Με την συμπλήρωση 2 χρόνων από την δολοφονία στα Τέμπη, λαός και νεολαία πλημμύρησαν τους δρόμους σε όλη την χώρα. Ενάντια στην πολιτική που συγκαλύπτει, που δολοφονεί, που μας κλέβει το οξυγόνο καθημερινά. Αυτή η οργή και η αγανάκτηση εκφράστηκε και την Τετάρτη 26/02, όπου ο Φοιτητικός Σύλλογος Ξάνθης συνεδρίασε με Γενική Συνέλευση και αποφασίστηκε κατάληψη ολόκληρης της πολυτεχνικής, ώστε να οργανωθεί ο αγώνας εν όψει της απεργιακής κινητοποίησης στις 28. 

Αυτή η απόφαση ωστόσο, δεν άρεσε σε ορισμένους.  

Την Πέμπτη στις 27/02, στο τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, στήθηκε με γρήγορες διαδικασίες τηλεδιάλεξη στο μάθημα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ 2 του πρώτου έτους, καταπατώντας την απόφαση του Συλλόγου για κατάληψη, βάζοντας εμπόδια στον αγώνα.

Άραγε τι άλλο να περιμένουμε να συμβεί στις ζωές μας ώστε να έχουν νομιμοποίηση οι αγώνες μας; Τι περισσότερο από τον άδικο θάνατο 57 ανθρώπων πρέπει να γίνει, ώστε ως φοιτητές να έχουμε το δικαίωμα στην αμφισβήτηση; 

Προφανώς η τηλε – καταστολή δεν εφευρέθηκε τώρα. Αποτελεί από τις μέρες της καραντίνας εργαλείο στα χέρια των διοικήσεων του Πανεπιστημίου αλλά και του Υπουργείου Παιδείας, για την έμμεση καταστολή των αγώνων. Στις φοιτητικές, ακόμα και στις μαθητικές καταλήψεις, τα τηλε – μαθήματα προσπαθούν να θέσουν διλλήματα στους νέους που παλεύουν. Αγώνας ή μάθημα; Κατάληψη ή απουσία; Δεν έχουν λείψει οι φορές που τα ‘’τηλέ’’ έχουν χρησιμοποιηθεί και για το φακέλωμα κόσμου που συμμετέχει σε κατάληψη. Οι περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στον νόμο Πιερρακάκη και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, χτυπήθηκαν έντονα από την επιβολή τηλε – εξετάσεων. 

Το ουσιαστικό είναι πως φοβούνται τους αγώνες, γιατί ξέρουν πως οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν! Εξάλλου αυτό είναι και ένα από τα πιο ισχυρά συμπεράσματα της 28ης. Μια διαδήλωση και μια απεργία ταρακούνησαν ένα φαινομενικά ακούνητο πολιτικό σύστημα, μια δήθεν ανίκητη κυβέρνηση του 41%.

Οι φοιτητές, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι του μόχθου, συνολικά ο λαός μας, έδειξαν τις διαθέσεις τους. Στις μάχες που έρχονται θα καλεστούμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες προκλήσεις, πολύμορφες προσπάθειες καταστολής. Πρέπει να αρνηθούμε τα τηλε - μαθήματα, να βάλουμε φραγμό στην τηλε – καταστολή. Μέσα από τα συλλογικά μας όργανα να οργανώσουμε την πάλη μας, με συνελεύσεις – καταλήψεις – διαδηλώσεις – αποχή! 

Συνεχίζουμε!