Ο πόνος των λαών γίνεται η τέχνη των αστών

Τις τελευταίες μέρες ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί την φρικαλεότητα που διαπράττει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ εις βάρος του παλαιστινιακού λαού, ένα έγκλημα που συντελείται εδώ και 75 χρόνια συν 7 μήνες. Το Ισραήλ προχωρά τον τελικό αφανισμό των Παλαιστινίων, με την στήριξη των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.  Βομβαρδισμοί, λιμός, εκτοπισμός και ασθένειες είναι η καθημερινότητα των Παλαιστίνιων που είναι στοιβαγμένοι σε μία κουκκίδα γης, την Ράφα. Οι δρόμοι σε μία σειρά από χώρες του πλανήτη έχουν πλημμυρίσει από διαδηλώσεις, η νεολαία προχωρά σε καταλήψεις στα πανεπιστήμια, ενώ κομμάτια καλλιτεχνών εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη μέσα από την τέχνη τους.

Όσο γίνονται αυτά, και ενώ παγκόσμια έχει ξετυλιχθεί πρωτοφανές κύμα λογοκρισίας και διώξεων σε όποιον «τολμά» να σταθεί αλληλέγγυος στον λαό της Παλαιστίνης, το φασιστικό κράτος του Ισραήλ έχει συστρατεύσει τις πιο «μαύρες» φωνές να τραγουδήσουν για την γενοκτονία των Παλαιστινίων. Κάποιοι από τους στίχους φασιστικού περιεχομένου λένε: «Θα σας αφανίσουμε όλους στη Γάζα», «Τα αεροπλάνα μας σας βομβαρδίζουν, καταστροφή, καταστροφή», «την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχει τίποτα (στη Γάζα) και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Σε έναν χρόνο θα σας έχουμε αφανίσει όλους», ενώ αναφέρονται στους Παλαιστίνιους σαν «ομάδες αρουραίων που θα πεθάνουν στα υπόγεια». Η φρίκη δεν τελειώνει εκεί καθώς κυκλοφορούν βίντεο κλιπ που απεικονίζουν  βομβαρδισμούς κατοικημένων περιοχών στη Γάζα.

Η γενοκτονία και ο φασισμός έχουν και την τέχνη που τους αξίζει. Ο σιωνισμός χρειάζεται και την μουσική για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης του Ισραήλ. Όπως γενικά η τέχνη και η μουσική δεν είναι κάτι ουδέτερο αλλά γεννιούνται και διαμορφώνονται όπως ακριβώς ορίζει ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός και εκφράζουν τις ιδέες και τις σάπιες αξίες του, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση οι φονιάδες του Παλαιστινιακού λαού χρησιμοποιούν την τέχνη για να υπερασπιστούν την γενοκτονία στην οποία έχουν προβεί. Από την άλλη, υπάρχει και η τέχνη των λαών. Αυτή που γεννιέται και σφυρηλατείται μέσα από την πάλη τους και τα κινήματά τους. Αυτή που προάγει την αλληλεγγύη και το δίκιο των λαών, ενάντια στον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους.

Η τέχνη δεν γεννά τα κινήματα, τα κινήματα γεννούν την τέχνη. Τέχνη που μπροστά στη γενοκτονία ενός λαού την καταγγέλει και δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί για να ζήσουν ειρηνικά και ελεύθερα. Όχι τέχνη περιορισμένη σε χασμουρητά, μισόλογα και ακτιβισμούς μηδενικού ουσιαστικού περιεχομένου.  Η αλληλεγγύη σε έναν λαό που σφαγιάζεται είναι αυτή που εκφράζεται μαζικά και οργανωμένα στον δρόμο, αυτή που βάζει στο στόχαστρο τους φονιάδες των λαών , που είναι οι ίδιοι που μας προετοιμάζουν ένα μέλλον γεμάτο φτώχεια και πολέμους. Η μόνη απάντηση σε αυτό το μαύρο μέλλον είναι η συγκρότηση ισχυρού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου.