Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ

Καταγγέλουμε την στάση της ΠΚΣ στο σημερινό ΔΣ. Συγκεκριμένα, ως Αγωνιστικές Κινήσεις κατεβάσαμε ένα ψήφισμα στήριξης σε διαδήλωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, με αφορμή τα 75 χρόνια του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί στις 04/04 στο πάρκο Ελευθερίας. Στο ψήφισμα καταδεικνύαμε την ανάγκη απάντησης απέναντι στη σφαγή που πραγματοποιείται εδώ και 6 μήνες στην Παλαιστίνη και η οποία συντελείται όσο περνάει ο καιρός με όλο και πιο σκληρούς όρους. Το ψήφισμα αναδείκνυε το ρόλο των ΗΠΑ,ΝΑΤΟ και ΕΕ που στηρίζουν το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, την επικινδυνότητα που κρύβει η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές αποστολές, την ανάγκη ανάπτυξης μαζικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό σε μια φάση που έχει ανοίξει η συζήτηση ακόμα και για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Η στάση της ΠΚΣ ταυτίστηκε με τη στάση των συστημικών δυνάμεων (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ), που επικροτούν και χαιρετίζουν τις πολιτικές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Εννοείται και αυτές οι δυνάμεις καταψήφισαν χωρίς πολλά πολλά. Αλλά και αυτοί που θέλουν να παρουσιάζονται ως πρωτοπόροι των φοιτητικών συλλόγων, δε θέλουν διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Μέλη της ΠΚΣ αφού μας επέπληξαν που εμφανίσαμε το ψήφισμα τόσο αιφνιδιαστικά(!), δήλωσαν ότι θα το καταψηφίσουν επειδή διαφωνούν με το πολιτικό πλαίσιο. Όταν τους ζητήσαμε να μας πουν πιο αναλυτικά τις διαφωνίες τους, δεν μπόρεσαν να μας πουν κάτι συγκεκριμένο, παρά μόνο γενικότητες και αντιφάσεις (πχ ότι το ψήφισμα είναι πολύ αναλυτικό, αλλά όχι αρκετά σε κάποια σημεία ή ότι υπονοούνταν χωρίς βέβαια να λέγονται, πράγματα με τα οποία διαφωνούν).

Είναι φανερό ότι η ΠΚΣ παρόλο που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται σαν μια δύναμη αγωνιστική, απέχει πολύ απ’ αυτό. Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι μόνη τους έγνοια είναι να μην ξεφύγει τίποτα απ’ τον δικό τους κινηματικό σχεδιασμό (ο οποίος είναι και ανύπαρκτος εδώ και καιρό τόσο όσον αφορά το ζήτημα της αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό όσο και γενικότερα). Η αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό αρχίζει με τα σύνορα του ’67 και τελειώνει στις προευρωεκλογικού τύπου συγκεντρώσεις του Κουτσούμπα στο Σύνταγμα. Καμία σημασία δεν έχει γι’ αυτούς να κινητοποιηθεί ο λαός και οι φοιτητές, αν δεν είναι δική τους πρωτοβουλία.

Άλλωστε, αυτή η στάση φάνηκε και πριν λίγες εβδομάδες, όταν μετά την ψήφιση του νόμου Πιερρακάκη και ενώ οι φοιτητές συνέχιζαν να μαζικοποιούν τις γενικές τους συνελεύσεις και τις διαδηλώσεις, η ΚΝΕ σφύριξε λήξη του αγώνα, άνοιξε τις καταλήψεις, σαμπόταρε το κάλεσμα και την πραγματοποίηση νέων γενικών συνελεύσεων και διαδηλώσεων. Πρόκειται για μια δύναμη αγωνιστική στα λόγια, αλλά στην πράξη όχι απλά δεν επιδιώκει, αλλά υπονομεύει όποια προσπάθεια για ανάπτυξη κινήματος. Να της γυρίσουμε την πλάτη!