Η ακαδημαϊκή χρονιά στο πάντειο (και τα υπόλοιπα ιδρύματα) έχει ξεκινήσει και οι φοιτητές είμαστε και φέτος αντιμέτωποι με μια σειρά από ζητήματα. Τα περισσότερα απ' αυτά δεν είναι καινούρια και δεν απασχολούν μόνο το πάντειο αλλά είναι σημαντικό τόσο να τα αναφέρουμε και να τα συγκεκριμενοποιήσουμε όσο και να απαντήσουμε σε ένα πολύ σοβαρό και απαραίτητο προβληματισμό. Ναι τα προβλήματα υπάρχουν... αλλά Πως απαντάμε; Για εμάς η απάντηση είναι σαφής και θα επανέλθουμε παρακάτω.

Καταρχάς, το μόνιμο πρόβλημα που συναντάμε οι φοιτητές στο πάντειο, και που φέτος με βάση τις ανατιμήσεις και την ακρίβεια είναι ακόμη πιο έντονο, είναι η ανυπαρξία εστιών. Υπήρχαν εστίες, ήταν στο κτήριο πάνω από το φοιτητικό εστιατόριο αλλά από το '90 και μετά οι εστίες αυτές είναι σε μια μόνιμη διαδικασία "ανακαίνισης". Ελάχιστα δωμάτια σε κάποιους "τυχερούς" φοιτητές δίνονται στη ΦΕΑ ή σε άλλα κτήρια, τόσο λίγα βέβαια που ούτε κοντά δε φτάνουν στο να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών. Σοβαρό ζήτημα είναι και η σίτιση. Δεν έχουμε όλοι πρόσβαση σε ένα πιάτο φαΐ (κατά βάση κακής ποιότητας) και χρειάζεται κάθε χρόνο να κάνουμε διαγωνισμό φτώχειας για να αποδείξουμε ότι ‘’αξίζουμε΄΄ να φάμε ή/και να έχουμε ένα δωμάτιο σε εστία.

Άλλα ζητήματα που απόλυτα επηρεάζουν τη φοιτητική μας ζωή. Τα αμφιθέατρα δεν μας χωράνε. Κυρίως για όσους είναι στο πρώτο έτος αρκετά μαθήματα διεξάγονται σε μικρά αμφιθέατρα που ούτε κατά διάνοια δε χωράνε τους φοιτητές του έτους που θέλουν να παρακολουθήσουν ένα μάθημα. Στο ΤΟΠΑ για παράδειγμα δεν είναι λίγοι οι φοιτητές που δε χωράνε στο αμφιθέατρο 3 και αναγκάζονται να κάθονται στους διαδρόμους ή ακόμη και έξω απ’ την αίθουσα. Το ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στο ΤΟΠΑ αλλά αφορά και μια σειρά από άλλα τμήματα (ΕΜΠΟ, Κοινωνιολογία κα) . Και όλα αυτά ενώ υπάρχει διαθέσιμο το αμφ ΣΚ2 που λένε ότι είναι αίθουσα εκδηλώσεων (άσχετα που τέτοια υπάρχει και που πέρσυ το ΣΚ2 χρησιμοποιούνταν για μαθήματα).

Στο τμήμα κοινωνικής πολιτικής για τη λήψη πτυχίου είναι απαραίτητη η επιτυχής παρακολούθηση τουλάχιστον 2 σεμιναρίων. Βέβαια... στα περισσότερα σεμινάρια οι θέσεις δε φτάνουν με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές να αναγκάζονται να περιμένουν για αρκετό καιρό μέχρι να βρουν θέση, καθυστερώντας έτσι και τη λήψη του πτυχίου τους.

Ένα ακόμα ζήτημα είναι και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Το πάντειο δεν είχε δίδακτρα στα μεταπτυχιακά του, εγκρίθηκε ωστόσο πρόσφατα το πρώτο μεταπτυχιακό με δίδακτρα στα ΕΜΠΟ και ΔΕΠΣ. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ πως οι Αγωνιστικές Κινήσεις δε στηρίζουμε τα μεταπτυχιακά και τα σεμινάρια ούτε στο επίπεδο των προπτυχιακών σπουδών ως προαπαιτούμενα για το πτυχίο, ούτε και μετά απ’ αυτό ως αναγκαία για να βρούμε δουλειά, αλλά θεωρούμε πως το πτυχίο θα έπρεπε να ναι η μόνη προϋπόθεση για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Εφόσον βέβαια είναι υποχρεωτικό φυσικά στηρίζουμε το δικαίωμα των φοιτητών να βρίσκουν θέση στα σεμινάρια. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα μεταπτυχιακά εφόσον είναι απαραίτητα για βρούμε δουλειά αυτά θα έπρεπε να είναι απόλυτα δωρεάν.

Σε κάποια τμήματα επίσης, υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων (Ψυχολογία, ΔΕΠΣ) σύνολα μαθημάτων δηλαδή που αν δεν περάσουμε το ένα δεν έχουμε δικαίωμα να παρακολουθήσουμε το επόμενο, πράγμα που αυξάνει το χρόνο σπουδών κατά πολύ και εντατικοποιεί ακόμη περισσότερο τις σπουδές μας αφού πρέπει συνέχεια να είμαστε σε μια αίθουσα και να παρακολουθούμε μαθήματα για να είμαστε σίγουροι ότι θα περάσουμε ώστε να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε το επόμενο και να πάρουμε πτυχίο ‘’στην ώρα μας’’ αφού αν δεν τα καταφέρουμε μέσα σε 6 χρόνια θα διαγραφούμε με βάση το νόμο 4777 που πέρασε μέσα στην πανδημία (αυτό ενώ υπάρχουν τμήματα και στο Πάντειο, πχ ΤΟΠΑ, στα οποία ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι μεγαλύτερος από 6 χρόνια).

Με το νέο νόμο-πλαίσιο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι διαλύονται ακόμη περισσότερο τα πτυχία μας αφού θα τα παίρνουμε και δε θα έχουμε επαγγελματικά δικαιώματα ενώ στα παιδαγωγικά τμήματα χάνεται τελείως η έννοια της διδακτικής επάρκειας. Στο Πάντειο εδώ και χρόνια τα πτυχία των περισσότερων τμημάτων δεν έχουν ούτε επαγγελματικά δικαιώματα (πχ ΠΕκΙ) ούτε διδακτική επάρκεια (πχ Κοινωνιολογία) με αποτέλεσμα οι φοιτητές του Παντείου να χρειάζεται να κυνηγάμε μετά τις σπουδές μας μεταπτυχιακά, σεμινάρια και πιστοποιήσεις για να έχουμε την ελπίδα ότι θα βρούμε δουλειά.

Όλα αυτά ειδικά μέσα σε ένα περιβάλλον που γίνεται συνεχώς πιο πιεστικό και αντιλαϊκό δείχνουν ένα μέλλον μαύρο και χωρίς προοπτική. Προοπτική βέβαια υπάρχει. Για μια γενιά χωρίς αύριο, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Υπάρχουν οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι γενικές συνελεύσεις. Πρέπει να συσπειρωθούμε σε αυτά τα συλλογικά όργανα και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα. Να βγούμε μαζικά στο δρόμο και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας σε σπουδές, δουλειά, ελευθερίες, υγεία. Το δικαίωμα μας σε σίτιση, στέγαση και μεταφορές, σε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Αυτά δε θα τα κατακτήσουμε στη βουλή ούτε θα μας τα παραχωρήσει το σύστημα. ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΚΤΉΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ. Δεν πρέπει να ‘χουμε αυταπάτες ότι θα μας λύσει τα προβλήματα κάποιος άλλος. Μια άλλη κυβέρνηση, ένας άλλος υπουργός, ένας άλλος πρύτανης, κάποιος καθηγητής. Οι πρυτάνεις και οι καθηγητές δεν είναι, ακόμα κι αν έτσι κάποιοι θέλουν να δείχνουν, μαζί μας. Υπηρετούν αυτό το σύστημα και είναι εκείνοι που διεξάγουν της επίθεση σε βάρος μας. Σύμμαχοι μας είναι οι μαθητές, είναι οι εργάτες, είναι ο λαός και η νεολαία που καταπιέζονται. Τα ζητήματα στα οποία αναφερθήκαμε δεν αφορούν μόνο το Πάντειο ούτε είναι μόνο αυτά. Είναι ζητήματα που αφορούν κατά βάση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλους τους φοιτητές. Με αυτούς πρέπει να συσπειρωθούμε. Μόνο μέσα από τους μαζικές διαδικασίες και τους αγώνες μας θα εξασφαλίσουμε καλύτερους όρους σπουδών και μια καλύτερη ζωή.

Καλούμε στη γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Παντείου την Τετάρτη 19/10 στις 13:00 στην αίθουσα 108.

Με αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας!