Οι φετινές φοιτητικές εκλογές βρίσκουν το λαό και τη νεολαία μας αντιμέτωπους με την βάρβαρη πολιτική που ασκεί σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η «ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, δεν έφερε την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης του λαού μας,όπως αυτός τον παραμύθιαζε, αλλά την απογοήτευση, μιας και παρουσιαζόταν (και ακόμα έτσι παρουσιάζεται) ως η «αριστερή κυβέρνηση» που χρειάζεται η χώρα «για να βγει από τα μνημόνια».
Το Bloco, ως κυβερνητική φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εξυπηρετήσει το σκοπόπου τόσα χρόνια προωθούσαν οι καθεστωτικές δυνάμεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ.Να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια.Να διατηρήσει εν προκειμένω την εικόνα ενός«φιλολαϊκού» ΣΥΡΙΖΑ. Με την ενίσχυση «κοινωνικών δομών αλληλεγγύης» μιας και «δεν καλύπτονται κρατικά οι κοινωνικές ανάγκες», με μαθήματα «αλληλεγγύης»για τις σχολικές εξετάσεις, με συλλογή ειδών ανάγκης για τους πρόσφυγες, δίνοντας άφεση αμαρτιών στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το αστικό κράτος για την πολιτική που προωθούν, απαλλάσσοντάς τους από τις ευθύνες τους.
Πώς μπορεί, όμως, να παρουσιάζεται ως προοδευτική δύναμη,ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε τον αντιλαϊκό νόμο Γαβρόγλου για την παιδεία -που αποτελεί τη συνέχεια του νόμου πλαίσιο- και οι διατάξεις του αποτελούσαν χρόνια επιδίωξη της αστικής τάξης και της ΕΕ;Όταν καταργεί το άσυλο, κλείνει σχολές, καθιερώνει τα δίδακτρα και φέρνει τη συνδιοίκηση,που μέσω της συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα του πανεπιστημίου (σύγκλητος, τμήμα καθηγητών)θα τους κάνει συνενόχους για την πολιτική που εφαρμόζεται στην εκπαίδευση.
Με τι θράσος πουλάει «αριστεριλίκι»,την ίδια ώρα που η πολιτική της κυβέρνησης, κατ’ επιταγή της ΕΕ και του ΔΝΤ, σαρώνει τα δικαιώματα του λαού και φέρνει το ένα μέτρο πίσω από το άλλο;Προκλητικά μιλάει για «ανάπτυξη» και για «έξοδο από την κρίση», ενώ έχει φέρειτο 3ο και το 4ο μνημόνιο, τις μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς, την επίθεση στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά, την 3η αξιολόγηση και την 4η που είναι στα σκαριά, τους πλειστηριασμούς, τις ιδιωτικοποιήσεις.
Πώς ακριβώς κόπτεται για τις ελευθερίες μας,τη στιγμή που η κυβέρνηση εντείνει τη φασιστικοποίηση και καταστέλλει συνεχώς τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας,κάθε φορά που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους;Όταν στον σχηματισμό της συμμετέχουν οι ακροδεξιοί ΑΝΕΛ, ότανεπισκέπτεται το Καστελόριζο με παρέα τη Χρυσή Αυγή, ξεπλένοντάς την!
Πόση σχέση μπορεί να έχει με την «αλληλεγγύη»,όταν η κυβέρνηση δίνει κάθε διευκόλυνση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό να βομβαρδίζει χώρες και λαούς, όπως έγινε πρόσφατα με τη Συρία;Μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο ορμητήριο του ΝΑΤΟ, με βάσεις του θανάτου στη Σούδα, την Αλεξανδρούπολη, την Πάτρα, τη Λάρισα και πρόσφατα και στη Σύρο.Την ώρα που εμπλέκει τη χώρα μας όλο και πιο βαθιά στον πόλεμο και πολλαπλασιάζει τα δεσμά της εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό, φέρνοντας σε όλο καιπιο επικίνδυνη μοίρα το λαό μας και συμβάλλοντας στα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων.
Το Bloco κάνει προτάσεις για μεταρρυθμίσεις στα ελληνικά πανεπιστήμια, αποπροσανατολίζοντας τους φοιτητές, στρέφοντάς τους μακριά από τη λογική των αγώνων και καλλιεργώντας τον συμφιλιωτισμό προς μια κυβέρνηση που μας τσακίζει. Συντάσσεται, έτσι, με όλες τις κυρίαρχες πολιτικές και τον νόμο-Γαβρόγλου, με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και τα συμφωνηθέντα με την ΕΕ, που έχει κάνει «ευαγγέλιο» ο ΣΥΡΙΖΑ. Διαφημίζει τη συνδιοίκηση, για να ενσωματώσει το φοιτητικό κίνημα σε ρόλο συνδιαχειριστή της κρίσης του συστήματος. Δεν ξεχνάει φυσικά και τη γνωστή ρεφορμιστική πεπατημένη που το γέννησε, με απανωτές προτάσεις και μοντέλα για την εκπαίδευση, συσκοτίζοντας τον ρόλο του πανεπιστημίου στον καπιταλισμό και προβάλλοντας ότι μπορούμε να έχουμε «επιστήμη στην υπηρεσία του λαού και όχι του κεφαλαίου».
Οι φοιτητές πρέπει να μαυρίσουν το Bloco στις εκλογές, τασσόμενοι ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου και το νόμο-πλαίσιο. Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο και τον φασισμό. Να ενισχυθεί η φωνή της αντίστασης και της διεκδίκησης, μέσα από τους συλλόγους ως όργανα πάλης των φοιτητών.
Στις 16 Μαΐου,
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ:
