν έχουν με τους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα. Ίσα ίσα απομακρύνουν τον κόσμο από τους φοιτητικούς συλλόγους και τις συλλογικές διαδικασίες. Είναι αντανάκλαση της ανημποριάς αυτών των δυνάμεων να αντιπαρατεθούν πολιτικά. Εκτός όλων των άλλων αποτελούν και νερό στο μύλο του συστήματος που θα νιώθει όλο και πιο άνετα να μιλά για άσυλο βίας και ανομίας, για τις μειοψηφίες και τους μπαχαλάκηδες στραμμένο πάντα στη διάλυση του φοιτητικού συνδικαλισμού. 

Σε αντίστοιχες καταγγελίες που έχουμε δημοσιεύσει τα ΕΑΑΚ μιλούσαν για προβοκάτσιες και προβοκάτορες. Είτε διαψεύδοντας τα ίδια τα γεγονότα, είτε παρουσιάζοντάς τα σαν κάτι «όχι και τόσο τραγικό». Ο καθένας βέβαια πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη και των όσων λέει και των όσων κάνει. Και έχεις ευθύνη όταν η πορεία καθυστερεί να ξεκινήσει πάνω από μία ώρα επειδή πρέπει να μοιραστεί στα μέτρα σου η πρώτη αλυσίδα. Πόσο μάλλον όταν η ΚΝΕ και οι φοιτητικοί σύλλογοι που ελέγχει (που έλαμπαν διά της απουσίας τους και από τον Δεκέμβρη του ’08 και τα επόμενα χρόνια) πέρασαν με ελιγμό μπροστά στην κεφαλή της πορείας καπελώνοντάς την. Αμέσως μετά από αυτό βέβαια ξεκίνησε και το μπλοκ των ΕΑΑΚ στη «δεύτερη» πλέον θέση με τα σπρωξίματα να συνεχίζονται μέχρι και την Πεσμαντζόγλου. 

Αυτοί λοιπόν που θέλουν να αυτοαποκαλούνται οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοι του φοιτητικού κινήματος, οι μοναδικοί(;) υπερασπιστές των φοιτητικών συλλόγων και των γενικών συνελεύσεων καλά θα κάνουν τουλάχιστον σε μία πρώτη φάση να προβληματιστούν. Και καλά θα κάνουν να αντιπαρατίθενται οργανωτικά όχι στο όνομα των φοιτητικών συλλόγων όπως κάνουν, αλλά με τα πραγματικά τους ονόματα.