Σωστά λέμε για τα ΕΑΑΚ, ότι είναι η αριστερά της διαχείρισης. Πολύ χαρακτηριστική είναι η στάση που κρατούν απέναντι στη συνδιοίκηση. Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ επιλέγουν να συμμετέχουν στα όργανα συνδιοίκησης του πανεπιστημίου, παίρνοντας τις έδρες που χαρίζει απλόχερα ο πρόεδρος της σχολής. Είναι γεγονός, ότι τα όργανα συνδιοίκησης δεν ήταν ποτέ αίτημα του φοιτητικού κινήματος και ποτέ μέσω αυτών οι φοιτητές δεν πέτυχαν νίκες. Απ΄ τη δεκαετία του ‘80 και μετά, που αυτά τα όργανα καθιερώθηκαν και νομικά, το σύστημα κατάφερε να ενσωματώσει το φοιτητικό κίνημα, να απογοητεύσει τους φοιτητές και να τους στείλει σπίτι τους. Σε τέτοιες λογικές κινούνται και σήμερα τα ΕΑΑΚ, καλλιεργώντας στους φοιτητές την ψευδαίσθηση, ότι μπορούν να συναποφασίσουν και να συνδιαλλεχθούν με τους καθηγητές. Μας κατηγορούν τα ΕΑΑΚ, ότι δεν έχουμε ξεκάθαρη θέση για τη συνδιοίκηση και ότι οι Αγωνιστικές Κινήσεις έρχονται και συμμετέχουν και αυτές σε τέτοια όργανα. Μάλλον οι συνάδελφοι από τα ΕΑΑΚ δεν έχουν καταλάβει, ότι είναι άλλο να πας για κινητοποίηση σε τέτοια όργανα με διάθεση καταγγελίας των ίδιων των οργάνων στους ίδιους τους φοιτητές και άλλο να δέχεσαι να συναποφασίζεις μαζί με τους καθηγητές, νομιμοποιώντας την ίδια τη διαδικασία. Επειδή ακριβώς το πανεπιστήμιο δεν είναι κάτι ουδέτερο, αλλά είναι κομμάτι του αστικού κράτους, ποτέ μέσω των οργάνων συνδιοίκησης δεν θα επιτευχθεί νίκη. Η πραγματική δύναμη των φοιτητών βρίσκεται στα δικά τους όργανα, δηλαδή τις γενικές συνελεύσεις και επειδή σαν Αγωνιστικές Κινήσεις θέλουμε ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του βροντοφωνάζουμε και αναγράφουμε στα ψηφοδέλτια μας, ότι απέχουμε από όργανα συνδιοίκησης.
Κατηγορηθήκαμε ακόμη, ότι αναπαράγουμε πατριωτικό λόγο και ότι σαν Αγωνιστικές Κινήσεις είμαστε κατά των μεταναστών. Γενικά προεκλογικά τα ΕΑΑΚ μας απέδειξαν περίτρανα, ότι όσον αφορά τη λασπολογία είναι πρώτοι και καλύτεροι. Η ανάλυση μας είναι η εξής. Σε μια καπιταλιστική κοινωνία η κυρίαρχη τάξη είναι η αστική, που καταπιέζει και εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο τις λαϊκές και τις εργαζόμενες μάζες. Είναι κοινή παραδοχή από την ίδια την αστική τάξη, ότι είναι βαθύτατα εξαρτημένη πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ο εξαρτημένος χαρακτήρας της, δίνει τη δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές να επεκτείνουν τα κεφάλαιά τους και στο εξωτερικό, αλλά και να επεκταθούν στρατιωτικά, αφού το ΝΑΤΟ συνεχώς χτίζει καινούριες και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες. Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις παλεύουμε για μια χώρα ανεξάρτητη. Γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι όσο βαθαίνει η εξάρτηση της αστικής τάξης οι λαοί θα καταπιέζονται ακόμη περισσότερο, θα οξύνεται δηλαδή η αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και τους λαούς. Θέλουμε λοιπόν ο λαός να γίνει αφέντης στον τόπο του, με τους μετανάστες να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του λαού. Οι μετανάστες σε αυτήν την κοινωνία είναι από τα πιο εκμεταλλευόμενα στρώματα και θέλουμε να είναι σύμμαχοι μας στην προσπάθεια οικοδόμησης μια άλλης κοινωνίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, τα ΕΑΑΚ μας κατηγόρησαν ότι είμαστε διασπαστικοί για τον ίδιο τον σύλλογο αναφορικά με τη στάση που κρατήσαμε στις συνελεύσεις του προηγούμενου εξαμήνου. Είναι γεγονός, ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι αποσυγκροτημένοι, με τους φοιτητές απογοητευμένους να απέχουν από τα συλλογικά τους όργανα. Ο σύλλογος μας είχε όντως να συνεδριάσει 3 χρόνια και είναι όντως πολύ θετικό που βγήκε συνέλευση. Απ΄ ότι φαίνεται όμως τα ΕΑΑΚ θέλουν να παραβλέψουν τη σύνθεση και της πρώτης και της δεύτερης συνέλευσης. Στην πρώτη συνέλευση η απαρτία συμπληρώθηκε, επειδή η Νέα Προοπτική, που γνωστός είναι ο ρόλος της για τον σύλλογο, έφερε πιεζόμενη και από τις υπόλοιπες δυνάμεις τον κόσμο της στη συνέλευση. Τη δεύτερη φορά, που έγινε συνέλευση για το πολυτεχνείο παρόμοια τακτική ακολούθησαν τα ΕΑΑΚ. Για να περάσει το πλαίσιο τους, επειδή είδαν, ότι είχε μαζευτεί ένας κόσμος, κάλεσαν στη συνέλευση κάθε επί πτυχίο συνδικαλιστή των ΕΑΑΚ, που κατά τα άλλα είχε να εμφανιστεί χρόνια στη σχολή. Πήγαν δηλαδή να νομιμοποιήσουν μια συνέλευση, το σώμα της οποίας θα συμπλήρωνε η “παρέα τους”, χωρίς τελικά καν να μαζεύεται η απαιτούμενη απαρτία. Η απόφαση της συνέλευσης που τελικά την πήραν τα ΕΑΑΚ ήταν η κατάληψη της σχολής για τέσσερις μέρες με τους καθηγητές μέσα στη σχολή να κάνουν το ακαδημαϊκό τους έργο. Μια κατάληψη δηλαδή που σέβεται το ακαδημαϊκό άσυλο, μια απ΄ τις καταλήψεις που είναι νόμιμη και με βάση τον νόμο Γαβρόγλου. Η κατάληψη τελικά μεταφέρθηκε στο Κάτω Πολυτεχνείο έχοντας τελικά μια αποστειρωμένη έννοια, αφού ούτε κέντρο αγώνα έγινε, ούτε ανένταχτος κόσμο τη στήριξε.
Καλά λοιπόν θα κάνουν τα ΕΑΑΚ να καταλάβουν, ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν θα ανασυγκοτηθούν με κόλπα. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι ανεξάρτητο απ΄ το κράτος και οι φοιτητές θα πρέπει να καταλάβουν και να καταγγείλουν τα όργανα συνδιοίκησης, μέσω των οποίων συνεχίζει η επίθεση στα δικαιώματά τους. Τέλος καλό θα ήταν όταν τα ΕΑΑΚ κάνουν αντιπαράθεση να παραμένουν πολιτικοί και να έχουν στόχο μέσω αυτής το κίνημα να πάει μπροστά και να μην επιδίδονται στη λασπολογία σε βάρος άλλων δυνάμεων.
