Στη γενική συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου φιλοσοφικής που ήταν προγραμματισμένη για αυτή την Τρίτη 12/3, λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου έκτρωμα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, γίναμε μάρτυρες τραμπουκισμών ανάμεσα στην ΠΚΣ/ΚΝΕ και το σχήμα ΣΑΦ/ΕΑΑΚ. Πιο συγκεκριμένα μέλη της ΠΚΣ/ΚΝΕ αποκάλεσαν "ασφαλίτες" μέλη της ΣΑΦ/ΕΑΑΚ ενώ δεν έλειψαν και σεξιστικά σχόλια σε φοιτήτρια από το αντίστοιχο σχήμα. Η ΣΑΦ/ΕΑΑΚ αντέδρασε με ξύλο σε μέλη της ΠΚΣ/ΚΝΕ, με την κατάσταση να γενικεύεται και να επικρατεί ένα μπάχαλο στο αμφιθέατρο. Μεγάλο μέρος των φοιτητών βλέποντας αυτές τις εικόνες αποχώρησε από τη συνέλευση και δεν κατάφερε ούτε να συζητήσει.

Δε βλέπουμε δυστυχώς πρώτη φορά τέτοιες συμπεριφορές στο φοιτητικό κίνημα. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις οργανωτικές αντιπαραθέσεις της πρώτης πανελλαδικής διαδήλωσης, από όπου φοιτητές έφυγαν με ανοιχτά κεφάλια... Τέτοιου τύπου πρακτικές προκύπτουν από τις ιδιοκτησιακές λογικές τους και την ανημπόρια τους να αντιπαρατεθούν πολιτικά. Και η ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ μετά την ψήφιση κάνουν ό,τι μπορούν για να κλείσουν οι αγώνες των φοιτητών, οι μεν προτείνοντας ξεκάθαρα ανοιχτή σχολή, οι δε βάζοντας δύο μέρες κατάληψη και καμία επόμενη γενική συνέλευση. Αυτή η «αντιπαράθεση» έπρεπε να πάρει και οργανωτικού τύπου χαρακτηριστικά...

Οι συγκεκριμένες δυνάμεις όλο το προηγούμενο διάστημα πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου ορκίζονταν στο όνομα της ενότητας. Έμπαιναν σε κοινά πλαίσια, έκαναν κάποιους κοινούς συντονισμούς, αλλά πορεύονταν με ξεχωριστά πανό συλλόγου στις διαδηλώσεις. Μόνο κάλπικη μπορεί να χαρακτηριστεί μια τέτοιου τύπου ενότητα.

Οι πολιτικές δυνάμεις αυτές αντιμετωπίζουν τους φοιτητικούς συλλόγους σαν κάτι που τους ανήκει, χωρίς να ενδιαφέρονται για την πολιτικοποίηση του φοιτητόκοσμου σε αγωνιστική κατεύθυνση. Οι οργανωτικές αντιπαραθέσεις ίσα ίσα απομακρύνουν τον φοιτητόκοσμο από τις γενικές συνελεύσεις και τις συλλογικές του διαδικασίες.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει επιτέλους να ξεμπερδέψει μια και καλή με αυτές τις λογικές. Δεν έχουν καμία θέση στο φοιτητικό κίνημα. Δε βοηθούν κανένα. Είναι βούτυρο στο ψωμί του συστήματος για να μιλάει για άσυλο βίας και ανομίας. 

Κόντρα στις εκφυλιστικές λογικές να παλέψουμε για μαζικές συλλογικές διαδικασίες. Με τη συνέχιση των αγώνων μας μπορούμε να ανατρέψουμε τον ψηφισμένο νόμο Πιερρακάκη.