Εδώ και δυο μήνες οι φοιτητές σε όλη τη χώρα και στη Σχολή μας διεξάγουμε ένα πολύ σημαντικό
αγώνα ενάντια στο πιο ταξικό και αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και συνολικά του συστήματος. Ενάντια σε ένα νομοσχέδιο που μέσα από την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων επιδιώκει να επιβάλει μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, να διαλύσει ότι έχει απομείνει από το λεγόμενο δωρεάν πλέγμα σπουδών, να χτυπήσει εργασιακά δικαιώματα και να βάλει ταφόπλακα στον ελεύθερο φοιτητικό συνδικαλισμό.

Πρόκειται για μια στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση, βγαλμένη από τα σπλάχνα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης και στοχεύει συνολικά στην υποταγή της νεολαίας. Γι αυτό και ο αγώνας που διεξάγουμε δεν έχει μόνο «στενά» φοιτητικά χαρακτηριστικά. Από την έκβαση του κρίνονται γενικότερα τα δικαιώματα της νεολαίας και του λαού. Γιατί μια νίκη μας τροποποιεί σε θετική κατεύθυνση τον συσχετισμό ανάμεσα στο σύστημα από τη μια, τη νεολαία και λαό από την άλλη και δίνει ανάσα για να ξεσπάσουν νέες διεκδικήσεις για ψωμί, δουλειά, ειρήνη, ελευθερίες. Δημιουργεί επίσης ευνοϊκότερο πεδίο, πεδίο πάλης και αγώνα, για την διεκδίκηση όλων των κοινωνικών ζητημάτων, όλων των κοινωνικών κατηγοριών, όπως των γυναικών, για να αναφερθούμε συγκεκριμένα εν όψει της 8 ης Μάρτη, ημέρα καμπής για το γυναικείο κίνημα.

Σ’ αυτή τη μάχη είναι αναγκαία τόσο η ενότητα στη δράση ενάντια στον κοινό εχθρό, όσο και η πολιτική αντιπαράθεση για τον καλύτερο προσανατολισμό του κινήματος μας. Αυτή τη στάση κρατούν σταθερά οι Αγωνιστικές Κινήσεις, προβάλλοντας ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα την ανάγκη να παλευτεί και να απαντηθεί με συγκεκριμένους όρους και αποφάσεις (αποχή) η τηλε τρομοκρατία της κυβέρνησης μέσα από τις τηλε-εξετάσεις. Μια άποψη που δημιουργεί όρους μαζικοποίησης του αγώνα, αλλά και συγκρότησης του φοιτητικού κινήματος στη βάση της αναμέτρησης με την κυβέρνηση και το σύστημα. Η ορθότητα της άποψης μας, την οποία αρνούνται να αποδεχτούν τα ΕΑΑΚ και η ΠΚΣ, φάνηκε καθαρά μέσα από τον αρνητικό ρόλο των τηλ-εξετάσεων στην απομαζικοποίηση των συνελεύσεων μας και της κατάληψης.

Απέναντι σ’ αυτή την αναγκαιότητα και την πολιτική άποψη-στάση των Αγωνιστικών Κινήσεων, τα ΕΑΑΚ, αδυνατώντας να απαντήσουν πολιτικά, επέλεξαν στην τελευταία ΓΣ να επιστρατεύσουν το ψέμα και την προβοκάτσια, να κατηγορήσουν τις ΑΚ για «συγκάλυψη βιαστών», ακυρώνοντας την όποια προσπάθεια κοινού πλαισίου και αποπροσανατολίζοντας τη ΓΣ από το κεντρικό της επίδικο.
Φαίνεται ότι τους τελείωσε η κατηγορία για «διασπαστές που δε στηρίζουν την κατάληψη» (τότε
δεν «συγκαλύπταμε») και οι προτάσεις για υπερψήφιση του κοινού με ΠΚΣ πλαισίου (το οποίο
επίσης πήγε περίπατο στην τελευταία ΓΣ), και κατέφυγαν σε μια χυδαία συκοφαντία. Είναι φανερό
ότι η στάση τους αυτή υπονομεύει το κίνημα και στο μόνο που μπορεί να προσβλέπει είναι η
εξαργύρωσή της σε μικροπαραταξιακά οφέλη.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις, την πολιτική τους άποψη και στάση την βάζουν και την μετράνε μέσα στο κίνημα, μέσα στους αγώνες, την αντίσταση και τη διεκδίκηση, και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν. Δεν θεωρούμε πως η μάχη ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων έχει τελειώσει, ούτε ότι η έκβασή της πρέπει να καταλήξει στο ποιος πολιτικός χώρος θα καρπωθεί πολιτική υπεραξία. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει με επιμονή να συνεχίσει με μαζικούς αγώνες και ενότητα στις δράσεις του, μέχρι την νίκη. Ακόμα και αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο, να συνεχίσουμε στον δρόμο της ανατροπής του. Έχουμε την δύναμη να βάλουμε φραγμό στα σχέδια της κυβέρνησης, να επιβάλουμε τις δικές μας ανάγκες.