Τους τελευταίους δύο μήνες βλέπουμε την κυβέρνηση και το σύστημα να χρησιμοποιεί κάθε μέσο καταστολής που διαθέτει, για να χτυπήσει τον δίκαιο αγώνα που δίνει η νεολαία για να υπερασπιστεί το δικαίωμά της στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η εισβολή ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και άλλων δυνάμεων της αστυνομίας για το σπάσιμο των καταλήψεων σε διάφορες σχολές πανελλαδικά, το ξύλο και τα χημικά στις πορείες, η επιβολή τηλε-εξετάσεων για την απομαζικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, αλλά και οι πολύ πρόσφατες συλλήψεις 49 φοιτητών του ΣΘΕ στο ΑΠΘ.

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάθε φορά που λαός και νεολαία τολμούν να αμφισβητήσουν την κυβέρνηση και το σάπιο, εκμεταλλευτικό σύστημα που αυτή εκπροσωπεί, βρίσκουν απέναντί τους διάφορους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διαθέτουν για να χτυπήσουν την συλλογική και οργανωμένη παλή και τους αγωνιστές. Σε αυτήν ακριβώς τη γραμμή κινούνται και οι διώξεις σε βάρος εκπαιδευτικών για πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που συνδέεται με την γενικότερη κατεύθυνση τρομοκρατίας και καταστολής αγωνιστών, σωματείων και κινημάτων, που προκύπτει από την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και της πολιτικής ζωής.

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν και στην ανάγκη σύνδεσης του αγώνα των φοιτητών με τους εργαζόμενους, μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων κατέθεσαν ψήφισμα σε ΔΣ για να στηριχτεί η κινητοποίηση της 21/3 στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Οι δυνάμεις της ΠΚΣ το καταψήφισαν χρησιμοποιώντας φτηνές δικαιολογίες.  Προσπερνώντας τις αποφάσεις από ΕΛΜΕ που στηρίζουν το κάλεσμα, τους "ενόχλησε" ότι η συγκέντρωση στηρίζεται από οργανώσεις και συλλογικότητες. Αυτό μάλλον με τη λογική τους καθιστά αδύνατο το να συζητηθεί κάτι τέτοιο και να στηριχθεί από κάποιον φοιτητικό σύλλογο. Παρουσίασαν μάλιστα ένα αντιπαραθετικό κάλεσμα στο υπουργείο παιδείας.

Οι ίδιες δυνάμεις που λειτουργούν ως  πυροσβετήρας του κινήματος και των αγωνιστικών διαθέσεων των φοιτητικών μαζών, που 10 εβδομάδες τώρα βρίσκονται συνεχόμενα στο δρόμο και που με δικά τους πλαίσια, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις τα στήριξαν και μέλη της ΔΑΠ, πήραν απόφαση να σταματήσουν οι καταλήψεις και να μην μπουν νέες γενικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Αντίστοιχη στάση κρατάνε και οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σωματεία και δεν στηρίζουν την κινητοποίηση, η οποία πλαισιώνεται από συνδικαλιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες και διάφορο ανένταχτο κόσμο στις γειτονιές, τη στιγμή που διώκονται και δικοί τους συναγωνιστές.

Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά πως σε κάθε προσπάθεια αντίστασης και διεκδίκησης του κόσμου, σε κάθε προσπάθεια οικοδόμησης κινήματος με πραγματικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά προσπαθούν να το σαμποτάρουν. Εναντιώνονται σε οτιδήποτε ξεφεύγει πέρα από τις εικονικές τους διαμαρτυρίες και μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην επίθεση του συστήματος.