Το διήμερο 2-3/11 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το Πανελλαδικό Συντονιστικό των Αγωνιστικών Κινήσεων. Μέσα από τις εισηγήσεις αλλά και τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν τέθηκαν τα ζητήματα που απασχόλησαν το φοιτητικό κίνημα τη χρονιά που μας πέρασε, αλλά και όλα αυτά που έχουμε μπροστά μας, με αιχμή τις επικείμενες διαγραφές.
// Το φετινό συντονιστικό ήρθε μετά τις δίμηνες κινητοποιήσεις ενάντια στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και τις παρακαταθήκες που αυτό άφησε. Έγινε ένας απολογισμός αυτού, της στάσης που κρατήσαμε σαν σχήμα πανελλαδικά, του ρόλου που παίξαμε, αλλά και των λαθεμένων πολιτικών απόψεων που κυριάρχησαν εντός του. Τέθηκε η ανάγκη ξεπεράσματος αυτών των απόψεων και πρακτικών, κάτι που αποτελεί στοίχημα για κάθε επόμενη μάχη που έχουμε να δώσουμε.
// Κάναμε έναν απολογισμό της δράσης μας σχετικά με το ζήτημα της στέγασης, το οποίο και ανοίξαμε από την αρχή της χρονιάς στους φοιτητικούς συλλόγους. Σωστά εκτιμήσαμε ότι το στεγαστικό ζήτημα, τόσο για τους φοιτητές αλλά και συνολικά για το λαό, αποτελεί κομβικό και απασχολεί πλατιά κάθε φοιτητή – είτε αυτός νοικιάζει, είτε ζει στις εστίες. Γι’ αυτό και θετική ήταν η προσπάθειά μας να καλεστούν γενικές συνελεύσεις γι’ αυτό το ζήτημα και να προσπαθήσουμε να κινητοποιηθεί ουσιαστικά κόσμος με βάσει αυτό.
// Σημαντική κρίναμε την προσπάθεια ανάδειξης από πλευράς μας των διώξεων-απολύσεων των 3 εκπαιδευτικών στην Αθήνα και η συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκαν. Οι διώξεις εκπαιδευτικών είναι ζήτημα που απασχολεί κάθε κομμάτι της κοινωνίας και είναι ανάγκη να το κοντράρουμε. Παρέμβαση εκ μέρους των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών έκανε ο διωκόμενος εκπαιδευτικός Δ. Χαρτζουλάκης. Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης η Μαθητική Αντίσταση.
Ο απολογισμός της δράσης μας το προηγούμενο διάστημα, έγινε υπό το πρίσμα αυτών που έχουμε μπροστά μας. Με βασικό το μέτρο των διαγραφών του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που η κυβέρνηση φαίνεται να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να το εφαρμόσει. Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις, αντιλαμβανόμαστε τις διαγραφές σαν αιχμή, ενάντια στην οποία πρέπει να παλέψει το φοιτητικό κίνημα το επόμενο διάστημα. Και όχι για «να μην εφαρμοστεί» σαν μέτρο, αλλά για την ανατροπή συνολικά του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
// Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με το κύριο μέτωπο να αποτελεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή να είναι οξυμένη. Η εξαρτημένη χώρα μας εμπλέκεται όλο και περισσότερο σε αυτούς τους πολέμους, και δεν θέλει μα σηκώνουμε κεφάλι όσο μας προετοιμάζει για τις πολεμικές μηχανές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Σε αυτές τις συνθήκες είναι που έρχεται το φετινό Πολυτεχνείο, 50+1 χρόνια μετά την αντιιμπεριαλιστική-αντιφασιστική εξέγερση νεολαίας και λαού, και είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να μπει ξανά η αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις βγαίνουμε δυναμωμένες από την πανελλαδική μας συνάντηση! Αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε μία άποψη που έχει ρόλο στα πράγματα και που μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται ο φοιτητόκοσμος στην πάλη του. Η άποψή μας πρέπει να ακουστεί περισσότερο και να δυναμώσει μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, τις γενικές συνελεύσεις, το φοιτητικό κίνημα που έχει την δύναμη να κερδίσει σημαντικές νίκες!
Διαβάστε την απόφαση:
Για το συντονιστικό των Αγωνιστικών Κινήσεων (Νοέμβρης 2024)
- Για το φοιτητικό κίνημα του Γενάρη – Φλεβάρη – Μάρτη
Το φετινό συντονιστικό έχει μια σοβαρή διαφοροποίηση σε σχέση με αρκετά προηγούμενα. Γίνεται μετά από τις πολύ μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον νόμο Πιερρακάκη τον Γενάρη – Φλεβάρη – Μάρτη.
Μετά από χρόνια οι φοιτητές ξαναμπήκαν στις γενικές τους συνελεύσεις, πήραν αποφάσεις αγώνα και κατέβηκαν στους δρόμους. Με αιχμή τον νόμο Πιερρακάκη – και παράλληλα τις γνωστές από καιρό διαθέσεις της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 – οι φοιτητές κινητοποιήθηκαν ενάντια στην πολιτική που κάνει την εκπαίδευση ακόμα πιο ταξική και αφιλόξενη για τη μεγάλη μάζα της νεολαίας, για τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα. Κινητήριος δύναμη των φοιτητών η οργή και η αγανάκτηση που συσσωρεύουν χρόνια τώρα από την πολιτική που προσφέρει μόνο ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία και πολέμους.
Η στάση των δυνάμεων κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ήταν η αναμενόμενη. Οι συστημικές δυνάμεις από την αρχή προσπάθησαν να σαμποτάρουν την οργή των φοιτητών. Η ΔΑΠ που μπήκε στις γενικές συνελεύσεις (όπου είχε τα φόντα) γρήγορα περιθωριοποιήθηκε (ακόμα και στα παραδοσιακά «κάστρα της»). Η ΠΑΣΠ με το μοντέλο και «ανοιχτές σχολές» και «ενάντια στον νόμο» φάνηκε να είναι πιο επικίνδυνη, χωρίς και αυτή ωστόσο να μπορεί να παράξει δεδομένα.
Και η στάση της ρεφορμιστικής αριστεράς ήταν επίσης η αναμενόμενη. Οι δυνάμεις της ΠΚΣ έχοντας εξασφαλίσει την πρωτιά στις φοιτητικές εκλογές και εκμεταλλευόμενες την χρόνια κινηματική νηνεμία, προσπάθησαν να υποσκελίσουν τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων. Σε σχολές με αυτοδυναμία δεν έθεταν καν το ζήτημα συνελεύσεων και καταλήψεων, ενώ η συμβολή τους στο κλείσιμο του φοιτητικού κινήματος ήταν καθοριστική. Η ΠΚΣ ήταν άλλωστε αυτή που κατέβασε το πλαίσια αντικατάληψης μετά την ψήφιση του νόμου. Τα ΕΑΑΚ από τη μεριά τους (πριν ακόμα αποχωρήσει το ΝΑΡ) έβαλαν και αυτά το λιθαράκι τους στο μπλοκάρισμα των διαδικασιών του φκ. Σιγοντάροντας επί της ουσίας τη γραμμή του κλεισίματος έτσι όπως την έθετε η ΚΝΕ. Δεν ήταν λίγες οι λαθροχειρίες με τις απαρτίες μέσα στις γενικές συνελεύσεις ή οι οργανωτικές αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια του τριμήνου των κινητοποιήσεων. Η τάση τους να προσπερνούν τους φοιτητές και τις συλλογικές τους αποφάσεις λειτούργησε ως εμπόδιο στο φκ. Ο α/α χώρος άργησε να καταλάβει τι παίζεται μπήκε μετά από βδομάδες στις γενικές συνελεύσεις, υιοθετώντας αυτούσια τα αιτήματα του ρεφορμισμού στα «ανοιχτά» του πλαίσια. Με τα αιτήματα και την πολιτική ανάλυσή τους (ρεφορμισμού και αναρχίας/αυτονομίας) έφταναν να βάζουν εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη του κινήματος.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεν αντιληφθήκαμε τον νόμο Πιερρακάκη σαν κεραυνό εν αιθρία. Είχαμε προετοιμαστεί πολιτικά και ιδεολογικά για να παρέμβουμε στον φοιτητόκοσμο με αιχμές την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Είχαμε προετοιμαστεί να αντιπαρατεθούμε στις λαθεμένες αντιλήψεις που κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στην αριστερά, που κατά βάση θέτουν ότι ανοίγουν ιδιωτικά πανεπιστήμια μόνο για να κάνει μπιζνες το κεφάλαιο και να δίνει πτυχία στους πλούσιους που έχουν να πληρώσουν. Η άποψη που έχουμε κατακτήσει και η τριβή μας με τις συλλογικές διαδικασίες, μας οδήγησε στη θέση για την «αποχή από τις τηλεεξετάσεις», ένα μάχιμο αίτημα που θα μπορούσε να απαντήσει στην τηλεκαταστολή όπως την έθετε το υπουργείο. Η θέση για την ανατροπή του νόμου και τη συνέχιση του αγώνα και μετά την ψήφιση μας διαφοροποίησαν από τις άλλες δυνάμεις και θα μπορούσαν να δώσουν διαφορετική τροπή στις εξελίξεις.
Παρόλο που η παρέμβασή μας ήταν πανελλαδική και συντονισμένη ομολογουμένως μας έλειπε μια κρίσιμη μάζα αγωνιστών, που θα παρενέβαινε με καλύτερους όρους στο φοιτητικό κίνημα. Δεν είχαμε και δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να οικοδομήσουμε πλατιά σχήματα που θα μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες και να καθορίζουν τις εξελίξεις στους κόλπους του φοιτητικού κινήματος.
Το κίνημα έβγαλε το δυναμικό μας δυναμωμένο. Ήρθαμε πιο κοντά με έναν κόσμο που ξεχώρισε μέσα στις διαδικασίες του το διαφορετικό της άποψης μας. Κερδίσαμε συναγωνιστικό δυναμικό. Καταφέραμε σε έναν βαθμό να πλατύνουμε τα σχήματά μας.
Δεν είναι στόχος αυτού του αποσπάσματος να κάνει έναν συνολικό απολογισμό του φκ. Μια πρώτη αποτίμηση έχει άλλωστε συζητηθεί στο γραφείο και στα σχήματα πανελλαδικά. Στόχος είναι να θυμίσει με έναν ακόμα τρόπο ότι στις Αγωνιστικές Κινήσεις αναλογούν ευθύνες και ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Έχουμε κατακτήσει μια άποψη που μπορεί να βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, που μπορεί να δημιουργήσει αγωνιστές, που μπορεί να κοντράρει τις πολιτικές του συστήματος και τις ανεπάρκειες του ρεφορμισμού. Χρειάζεται όμως να οικοδομήσουμε πλατύτερα σχήματα, να διευρύνουμε τον κύκλο της επιρροής μας για να μπαίνει η άποψή μας με καλύτερους όρους στα φοιτητικά αμφιθέατρα.
- Από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις σε ένα ιδιαίτερα πετυχημένο 25ο camping
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις και η παρέμβαση μας στο κίνημα συνέβαλαν στην καταγραφή ενός αξιοπρεπούς (που συνεχίζει να είναι αναντίστοιχο με τις απαιτήσεις) εκλογικού αποτελέσματος και ενός ιδιαίτερα πετυχημένου κάποιους μήνες αργότερα camping. Η τριβή μας με τις διαδικασίες του φκ μας έδωσαν ώθηση και πνοή. Αυτό αντανακλάστηκε σε ένα camping με ιδιαίτερη ζωντάνια και αρκετούς νέους συναγωνιστές. Η ζωή και λειτουργία του camping τσούλησαν ομαλά επειδή οι ομάδες – κύτταρα του camping συζητούσαν και συντονίζονταν αποτελεσματικά. Οι πολύ πλούσιες εκδηλώσεις και εργαστήρια βοήθησαν στη συγκρότηση και την ενιαιοποίηση παλιού και νέου δυναμικού. Στα θετικά καταγράφονται και οι ενισχυμένες πολιτιστικές δραστηριότητες που φέτος δεν περιορίστηκαν σε μια προβολή και ένα γλέντι, αλλά εμπλουτίστηκαν με αφιερώματα στο πολιτικό τραγούδι και με θεατρικό μονόλογο. Πολύ σημαντικές προσθήκες αν αναλογιστεί κανείς τι πρότυπα προωθεί το σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο καλεί τη νεολαία να αξιοποιήσει τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο (αν υπάρχει!) Στα θετικά καταγράφεται και η οικονομική δουλειά που έγινε η οποία θα μας επιτρέψει το επόμενο διάστημα να έχουμε τα υλικά μας. Δεν είμαστε γραφικοί όταν λέμε ότι η πολιτική ανεξαρτησία ενός σχήματος προϋποθέτει την οικονομική του ανεξαρτησία! Είναι κρίσιμο για ένα πολιτικοσυνδικαλιστικό σχήμα σαν τις Αγωνιστικές Κινήσεις που θέλει να παίρνει πρωτοβουλίες και να ανοίγει ζητήματα στις σχολές να μπορεί να έχει τη δυνατότητα να τυπώνει τα υλικά του. Ειδικά σε μια περίοδο που τα πάντα ακριβαίνουν.
Για το επόμενο camping πρέπει να μας προβληματίσει η μαζικότητα και οι συμμετοχές, που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτές του προηγούμενου. Το ζήτημα αυτό περνάει μέσα από την ενίσχυση και το πλάτεμα των σχημάτων, που πρέπει να δούμε στα πιο σοβαρά.
- Από την αρχή της χρονιάς μέχρι τώρα
Το ότι επιλέξαμε να κινηθούμε με το ζήτημα της στέγασης δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Η παρέμβασή μας στις φοιτητικές μάζες από την αρχή της χρονιάς ανέδειξε πόσο καυτό είναι το ζήτημα. Δε χρειάστηκε βέβαια να μιλήσουμε στον φοιτητόκοσμο για να καταλάβουμε ότι τα ολοένα και υψηλότερα ενοίκια και η άθλια κατάσταση στις εστίες αποτρέπει κόσμο από το να σπουδάσει σε άλλη πόλη. Όταν ο λαός και οι εργαζόμενες μάζες δυσκολεύονται να νοικιάσουν σπίτι με βάση την εντεινόμενη ακρίβεια, αυτό προφανώς θα επηρεάζει και τις λαϊκές οικογένειες τα παιδιά των οποίων περνούν στο πανεπιστήμιο. Τα δωμάτια στις φοιτητικές εστίες δε φτάνουν ούτε για το 1% των εισακτέων, ενώ η κατάσταση τους κάνει τις συνθήκες πολλές φορές μη βιώσιμη. Το περιστατικό με το ασανσέρ στις εστίες του ΑΠΘ, οι πλημμυρισμένες εστίες στην Πάτρα, οι σκουριές και τα ταβάνια που πέφτουν στην Αθήνα είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα μιας πολιτικής που δε λογαριάζει τις ζωές μας. Αυτές οι συνθήκες κατέστησαν αναγκαία την παρέμβασή μας. Με λογικές όχι εικονικού συνδικαλισμού όπως εδώ και χρόνια διακατέχουν τη ρεφορμιστική αριστερά, αλλά με λογικές παρέμβασης στον φοιτητόκοσμο και εμπλοκής του. Αντιλαμβανόμασταν και αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα της φοιτητικής στέγης μπορούσε και μπορεί να κινητοποιήσει τον φοιτητόκοσμο. Το γραφείο μπήκε σε μια διαδικασία αναζήτησης στοιχείων για να ενισχυθεί η επιχειρηματολογία μας. Όταν ανοίγει ένα τέτοιο ζήτημα η δωρεάν στέγαση σαν στόχος πάλης οφείλει να συμπληρώνεται από άμεσα αιτήματα που να δίνουν την δυνατότητα κίνησης μαζών. Γι’ αυτό και κινηθήκαμε με μια σειρά αιτημάτων που απαντούν στα άμεσα προβλήματα που υπάρχουν στο ζήτημα της στέγασης χωρίς να μπαίνουμε σε συνδιαχειριστικές λογικές και σε προτασεολογία όπως κάνει το σύνολο της ρεφορμιστικής αριστεράς. Παρόλο που έγιναν κάποιες πρώτες μαζικές παρεμβάσεις στις φοιτητικές εστίες (και χωρίς ακόμα να έχουν γίνει δεκτοί οι πρωτοετείς) δεν καταφέραμε να πιέσουμε καταστάσεις ώστε να καλεστούν γενικές συνελεύσεις για το ζήτημα της στέγασης. Ενώ από νωρίς είπαμε να αναδείξουμε το ζήτημα της στέγασης αργήσαμε πολύ την προετοιμασία του αλλά και να καταλήξουμε και να τυπώσουμε τα υλικά. Το ζήτημα της στέγασής δεν αφορά το πρώτο έτος που θα έμπαινε στις σχολές μόνο. Αφορά το σύνολο των φοιτητών και σημαντικό μέγεθος από αυτούς που βρίσκονται σε εστίες, τους κάνουν έξωση, παίρνουν επίδομα ενοικίου κλπ. Θα μπορούσαμε λοιπόν να είχαμε δημιουργήσει περισσότερα δεδομένα από την κίνησή μας με καλύτερη προετοιμασία και έγκαιρη κίνηση. Πρέπει να καταλάβουμε καλύτερα ότι έχουμε ρόλο, λόγο και δυνατότητες και ότι ακόμα και αν δεν περνούν οι προτάσεις μας για γενικές συνελεύσεις στα ΔΣ των συλλόγων πρέπει μόνοι μας, με ανένταχτους αγωνιστές ή με δυνάμεις που συμφωνούν να μαζεύουμε υπογραφές για να καλεστεί. Όποτε το έχουμε κάνει έχουμε πετύχει αποτελέσματα!
- Από εδώ και πέρα
Η κυβέρνηση και το υπουργείο μας έχει πετάξει το γάντι. Θα έρθουμε αντιμέτωποι με την εφαρμογή κάθε πτυχής των ψηφισμένων νόμων. Και το νομοθετικό οπλοστάσιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πολύ πλούσιο. Οι νόμοι Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, οι Νέοι Ορίζοντες και ο νόμος Πιερρακάκη ψηφίστηκαν για να εφαρμοστούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι περισσότερο από ποτέ ακούμε για πειθαρχικές διώξεις. Είναι πτυχή του νόμου 4777, αλλά προκύπτουν και από το συνολικότερο κλίμα φασιστικοποίησης και τρομοκρατίας (διώξεις απολύσεις εκπαιδευτικών, μελών σωματείων, αγωνιστών εργατών…) Η πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ) μπορεί να μην κυκλοφορεί στα πανεπιστήμια αλλά οι παραβιάσεις του ασύλου έρχονται η μία μετά την άλλη. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων έχει δρομολογηθεί, ενώ είναι ανοιχτή και η συζήτηση για τα δίδακτρα στα προπτυχιακά. Πρόσφατα άνοιξε με ακόμα πιο αναβαθμισμένους όρους και το ζήτημα των διαγραφών…
Αιχμή της παρέμβασής μας από εδώ και πέρα επιβάλλεται να είναι το ζήτημα των διαγραφών. Η συνέντευξη του Πιερρακάκη και οι «αποκαλύψεις» των αστικών φυλλάδων είναι ενδεικτικές των προθέσεων τους. Οι διαγραφές φοιτητών ήταν μία από τις βλέψεις πολλών προηγούμενων κυβερνήσεων. Το αφήγημα που εδώ και χρόνια προσπαθούν να χτίσουν δεν πείθει πια κανέναν. Έχουν βαφτίσει τους φοιτητές τεμπέληδες και άχρηστους. Οι «τεμπέληδες» και «άχρηστοι» για να στηρίξουν τις σπουδές τους δουλεύουν από τα πρώτα κιόλας έτη (έρευνες μιλούν και για το 47%). Το αφήγημα ότι κοστίζουν οι «αιώνιοι» επίσης δεν πείθει κανέναν μιας και όλες οι πτυχές του δωρεάν πλέγματος (σίτιση, εστίες, συγγράμματα) έχουν κοπεί για τους πάνω από ν+2 από καιρό.
Οι διαγραφές έρχονται να πετάξουν έξω από την εκπαίδευση τα παιδιά των πιο φτωχών και λαϊκών οικογενειών. Για να μπει ένα ακόμα ταξικό φίλτρο στην τριτοβάθμια παράλληλα με τα ήδη υπάρχοντα (πανελλήνιες, ΕΒΕ, τεστάκια, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις) και να πεταχτούν περισσότεροι από 333.741 φοιτητές εκτός. Για να ενισχύσουν την πειθάρχηση και την εντατικοποίηση ακόμα περισσότερο. Θέλουν να μετατρέψουν τους φοιτητές σε ρομποτάκια, που θα τρέχουν από διάλεξη σε εργαστήριο και βιβλιοθήκες για να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στους ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών.
Οι φοιτητές που κινδυνεύουν να διαγραφούν, οι "εν κινδύνω" φοιτητές που γράφει η εφημερίδα "Καθημερινή" είναι 333.741! Πρόκειται για μεγάλη μάζα, το μισό περίπου του φοιτητικού σώματος και τους αφορά άμεσα και καίρια. Εξίσου αφορά όμως και τα έτη που τώρα σπουδάζουν και φυσικά τους νέους και τις νέες που ξεκίνησαν τώρα τις σπουδές τους και έχουν "με το καλημέρα σας" πάνω από το κεφάλι τους την απειλή των διαγραφών. Ξεδιπλώνοντας την παρέμβασή μας, αποτελεί κρίσιμο ζήτημα το να μπουν μαζικά στην πάλη ενάντια στις διαγραφές τα "μικρά" έτη. Φυσικά οι υπο διαγραφή ή τα μεγαλύτερα έτη μπορούν να παίξουν υπό προϋποθέσεις τον ρόλο του πυροδότη του αγώνα. Ωστόσο οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι οι μεταβατικές διατάξεις που προωθεί γι' αυτούς το υπουργείο δρουν ανασταλτικά σε μια τέτοια κατεύθυνση…
Η δαμόκλειος σπάθη της διαγραφής πάνω από το κεφάλι του πρωτοετή θα σημαίνει δραστική αλλαγή της καθημερινότητας των σπουδών, εντατικοποίηση και πειθάρχηση. Θα σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος και για τα ν+1 και για τα ν σκέτο. Θα σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για διαγραφές όχι μόνο λόγω διάρκειας φοίτησης αλλά για κάθε άλλο πιθανό λόγο όπως πειθαρχική τιμωρία αλλά και όπως προσπάθησε να γίνει στο παρελθόν με όσους δεν έκαναν ηλεκτρονική εγγραφή για δύο συνεχόμενα εξάμηνα. (Να θυμηθούμε επίσης ότι είχε προταθεί στο παρελθόν να διαγράφονται οριστικά από ένα μάθημα όσοι αποτυχαίνουν τρεις φορές στην εξέτασή του). Θα σημαίνει ότι οι φτωχότεροι που θα αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές θα αποκλειστούν. Θα σημαίνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι των πρωτοετών που κατάφερε να μπει στη σχολή, δε θα βγει ποτέ. Η κοροϊδία της μερικής φοίτησης δήθεν ως διευκόλυνση στους εργαζόμενους φοιτητές και τους φοιτητές με σοβαρά θέματα υγείας, όχι μόνο δεν είναι “προνομιακή μεταχείριση” τους, αλλά εξαναγκασμός σε παραίτηση. Ακόμα και αν ένας φοιτητές καταφέρει να αποδείξει ότι εργάζεται (μιας και είναι σπάνια η ασφάλιση στις δουλειές του ποδαριού που στρέφεται η νεολαία), θα πρέπει να αποδεχτεί να σπουδάσει τα διπλάσια χρόνια από όσα είναι κανονικά η σχολή του. Τόση “διευκόλυνση”, που δεσμεύουν μια δεκαετία από την ζωή των νέων για να… “κουτσοδουλεύουν” και να “κουτσοσπουδάζουν”.
Οι διαγραφές είναι προϊόν του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Κυβέρνηση και υπουργείο με τη δράση τους επιβεβαιώνουν ότι οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται και όχι για να μένουν σε συρτάρια. Έχει φανεί και σε σειρά άλλων διατάξεων που έχουν δρομολογηθεί (ΕΒΕ, πειθαρχικά…). Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος επομένως απέναντι στις διαγραφές φοιτητών είναι κεντρική υπόθεση και περνάει μέσα από την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Οι προσπάθειες για επί μέρους μπλοκαρίσματα ή μη εφαρμογής έχουν κοντά ποδάρια (πανεπιστημιακή αστυνομία).
- Μπροστά στην 51η επέτειο του Πολυτεχνείου
Οι φοιτητές και η νεολαία συνολικά σαν κομμάτι του λαού μας έρχονται αντιμέτωποι με τον πολεμικό κίνδυνο. Οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών που έχουν οξυνθεί τα τελευταία χρόνια ξημερώνουν μαύρες μέρες για τους λαούς του πλανήτη. ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα ανταγωνίζονται και προσπαθούν να ξαναμοιράσουν τον πλανήτη. Η παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι αθεράπευτη. Οι απαντήσεις που προσπαθούν να δώσουν οι ιμπεριαλιστές έρχονται από το περαιτέρω ξεζούμισμα των λαών ή από πολέμους. Ο πόλεμος στην Ουκρανία που μαίνεται εδώ και 3 περίπου χρόνια είναι ο μεγαλύτερος πόλεμος στην Ευρώπη μετά τον ΒΠΠ. Στην Ουκρανία συγκρούονται έμμεσα οι 2 μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη ΗΠΑ και Ρωσία. ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στηρίζουν σε οικονομικό, τεχνολογικό, στρατιωτικό και κάθε άλλο επίπεδο το ουκρανικό καθεστώς και αρνούνται να χάσουν και η Ρωσία από την άλλη αρνείται να μην κερδίσει. Οι απειλές για τη χρήση πυρηνικών από τη Ρωσία είναι δηλωτικές των διαθέσεων τους. Δεν βγαίνουν τυχαία εκπρόσωποι του ρώσικου ιμπεριαλισμού να κάνουν λόγο για περιορισμένη χρήση πυρηνικών σε χώρες του ΝΑΤΟ που στηρίζουν την Ουκρανία (μπαίνει και ο λαός μας στο στόχαστρο).
Η Ουκρανία είναι το νούμερο ένα μέτωπο στο οποίο εκφράζονται οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών και το πιο επικίνδυνο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δεν είναι ανησυχητικές. Το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ με την πλήρη στήριξη ΗΠΑ – ΝΑΤΟ συνεχίζει τα εγκλήματά του που ξεκίνησαν δεκαετίες πριν. Από την 7η του Οκτώβρη έχει δολοφονήσει δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους (και παιδιά ανάμεσά τους) και πλέον οι βομβαρδισμοί έχουν επεκταθεί εκτός από τη Γάζα και στη Δυτική Όχθη. Η χερσαία εισβολή στον Λίβανο και η αντιπαράθεση με το Ιράν διαμορφώνει ένα εκρηκτικό μείγμα που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στους λαούς του πλανήτη.
Η χώρα μας υποταγμένη στα δεσμά της εξάρτησης δίνει γη και ύδωρ στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Εμπλέκεται και συμμετέχει ενεργά στα πολεμικά μέτωπα. Στέλνει φρεγάτες στη Μέση Ανατολή και πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία. Οι πολιτικές της εξαρτημένης αστικής τάξης, η μετατροπή της χώρας μας σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση βάζει στο στόχαστρο τον λαό μας.
Σε αυτές τις συνθήκες και ειδικά ενόψει Πολυτεχνείου πρέπει να βγούμε στα γεμάτα με αντιπολεμικές αντιιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις. Ποτέ δεν έλειπε βέβαια από τον λόγο μας το αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό σε αντίθεση με υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις που το θυμούνταν μόνο σε κάθε επέτειο Πολυτεχνείου. Το κενό που υπάρχει στους φοιτητικούς συλλόγους είναι μεγάλο. Από τις συνελεύσεις για τον νόμο Πιερρακάκη όπου δεν ειπωνόταν κουβέντα για τον πόλεμο μέχρι τις φοιτητικές κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ, όπου στην Ελλάδα δεν καταφέρθηκε να καλεστεί ούτε μία διαδήλωση αλληλεγγύης.
Η σύγχυση που υπάρχει στη φοιτητική αριστερά για τον πόλεμο είναι τεράστια και αυτό αντανακλάται στις τοποθετήσεις, τις παρεμβάσεις τους και τη στάση τους στις διαδηλώσεις. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ παρά τις αγωνιστικές κορόνες, οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις οποίες καλεί είναι στην πραγματικότητα κομματικές συγκεντρώσεις. Από την άλλη η συμμετοχή του Παφίλη στη συνέλευση του ΝΑΤΟ αποδεικνύουν με έναν ακόμα τρόπο πόσο υπεύθυνη δύναμη είναι και το πόσο δεν αμφισβητεί την εξάρτηση, Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Από πέρσι μάλιστα και με τη βούλα αμφισβητούν ανοιχτά την ανάμιξη των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών στη χούντα…
ΕΑΑΚ και ATTACK από την άλλη ακόμα και όταν θέτουν το ζήτημα του πολέμου πιο πολύ συγχύζουν τον φοιτητόκοσμο. Οι πρώτοι πιστοί στις λογικές επιλογής προστάτη (ρώσικος ιμπεριαλισμός) καταλήγουν μέχρι και να καλούν τον ΟΗΕ να πάρει θέση (ανακοίνωση ΛΑΕ) ώστε να σταματήσει η σφαγή στη Μέση Ανατολή… Οι δεύτεροι συνεχίζουν να αδυνατούν να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα, βλέπουν μια ιμπεριαλιστική Ελλάδα που προσπαθεί να κάνει κουμάντο στην περιοχή, προσπερνώντας την ανάγκη της πάλης για ανεξαρτησία…
Εμείς πιστεύουμε ότι νεολαία και οι φοιτητές μαζί με τον λαό μπορούν να οικοδομήσουν αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που θα βάλει σοβαρό πρόβλημα στο σύστημα. Που θα απαιτεί την απεμπλοκή της χώρας από τα πολεμικά μέτωπα, που θα θέτει κατεύθυνση να φύγουν το ΝΑΤΟ και οι βάσεις, που θα προωθεί την ειρήνη και τη φιλία των λαών.
Η αντιφασιστική αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Νοέμβρη μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τη νεολαία με όρους του σήμερα. Στην πάλη για ψωμί – παιδεία - ελευθερία - ανεξαρτησία που αμφισβητούνται από τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων.
- Μπορούμε να προχωρήσουμε!
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις έχουν κατακτήσει μία πολιτική άποψη η οποία λείπει και την οποία έχει ανάγκη το φοιτητικό κίνημα. Μπορεί να δώσει διεξόδους στον φοιτητόκοσμο μέσα από τους συλλογικούς και οργανωμένους αγώνες. Οι φοιτητές είναι κομμάτι μιας νεολαίας που είναι ένα καζάνι που βράζει. Οι λόγοι που τους κινητοποίησαν τον Γενάρη – Φλεβάρη – Μάρτη συνεχίζουν να υπάρχουν. Η οργή τους απέναντι σε ένα σύστημα που δεν τους προσφέρει τίποτα δεν έχει σβήσει και θα τους ξαναβγάλει στους δρόμους. Και οι Αγωνιστικές Κινήσεις είχαν έχουν και θα έχουν ρόλο να παίξουν. Μπορούμε λοιπόν και πρέπει να δυναμώσουμε τα σχήματά μας, να ενισχύσουμε τη λειτουργία τους και να τα πλατύνουμε. Για να μπει στα φοιτητικά αμφιθέατρα με καλύτερους όρους μια άποψη που πατάει στα πόδια της, μια άποψη που μπορεί να φέρει τις νίκες που τόσο έχει ανάγκη η νεολαία.
