Εδώ και δύο μήνες περίπου ο Σύλλογος Φοιτητών Ξάνθης καταφέρνει να πραγματοποιεί Γενικές Συνελεύσεις με σημαντική μαζικότητα, που είχαμε να δούμε πολύ καιρό. Παρόλη την δυσκολία και τα εμπόδια που μπαίνουν, όσον αφορά τα τηλεμαθήματα και τις τηλε-εξεταστικές, οι φοιτητές/τριες συνεχίζουν να μαζικοποιούν ενεργά τις συλλογικές διαδικασίες. Την Τρίτη 19/03 λοιπόν, για έκτη συνεχόμενη φορά πραγματοποιήθηκε ΓΣ, με ένα γεμάτο αμφιθέατρο.

Αποτέλεσμα ΓΣ:
ΠΚΣ:78
ΕΑΑΚ:64
Αγωνιστικές Κινήσεις:49
Αυτόνομο Σχήμα:23
ΠΑΣΠ:17
Λευκά:15

Για εμάς αυτό επιβεβαιώνει την άποψη που είχαμε από την αρχή, ότι δηλαδή υπάρχουν όροι για ένα φοιτητικό κίνημα, το οποίο και είδαμε αυτούς τους τρεις μήνες, αλλά και ότι υπάρχει η μάζα κόσμου που διατίθεται να συνεχίσει να παλεύει ενάντια στο νόμο Πιερρακάκη, παρόλο που ψηφίστηκε. Για αυτόν τον λόγο, ήμασταν και οι μόνοι που προτείναμε συνέχιση της κατάληψης, προτείναμε επόμενη Γενική Συνέλευση, πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη και παρέμβαση σε σχολεία της πόλης, προκειμένου να ανοίξουμε και να αναβαθμίσουμε τον αγώνα μας πλάι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Ας ξεκινήσουμε από το πλαίσιο που υπερψηφίστηκε (ΠΚΣ), το οποίο πέρα από την λαθεμένη εξ αρχής ανάλυση ως προς την επίθεση στην εκπαίδευση και το αίτημα “πάλης” να μείνει στα χαρτιά ο νόμος, προτείνει άνοιγμα των σχολών και επιστροφή στην κανονικότητα. Μετατρέπει το εβδομαδιαίο ραντεβού της Πέμπτης, όπου πανελλαδικά καθοριζόταν ως την ημέρα κινητοποίησης εκατοντάδων
φοιτητικών συλλόγων ενάντια στο νόμο Πιερρακάκη, σε συνέντευξη τύπου του Συλλόγου. Δεν καλούσε τίποτα απολύτως για αυτή την εβδομάδα, αφήνοντας τη ανεξήγητα κενή παρόλο που οι λόγοι για να κινητοποιηθεί ο οποιοσδήποτε αυτή την περίοδο είναι πολλοί και σοβαρότατοι. Βάζει διάφορα ραντεβού εικονικού συνδικαλισμού, όπως ο αποκλεισμός του δρόμου των εστιών κ.α. Ανοίγει έτσι την κουβέντα περί “πολύμορφων δράσεων” που συχνά ακούμε τους συνάδελφους από την ΠΚΣ να διαλαλούν. Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι πολύμορφες δράσεις δεν αντικαθιστούν τον αγώνα και το πεδίο στο οποίο συγκροτείται, ούτε στοχεύουν στο να αλλάξει χέρια αυτός που τον αναλαμβάνει. Είναι το φοιτητικό κίνημα τριών μηνών, που στήθηκε με το τρίπτυχο συνελεύσεις -καταλήψεις-διαδηλώσεις, που κατάφερε να καθυστερήσει την κυβέρνηση από το να καταθέσει και να ψηφίσει το ν/σ. Γνωρίζουμε με σιγουριά ότι δεν δημιούργησαν ποτέ πρόβλημα οι συνεντεύξεις τύπου και οι συμβολικές κινητοποιήσεις... Επιπλέον για την ΠΚΣ το εβδομαδιαίο ραντεβού της ΓΣ του συλλόγου ρίχτηκε στον καιάδα, κάνοντας το και αυτό υπόθεση τυπικού ραντεβού.

Ας συνεχίσουμε με το πλαίσιο των ΕΑΑΚ, που πέρα από πλαίσιο αντικατάληψης, ήταν και πλαίσιο αντισυνέλευσης...ή μάλλον καλούσαν σε συνέλευση...τα τμήματα των καθηγητών και ούτε καν τυπικά τον Σ.Φ.Ξ. Φυσικά, για τα ΕΑΑΚ υποχρεούμαστε να καλέσουμε σε συνέλευση τα τμήματα, καθώς από ότι φαίνεται με την ψήφιση του νόμου, η πάλη ενάντια του αλλάζει χέρια και ξαφνικά από εκεί που ο αγώνας οργανωνόταν στα αμφιθεάτρα από τους φοιτητές/τριες με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, πρέπει να αναλάβουν κάποιοι φανταστικοί “σύμμαχοι” μας για εμάς. Να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί οι “σύμμαχοι” δεν φάνηκαν πουθενά στον δρόμο, δεν καλέστηκαν να υπερασπιστούν ποτέ την σωματική τους ακεραιότητα απέναντι στην καταστολή, είχαν ρόλο απεργοσπάστη όσον αφορά τα τηλε-μαθήματα και τις τηλε-εξετάσεις εν ώρα καταλήψεων και ήταν αυτοί που έκοβαν και αυθαιρετούσαν κατά την διάρκεια των εξεταστικών (!) 'Ολα αυτά γιατί δεν πιστευουν πως οι νόμοι μπορούν να ανατραπούν, επομένως για αυτούς ο αγώνας αλλάζει και χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά μπορούν να μην εφαρμοστούν. Έτσι, πρέπει να καλέσουν τους συστημικούς παράγοντες για ανοιχτή συζήτηση για το νόμο, καλόντας τους να συνεδριάσουν μπας και τους πείσουμε να μην εφαρμόσουν κάποιες πτυχές του νόμου και ούτε καν όλο το νόμο (!). Όχι ότι υπάρχει περίπτωση ποτέ κάτι να ψηφιστεί, για να μην εφαρμοστεί. Για τα ΕΑΑΚ “ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει” και πρέπει να συνεχίσουμε πείθοντας το καθηγητικό κατεστημένο να μας ακούσει. Ας μην σχολιαστεί ότι δείχνουν περισσότερη εμπιστοσύνη στα τμήματα και στις Συγκλήτους, από τους ίδιους τους συμφοιτητές μας, καθώς φαίνεται να είναι πιο πρόθυμοι να πείσουν αυτούς να μην εφαρμόσουν έναν νόμο (!), παρά τους συμφοιτητές μας να κάνουν απόχη απο τα τηλε- μαθήματα. Θεωρούμε άτοπες τις τοποθετήσεις της “αλλαγής φάσης” του αγώνα. Κριτικάρουμε έντονα λογικές που τον κλείνουν, που τον απομακρύνουν από τα χέρια των φοιτητών/τριων και τον κάνουν ζήτημα συνδιαλλαγής συνδικαλιστών και συστημικών φορέων. Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν υποχωρούν πρώτες από τον αγώνα, αλλά οφείλουν να εξασφαλίζουν τη συνέχιση του, χωρίς να θεωρούν τις συνελεύσεις πεδίο προσωπικού τους προγραμματισμού.

Για εμάς, παρόλο που ο νόμος ψηφίστηκε οι φοιτητικές μάζες πρέπει να συνεχίσουν να παλεύουν με το τρίπτυχο συνελεύσεις -καταλήψεις-διαδηλώσεις. Για εμάς συνεχίζουν να υπάρχουν επίδικα Γενικών Συνελεύσεων και ανάγκη να συνεχίσουν οι καταλήψεις. Οι 49 συλλήψεις στο ΑΠΘ και οι απειλές του Μητσοτάκη για διαγραφές φοιτητών που συμμετέχουν στις καταλήψεις, πρέπει να βρουν απέναντί τους ένα οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Χωρίς αυταπάτες για το ποιος είναι σύμμαχο στρώμα. Χρειαζόμαστε για να κερδίσουμε πλάι μας τους μαθητές που βιώνουν όλη την αντιδραστική αναπροσαρμογή της εκπαίδευσης με τους χείριστους όρους και το ταξικό σφαγείο του εθνικού απολυτηρίου, τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα, με διώξεις και συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Τους αγρότες και τους εργάτες που η ίδια πολιτική των ΕΕ-ΗΠΑ πλήττει τόσο τα δικά μας δικαιώματα όσο και τα δικά τους.

Θα θέλαμε να κάνουμε κάποια σχόλια όσον αφορά την αντιπαράθεση που άνοιξε με βάση το προ ημηρεσίας ψήφισμα που κατέθεσαν τα ΕΑΑΚ, που αφορούσε σεξιστικά σχόλια που έγιναν σε πάρτυ στο άσυλο την Παρασκευή, από την διοργάνωση του πάρτυ, σε μια κοπέλα που βρισκόταν εκεί. Αρχικά, αυτά τα ζητήματα οφείλουν να ανοίγονται και να συζητιούνται με όρους πολιτικής εμβάνθυσης για να ανοίγουν αποτελεσματικά την κουβέντα εξηγώντας για ποιο λόγο υπάρχουν και αναπαράγονται τέτοιες συμπεριφορές, με όρους που βοηθάνε στο να ξεπερνιούνται αυτές οι αντιλήψεις που συνεχώς προβάλλονται και αναπαράγονται από το σύστημα. Σίγουρα δεν πρέπει να γίνονται με όρους μικροπολιτικής και “κερδίσματος εντυπώσεων” όπως έγινε μέσα στη συνέλευση, που δεν δίνουν έδαφος για οποιαδήποτε συζήτηση. Οι αντιπαραθέσεις και οι διαφωνίες μεταξύ οργανωμένων δυνάμεων του Συλλόγου, σε κατά τα άλλα προοδευτικούς χώρους, δεν πρέπει να παίρνουν χαρακτηριστικά όχλου και “ασυγκράτητης” οργής. Οι αντιπαραθέσεις, οι κριτικές, οι αυτοκριτικές και οι τοποθετήσεις, ανοίγονται με πολιτικούς όρους και σε αυτή την διαδικασία δεν χωράνε οι απειλητικές και τραμπούκικες συμπεριφορές  απο συνδικαλιστές, που μόνο τα συστημικά πρότυπα αναπαράγουν. Έχουμε την ευθύνη των διαδικασιών μας, και η ευθύνη αυτή έχει να κάνει με την διασφάλιση της πολιτικής λειτουργίας του Συλλόγου.