Για κάποιους η κατρακύλα δεν έχει πάτο και η εκλογολαγνεία έχει γραφτεί στο πολιτικό τους DNA. Ο λόγος για το ΚΚΕ – το οποίο μπροστά στη «μητέρα των μαχών» τις Ευρωεκλογές – δεν αρκέστηκε μόνο στο να κλείσει τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Προχώρησε στην προκλητική στήριξη των καταλήψεων στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ μέσω του ΓΓ του Δ. Κουτσούμπα, ενώ στη χώρα μας μετα την ψήφιση του νόμου Πιερακκάκη, έβαλε τη σφραγίδα του στο κλείσιμο των καταλήψεων. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις Ευροεκλογές στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ συμμετείχε ο Κώστας Γουλιάμος, ακαδημαϊκός και πρώην πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος συνόδευσε και τον Κουτσούμπα στην περιοδεία του στις ΗΠΑ και στον Καναδα.
Διαβάζουμε στο άρθρο του Περιοδικού Fortune με τίτλο: «Κώστας Γουλιάμος, Η «αριστεία» οδηγός για το πανεπιστήμιο του μέλλοντος».
«Θεωρώ πως η λειτουργία κρατικών και μη-κρατικών πανεπιστήμιων έχει πολλαπλώς ωφελήσει και τα ίδια τα πανεπιστήμια, αλλά και την ίδια τη χώρα αφού πρόδηλα λειτουργούν ως μοχλός μιας πολυδιάστατης ανάπτυξης σε πολλά επίπεδα και πεδία»…
Και σε άλλο σημείο: «Ένας από τους θεμελιώδεις πυλώνες του πανεπιστημίου μας και, βέβαια, της Laureate είναι ακριβώς η διαρκής συνέργεια με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, με τη βιομηχανία και, γενικώς, με τα οργανωμένα κοινωνικά σύνολα. Βρισκόμαστε – ως αναπόσπαστο και ζωντανό τμήμα της κοινωνίας – σε πλήρη αντιστοιχία με τις απαιτήσεις της ίδιας της βιομηχανίας και κοινωνίας.»…
Δεν θα ταλαιπωρήσουμε με αλλά αποσπάσματα, μιας και όλα είναι στο ίδιο μήκος κύματος. Ενός αστού ακαδημιακού δηλαδή ο οποίος είναι οπαδός της λεγόμενης αριστείας, των ιδιωτικών πανεπιστημίων, του δυτικού μάλιστα τρόπου λειτουργίας τους και δεν έχει καμία σχέση με τις ανησυχίες και τα προβλήματα των φοιτητών. Κουβέντα, προφανώς, για δικαιώματα και αγώνες στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υπάρχει…
Γίνεται φανερό πως και η στήριξη του εθνικιστή Νότη Μαριά στις Ευροεκλογές δεν είναι κάτι τυχαίο ή κάτι που ξέφυγε από το ΚΚΕ. Είναι η πολιτική αντίληψη που τρέχει από κάλπη σε κάλπη και δεν διστάζει μπροστά σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα να κάνει δεξιές και συστημικές μετατοπίσεις και να αγκαλιάσει αστούς πολιτικούς και παράγοντές.
Τέτοια εμπιστοσύνη έχει το ΚΚΕ στις δεξιές αντιλήψεις των υποψηφίων και των υποστηρικτών του, τόση που τους προωθεί και τους υπερασπίζεται. Υπερασπίζεται τον εθνικιστή Μαριά που στήριζε τον Καμμένο και κατηγορούσε τους γείτονες λαούς. Αντί να καταγγέλλει, στηρίζει στάσεις σαν του Γουλιάμου, πρώην καθηγητή πανεπιστημίου, πρώην πρύτανη ιδιωτικού πανεπιστημίου που δεν ξεχωρίζει ιδιωτικό και δημόσιο πανεπιστήμιο, που στηρίζει ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα και θα τονώσουν τη δημόσια παιδεία. Δεν πειράζει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής να συμφωνεί με τα δίδακτρα και την αριστεία, αρκεί να δηλώνει «κομμουνιστής». Λογικό να καταλήξει στο ΚΚΕ, το ίδιο δηλώνει και αυτό εδώ και χρόνια… Με το ΚΚΕ, λοιπόν, για δυνατό ΚΚΕ στη Βουλή και την Ευρωβουλή και για ακόμα πιο ανοργάνωτο λαϊκό κίνημα!
Φταίμε τώρα εμείς να ρωτήσουμε το ΚΚΕ, μα καλά που τα βρήκατε αυτά τα φυντάνια;;
