ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!
Οι συνθήκες που βιώνει ο εργαζόμενος λαός ολοένα και δυσχεραίνουν. Οι μισθοί με την συνεχή αύξηση της ακρίβειας δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες, πράγμα που τον αναγκάζει να δουλεύει μέρα-νύχτα. Η έλλειψη συλλογικών συμβάσεων και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας εντείνουν την εργασιακή ανασφάλεια και στερούν το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή δουλειά. Μέσα στο γενικότερο αυτό κλίμα, δεν λείπουν και τα εργοδοτικά εγκλήματα που έρχονται να επιβεβαιώσουν τις άθλιες συνθήκες δουλειάς.
Η επίθεση του συστήματος και των κυβερνήσεων του στα εργασιακά είναι αυτή που έχει δημιουργήσει για το λαό ένα αφιλόξενο περιβάλλον στους χώρους εργασίας του. Είναι αυτή που μέσω των αντεργατικών νόμων (Χατζηδάκη, Γεωργιάδη, κ.ά.) καταργεί τα σωματεία, το μοναδικό μέσο πάλης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Είναι αυτή που χτυπάει το 5ημερο - 8ωρο και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ενισχύοντας το υπάρχον κλίμα εργασιακής ανασφάλειας ώστε να φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων το βάρος της επιβίωσης. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι νόμοι για την εκπαίδευση που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς σπρώχνοντας τη νεολαία έξω από την τριτοβάθμια. Θέλουν τους νέους εργαζόμενους πειθήνιους, να δουλεύουν σε δουλειές του ποδαριού χωρίς πτυχία ή με πτυχία κατακερματισμένα χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και σε ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων.
Η στάση των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που αναγκάζονται να προκηρύξουν απεργία για να βγουν από την υποχρέωση, μας επιβεβαιώνει τον ρόλο που έχουν αναλάβει ως διαχειριστές και εκφραστές του σάπιου αυτού συστήματος. Είναι αυτές που ευθύνονται για την απομάκρυνση των εργαζομένων από τις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων με σκοπό την περαιτέρω διαιώνιση των σημερινών αρνητικών ταξικών συσχετισμών.
Αντίστοιχα, η στάση του ΠΑΜΕ που εφαρμόζει τους αντεργατικούς νόμους στα σωματεία, αποδεικνύει για άλλη μια φορά την υποταγή του στην αστική νομιμότητα. Μια στάση που δεν μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο στους αγώνες των εργαζομένων, εγκλωβίζοντάς τους σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
Από τη μεριά μας ως φοιτητές που αποκλειόμαστε από τις σπουδές μέσω των ταξικών φραγμών και αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε στις άθλιες αυτές συνθήκες για τις οποίες μας προορίζουν εδώ και χρόνια, θα πρέπει μέσω των δικών μας αγώνων να απαιτήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και στο σήμερα. Να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα τους ως αυριανοί εργαζόμενοι, αλλά και ως ήδη εργαζόμενοι παράλληλα με τις σπουδές μας (σχεδόν 1 στους 2 φοιτητές εργάζονται σύμφωνα με επίσημα στοιχεία!), ενάντια στην ολομέτωπη αυτή επίθεση του συστήματος. Η απεργία στις 20 του Νοέμβρη να μην αποτελέσει άλλη μια εκτόνωση του λαού αλλά να είναι το ξεκίνημα ενός αγώνα που θα μπορέσει να αντισταθεί στη βαρβαρότητα του συστήματος και να διεκδικήσει σπουδές, δουλειά, ζωή με δικαιώματα.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20/11
