Πριν ακόμα γραφτείς στην σχολή αυτό που σου λένε όλοι είναι να μην οργανωθείς, να μην πολιτικοποιηθείς και γενικά να κρατάς μια ουδέτερη στάση. Από όταν μπήκες στην σχολή αυτό που άκουσες είναι ότι ο σύλλογος σου, οι γενικές του συνελεύσεις και οι διαδικασίες του είναι χάσιμο χρόνου. Ότι η ασχολία με την πολιτική δεν βγάζει πουθενά και καλύτερα να κοιτάξεις την δουλεία σου.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό βολεύει ακριβώς αυτούς που οργανωμένα περνάνε όλη την επίθεση μέσα στα πανεπιστήμια και σε όλη την κοινωνία, αυτούς που ψηφίζουν νόμους και παίρνουν πίσω τα δικαιώματά και τις κατακτήσεις μας. Δηλαδή το σύστημα, τις κυβερνήσεις, τα αστικά κόμματα.
Όλοι αυτοί είναι πέρα για πέρα οργανωμένοι με κοινό σκοπό την προώθηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και των ξένων αφεντικών της σε αυτή την χώρα. Παρά τις διαφορές τους, εξυπηρετούν τον κοινό τους στόχο οργανωμένα και ενιαία. Όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα στήριξαν και θα στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική και την πολιτική των ταξικών φραγμών μέσα στα πανεπιστήμια. Όλοι ψηφίζουν νόμους που χτυπούν το δικαίωμά μας στις σπουδές. Εξάλλου κάθε κυβέρνηση στρώνει τον δρόμο στην επόμενη για να προωθήσει την επίθεση πιο αποτελεσματικά.
Εκτός από αυτό, μέσα στην εκπαίδευση το σύστημα έχει στήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό για να εξειδικεύει και να υλοποιεί καλύτερα αυτή την επίθεση. Από τις πρυτανείες, το καθηγητικό κατεστημένο, τα συμβούλια ιδρύματος, μέχρι την πανεπιστημιακή αστυνομία, την κατάργηση του ασύλου και τα πειθαρχικά όλα διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο οι επιδιώξεις του συστήματος εις βάρος της πλειοψηφίας των φοιτητών θα προχωράνε.
Ανάλογο ρόλο παίζουν και οι συστημικές παρατάξεις μέσα στα πανεπιστήμια που δρούνε με μόνο γνώμονα τον αντιοργανωτισμό, την αποπολιτικοποίηση και βοηθούν στην προώθηση της επίθεσης. Τέτοιο ρόλο έχει, λοιπόν, η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, το BLOCO/ΔΙΚΤΥΟ και διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι, αχρωμάτιστοι που με κάθε τρόπο προσπαθούν να κάμψουν την οποία αγωνιστική κατεύθυνση των φοιτητών. Άλλωστε η ίδια η ΔΑΠ, η μεγαλύτερη παράταξη στα πανεπιστήμια είναι αυτή που σήμερα θέτει την κατάργηση των παρατάξεων, μία γραμμή που έρχεται κατευθείαν από τα συστημικά επιτελεία.
Αυτό που φοβούνται όλοι αυτοί και οργανωμένα προσπαθούν να χτυπήσουν είναι η δυνατότητα των φοιτητών να οργανώνονται και να παλεύουν. Ξέρουν πως αυτό μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδιά τους και να ανατρέψει τους νόμους τους. Θέλουν να χτυπήσουν και να συκοφαντήσουν τους φοιτητικούς συλλόγους, τα όργανά και τις διαδικασίες τους. Σε αυτό στοχεύουν οι νόμοι Κεραμέως, σε αυτό στοχεύει η στοχοποίηση της πολιτικής δράσης μέσα στα πανεπιστήμια.
Εφόσον, λοιπόν, η επίθεση που δεχόμαστε έρχεται με τέτοιο οργανωμένο τρόπο, με αυτόν ακριβώς τον τρόπο πρέπει να απαντήσουμε και εμείς. Με την μαζικοποίηση των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος. Να μπούμε στις γενικές συνελεύσεις και να οργανώσουμε την πάλη μας. Να συζητήσουμε με τους συμφοιτητές μας, να πάρουμε αποφάσεις αγώνα και να παλέψουμε από κοινού με όλους τους φοιτητικούς συλλόγους. Με ζωντανές διαδικασίες που θα δίνουν πολιτικά εφόδια στον αγώνα, θα βάζουν απέναντι τους δήθεν “φίλους” και θα βρίσκουν τους πραγματικούς συμμάχους. Με την στήριξη των φοιτητικών εκλογών ως μια πολιτική διαδικασία των φοιτητών, ανεξάρτητη από το κράτος που καμία σχέση δεν έχει με τις βουλευτικές.
Ο μόνος δρόμος για να ανακόψουμε την επίθεση και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας είναι αυτός. Οι ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος δείχνουν τις αγωνιστικές διαθέσεις που υπάρχουν στα πανεπιστήμια. Ωστόσο αυτές είναι ανάγκη να μεταφραστούν και σε ενεργή συμμετοχή στις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος.
