Οι φοιτητές του Παιδαγωγικού μάθαμε πως πριν λίγες μέρες κατέρρευσε η οροφή στον 4ο όροφο του κτιρίου μας, ευτυχώς χωρίς να τραυματιστεί κανείς. Καθόλου τυχαίο δεν είναι αυτό το γεγονός ούτε μας προκαλεί κάποια έκπληξη. Αμέτρητες φορές σε διάφορα πανεπιστήμια της χώρας έχουμε δει που έχει οδηγήσει η πολιτική εγκατάλειψης των πανεπιστημίων ,των εστιών και όχι μόνο…Ταβάνια να πέφτουν, αίθουσες να πλημμυρίζουν, ασανσέρ να πέφτουν, δωμάτια να παίρνουν φωτιά, αστικά λεωφορεία με επικίνδυνες βλάβες…Γεγονότα που δείχνουν πως κυβέρνηση και σύστημα καθόλου δεν νοιάζονται για τις ζωές μας πόσο μάλλον για το αν θα σπουδάζουμε με ασφάλεια, αν τα σπίτια μας στις εστίες και τα λεωφορεία που μπαίνουμε θα είναι ασφαλή.
Η παραμέληση των πανεπιστημίων είναι πολιτική επιλογή, αποτέλεσμα της επίθεσης που βιώνουμε απέναντι στα δικαιώματά μας. Όταν το σύστημα εδώ και πολύ καιρό έχει αποφασίσει πως δεν θέλει να σπουδάζουμε τόσοι προφανώς και δεν θα νοιάζεται αν οι χώροι που φοιτούμε είναι ασφαλείς. Οι ίδιοι που ψηφίζουν νόμους που χτυπάνε τα δικαιώματά μας θα νοιαστούν για την ασφάλειά μας; Αυτοί οι ίδιοι που τσακίζουν τις δημόσιες και δωρεάν σπουδές, που φτιάχνουν μια εκπαίδευση ταξικών φραγμών, μια εκπαίδευση για λίγος και εκλεκτούς…αυτοί που διαλύουν το δικαίωμα μας σε δημόσια και δωρεάν σίτιση- στέγαση- μεταφορές, που μας διώχνουν από τις σχολές μας με τις διαγραφές και βάζουν μπάτσους πάνω από τα κεφάλια μας θα νοιαστούν για τις ζωές και τις σπουδές μας; Είναι τουλάχιστον αυταπάτη!
Όπως αυταπάτη είναι και το να πιστεύουμε πώς αν ζητιανέψουμε υψηλότερη χρηματοδότηση για τα πανεπιστήμια θα καλυτερεύσουν οι όροι που ζούμε μέσα σε αυτό. Η υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ είναι εξίσου μια πολιτική επιλογή και ακόμη και αν αυξηθεί το μόνο σίγουρο είναι πως θα χρησιμοποιηθεί για το προχώρημα της επίθεσης απέναντί μας. Αρκεί να αναλογιστούμε αν τους νοιάζει να δώσουν λεφτά για τις ¨ανάγκες¨ μας (ποιος τις ορίζει αυτές;) ή για την εγκατάσταση τουρνικέ π.χ. που πέρασαν με τον νέο νόμο. Ή αρκεί να δούμε αν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο στα πανεπιστήμια με την περσινή αυξημένη χρηματοδότηση.
Συμφοιτητή, συμφοιτήτρια βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν την εφαρμογή των διαγραφών, του πιο σκληρού ταξικού φραγμού που χρόνια αυτό το σύστημα προσπαθεί να επιβάλλει. Η παραμέληση των χώρων που ζούμε και σπουδάζουμε πάει χέρι χέρι με το ότι θέλουν να μας πετάξουν έξω από αυτούς. Δεν είναι ζήτημα καλής και κακής κυβέρνησης , καλού και κακού πρύτανη, καλού και κακού υπουργού. Είναι επιλογή ενός συστήματος που με όλους τους ιμάντες του (κυβερνήσεις, υπουργούς, καθηγητές, πρυτάνεις) προσπαθεί να υλοποιήσει την επίθεσή του απέναντι στα δικαιώματά μας. Απέναντι σε αυτό πρέπει οργανωμένα και συλλογικά να αντισταθούμε. Να μπούμε στα συλλογικά μας όργανα και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα. Να αντισταθούμε στην εκπαίδευση των λίγων και εκλεκτών , στην πολιτική που αδιαφορεί για τη ζωή και τα δικαιώματά μας. Να διεκδικήσουμε σπουδές με δικαιώματα.
- Δημόσιες και δωρεάν σπουδές για όλους
- Δημόσιες και δωρεάν σίτιση- στέγαση-μεταφορές
- Κανένας φοιτητής να μην διαγραφεί
- Ανατροπή του ν.Κεραμέως
- Κάτω τα μέτρα καταστολής
