ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ: Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία! Δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια να βλέπουμε τους «από πάνω» να παίζουν με το μέλλον μας. Θα αγωνιστούμε, θα παλέψουμε και θα συγκρουστούμε με αυτούς! Καμία πίστωση χρόνου δεν θα δώσουμε στη νέα κυβέρνηση για να ολοκληρώσει την υποταγή της και να βάλει με τη σειρά της ταφόπλακα στις κατακτήσεις μας. Γιατί βλέπουμε καθαρά ποια είναι η πραγματικότητα που έχουμε μπροστά στα μάτια μας. Τα εκατομμύρια των ανέργων, φτωχών και εξαθλιωμένων, τα κλειστά νοσοκομεία, οι ουρές της νεολαίας στον ΟΑΕΔ, τα παιδιά που πετιούνται έξω από το σχολείο, η απλήρωτη εργασία, οι απόφοιτοι που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, το ξύλο στους κατοίκους της Χαλκιδικής που υπερασπίζονται τον τόπο τους, η ωμή βία και ο φασισμός, ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας που δημιουργεί σε καθημερινή βάση η επίθεση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.

Γιατί ξέρουμε καλά ότι ο ένοχος για αυτά έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Καταλαβαίνουμε ότι αυτά προκύπτουν από το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας, της ένταξής της σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το δεξιό εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ δεν είναι παρά ο διαχειριστής αυτού του πλαισίου, το οποίο αποδέχεται πλήρως. Όχι μόνο δεν έφερε την «ελπίδα» και όλα όσα έταζε, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που είδαμε τους τελευταίους μήνες δεν ήταν παρά η μονιμοποίηση των επιπτώσεων της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων χρόνων και η συνέχισή της. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι η συνεχής προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις επιδιώξεις των ξένων και ντόπιων αφεντικών προετοιμάζει τους όρους για νέα σαρωτικά κύματα επίθεσης στη δουλειά, τις σπουδές, τις ελευθερίες και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας.

Στο χώρο της εκπαίδευσης, η πολιτική του συστήματος που υψώνει συνεχώς ταξικούς φραγμούς, επιδιώκοντας να πετάξει τους περισσότερους από εμάς έξω από τις σχολές, συνεχίζεται ακάθεκτη. Η αυξανόμενη εντατικοποίηση των όρων σπουδών μας υφίσταται στο ακέραιο και μας θέλει πειθαρχημένους και με σκυμμένο το κεφάλι. Τον ίδιο στόχο έχει και η φασιστικοποίηση που προωθείται έξω και μέσα στις σχολές, τα χτυπήματα στο Άσυλο στην πράξη και δια νόμων, η συνεχής περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών μας ελευθεριών. Ακόμα και αν στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης-αν και όταν έρθει προς ψήφιση- φαίνεται ότι υπάρχει απάλειψη της διάταξης για τις διαγραφές, αυτό δεν αναιρεί ότι ο νόμος-πλαίσιο παραμένει, όπως και ολόκληρη η ουσία της αντιδραστικής πολιτικής στην εκπαίδευση.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις:

Πιστεύουμε ότι οι φοιτητικές εκλογές πρέπει να ξαναγίνουν μια ζωντανή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ του φοιτητικού κινήματος και των συλλόγων. Για να μπορούν οι φοιτητές να συγκροτούν την πάλη τους και τα όργανα του συλλόγου τους, έξω και μακριά από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση. Κόντρα στη λογική της διάλυσης, του «πανηγυριού» και της υποταγής των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης, του εκλογικού κρετινισμού και της εκτόνωσης του κινήματος της υπόλοιπης αριστεράς.

ΑΠΕΧΟΥΜΕ από τα όργανα συνδιοίκησης (Γεν. Συνέλευση Καθηγητών, Σύγκλητος κ.λπ.) και το αναφέρουμε στο ψηφοδέλτιό μας, διότι πρόκειται περί κρατικών εργαλείων για την υλοποίηση των αντιδραστικών μέτρων των κυβερνήσεων μέσα στις σχολές. Δεν έχουμε αυταπάτες για το ρόλο του καθηγητικού κατεστημένου, που πάντα βρίσκεται απέναντι στους φοιτητές και τα δικαιώματά τους.

Ο μόνος που εξυπηρετήθηκε από τη συμμετοχή φοιτητών σε αυτά ήταν το σύστημα, καθιστώντας τους φοιτητές συνυπεύθυνους για την πολιτική του.

Μαυρίζουμε τις δυνάμεις του συστήματος ΔΑΠ – ΠΑΣΠ

Οι καθεστωτικές παρατάξεις μέσα στις σχολές έχουν ταυτίσει απόλυτα την πορεία τους με την επίθεση του συστήματος στα δικαιώματά μας. Βάζουν συνεχώς πλάτη και κάνουν το παν για να προωθούνται οι πολιτικές του επιλογές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της αποσυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων. Έχουν γίνει συνώνυμο του εκφυλισμού, της ρεμούλας, των πελατειακών σχέσεων με πάρτι και σημειώσεις, των ρουσφετιών και των γλειψιμάτων στους μεγαλοκαθηγητές. Η ΔΑΠ, κρατώντας τα «σκήπτρα», πρωτοστατεί στην κατάργηση των κεκτημένων μας με το πρόγραμμα «Παιδεία 2020», που είναι καρμπόν ο νόμος-πλαίσιο, καθώς και στη διάλυση των συλλόγων με τις θέσεις της για τη μετατροπή τους σε συνομιλητή των υπουργείων και της ΕΕ, μέσω του λεγόμενου «Εθνικού Συμβουλίου», για τη συγκρότηση πανεπιστημιακής αστυνομίας, για την κατάργηση του Ασύλου, για το «σύλλογοι πέρα από κόμματα» (από το τέκνο της ΝΔ!), που επί της ουσίας θέλει να βγάλει στην παρανομία τις αριστερές ιδέες και πρακτικές. Ενώ η ΠΑΣΠ, όσο και να ακολουθεί την πορεία καταβαράθρωσης του πολιτικού της φορέα-ΠΑΣΟΚ στις περισσότερες σχολές, παραμένει συνεπής φωνή του συστήματος, υπερθεματίζοντας στην προώθηση των αντιδραστικών πολιτικών και της αξιολόγησης.

Γυρνάμε την πλάτη στην κυβερνητική παράταξη ΑΡΕΝ

Όσο και να ταλαντευόταν η ΑΡΕΝ ένα προηγούμενο διάστημα γύρω από το ερώτημα «πόσο κυβέρνηση, πόσο κίνημα», φροντίζει συνεχώς να δείχνει ότι επιλέγει το πρώτο. Όλο και περισσότερο αναχωρεί από τους συλλόγους και τις κινηματικές διαδικασίες, θέλοντας τους φοιτητές χειροκροτητές της κυβέρνησής της. Επί της ουσίας, επιχειρεί να δομήσει ένα νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό υποταγής, που θα κάνει και τα «ναζάκια» του, αλλά κυρίαρχα θα προσπαθεί να εξωραΐζει και να υπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πάμε κόντρα στην αριστερά της ανάθεσης και του «εικονικού» συνδικαλισμού των ΠΚΣ και ΕΑΑΚ

Τόσο η ΠΚΣ, όσο και η ΕΑΑΚ, το μόνο πράγμα που κατάφεραν όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να κάνουν πασιφανή την πολιτική τους αμηχανία απέναντι στις εξελίξεις. Η μεν ΠΚΣ, περιορίζει τη δράση της στους συλλόγους καλώντας τους να στηρίξουν τις προτάσεις νόμου και τις τροπολογίες που καταθέτει το ΚΚΕ στη βουλή. Έχει εδώ και καιρό αναχωρήσει από τους αγώνες και δίνει όλες της «μάχες» της στο κοινοβούλιο, ενώ φτάνει μέχρι και να αποδέχεται κομμάτια της πολιτικής του συστήματος, όπως τις διαγραφές στην αρχή της χρονιάς. Η δε ΕΑΑΚ, αντιφατικά λειτουργώντας, τη μια καλεί τον κόσμο να γίνει ο «διορθωτής» του ΣΥΡΙΖΑ και να τον «πιέσει» να τηρήσει τις «θετικές δεσμεύσεις του», την άλλη καταγγέλλει την κυβέρνηση και τις συμφωνίες της. Σε καμιά περίπτωση, δεν μπορεί να κρύψει ότι τα μεταβατικά προγράμματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αναπαράγει, με τη λογική των αλλαγών στα πλαίσια αυτού του συστήματος, την έχουν κάνει συμπλήρωμα και ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Από κοινού και οι δύο φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος, προάγοντας διαρκώς την ανάθεση και τη λογική των «θεαματικών» ενεργειών, σε βάρος των πραγματικών αγώνων.

Δυναμώνουμε τη φωνή της αντίστασης και του ανυποχώρητου αγώνα!

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, θέλουμε να σταλεί παντού το μήνυμα πως το φοιτητικό κίνημα δεν θα υποστείλει τη σημαία των διεκδικήσεών του! Παλεύουμε για την ανασυγκρότηση των συλλόγων και τη μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων, έτσι ώστε η σπουδάζουσα νεολαία να βγει στο προσκήνιο της πάλης και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της σε σπουδές-δουλειά-ελευθερίες.

Πιστεύουμε ότι η βάση των πάντων στο σήμερα είναι να αναπτυχθούν νικηφόρες αντιστάσεις και διεκδικήσεις, μέσα στις οποίες η νεολαία θα ανακαλύψει την πραγματική της δύναμη. Σε συμμαχία και μέτωπο με την εργατική τάξη και όλο το λαό.

Μέσα στο κίνημα, παλεύουμε για την ενίσχυση μιας κατεύθυνσης:

• Αντιιμπεριαλιστικής, κόντρα στην εξάρτηση της χώρας, τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς ΕΕ-ΝΑΤΟ, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του.

• Αντικαπιταλιστικής, κόντρα στο καπιταλιστικό σύστημα, το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

• Αντισυνδιαχειριστικής, για ένα φοιτητικό κίνημα ακηδεμόνευτο και ανεξάρτητο από το κράτος, έξω από τη συνδιοίκηση, ενάντια σε αυταπάτες «διόρθωσης» του συστήματος και της εκπαίδευσής του.

Στις 13 του Μάη δίνουμε την πολιτική μάχη,

Δυναμώνουμε τη φωνή της αντίστασης:

Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ σε ΑΕΙ – ΤΕΙ