«Αγρίνιο: Άγριος καυγάς μαθητών Δημοτικού – Στο νοσοκομείο μία μαθήτρια», «41ο Γυμνάσιο Αθηνών - Μαρτυρία μαθητή για την απίστευτης αγριότητας επίθεση σε εκπαιδευτικό και μαθητή», «Άγριος ξυλοδαρμός έφηβης - 15χρονη της χτυπούσε το κεφάλι στο πεζοδρόμιο», «Μαθητής καταγγέλλει την σεξουαλική κακοποίηση του από 15χρονους συμμαθητές του σε εκδρομή στα Ιωάννινα», «Σοκαριστικά νούμερα: Πάνω από 350 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σε τρεις μέρες», «Γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους έξω από το Αστυνομικό Τμήμα».

Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσότερων περιστατικών βίας ανάμεσα σε νέους. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο! Γιατί ταυτόχρονα κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες της επίθεσης που αυτό το σύστημα έχει εξαπολύσει στα δικαιώματα και το μέλλον μας! Οι νόμοι που αυτοί ψηφίζουν χτυπάνε το δικαίωμα μας στις δημόσιες και δωρεάν σπουδές, η πολιτική τους βγάζει τις οικογένειές  μας στην ανεργία και την φτώχεια, οι ελευθερίες μας  καταπατούνται διαρκώς και το μέλλον που μας ετοιμάζουν μυρίζει πόλεμο. Μας έχουν γεμίσει με αδιέξοδα και αβεβαιότητα,  στερούν την προοπτική στη ζωή μας και για αυτό θέλουν να μας πείσουν ότι φταίει ο διπλανός μας. Για να μην δούμε ότι ο μόνος εχθρός είναι αυτό το σύστημα που γεννά την καταπίεση, την εκμετάλλευση, τη βία και την βαρβαρότητα.

Βγήκε η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό να μας δώσει λύσεις «για την καταπολέμηση της βίας», ακόμα και σποτάκι για το bullying έβγαλαν για να μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται. Ποιοι; Αυτοί που την τροφοδοτούν; Γιατί βία είναι να μην μπορείς να σπουδάσεις, να μην ξέρεις αν αύριο θα έχεις δουλειά, να σου τελειώνουν τα λεφτά πριν το μισό του μήνα, λαοί να σφαγιάζονται για ξένα και άδικα συμφέροντα και αν βγεις να διαδηλώσεις για όλα αυτά να σε δέρνει και από πάνω η αστυνομία. Και ποιες οι «λύσεις» που προτείνουν; Επιστροφή της πενθήμερης αποβολής, αυστηροποίηση των σχολικών ποινών, περιορισμός του αριθμού των απουσιών, αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος,  το κόστος των ζημιών στα σχολεία να επιβαρύνει την οικογένεια του μαθητή, λέει ο Πιερρακάκης. Να ρίξουν δηλαδή την ευθύνη και το βάρος σε εμάς και τις οικογένειές μας. Περισσότερη αστυνομία στις πλατείες λέει ο Χρυσοχοΐδης. Δηλαδή; Περισσότερη κρατική αστυνομοκρατία και τρομοκρατία!

Η σαπίλα αυτού του συστήματος δηλητηριάζει τα σπίτια μας, τις γειτονιές μας, τις σχέσεις μας. Παρόλα αυτά δεν μπορούν να μας πείσουν ότι αυτή πρέπει να είναι η ζωή και το μέλλον μας. Όσο κι αν μας καταστέλλουν, όσο κι αν δίνουν έδαφος στους φασίστες να δείχνουν σαν εχθρό τον ξένο και τον μετανάστη, όσο κι αν παρουσιάζεται σαν διέξοδος ο οπαδισμός, ο χουλιγκανισμός και τα ναρκωτικά, υπάρχει πραγματική διέξοδος για την ζωή μας και αυτή δεν θέλουν να δούμε. Αυτή του αγώνα που θέτει το σύστημα και τις πολιτικές του στο στόχαστρο. Για αυτό όταν αγωνιζόμαστε τρέμουν, για αυτό έστειλαν μπάτσους στις μαθητικές καταλήψεις και στήσαν μαθητοδικεία, για αυτό με κάθε τρόπο προσπάθησαν να καταστείλουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και τώρα τρέχουν διώξεις και πειθαρχικά σε αγωνιστές φοιτητές. Είναι καθαρό, λοιπόν, ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Αυτόν της οργανωμένης και συλλογικής πάλης.