ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ| ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ

Από τον Ιούνιο του 2021 έγινε αντιληπτό ότι το ΔΠΘ έχει βλέψεις για εκκένωση του αναγνωστηρίου από τους φοιτητές και αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του. Η πρόθεση αυτή του πανεπιστημίου έχει εκφραστεί καθαρά και τους τελευταίους μήνες στον τοπικό τύπο.

Το αναγνωστήριο αποτελεί ένα χώρο ασύλου στο κέντρο της πόλης στον οποίον την τελευταία σχεδόν δεκαετία οι φοιτητές δραστηριοποιούνται πολιτικά και πολιτιστικά. Στην περίοδο της εντατικοποίησης, σε ένα σύστημα που ήδη απ’ την δημιουργία του, ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι να αντιστοιχίζεται στις ανάγκες του κεφαλαίου γνωρίζουμε εξαρχής ότι δεν είναι επιθυμητή η λειτουργία ενός χώρου όπου οι φοιτητές διασκεδάζουν, συζητάνε τα προβλήματά τους, αναζητούν λύσεις και οργανώνονται γύρω από αυτά.

Η ένταση  της επίθεσης στην εκπαίδευση απ’ τις τελευταίες κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα τους  Νόμους Κεραμέως δεν είναι τυχαία. Από την μία πλευρά σίγουρα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αυξανόμενης επίθεσης συνολικά στα δικαιώματα του λαού. Ταυτόχρονα, αυτή η επίθεση έρχεται να επιλύσει τις «ανορθογραφίες» του ελληνικού πανεπιστημίου σε σχέση με τα «ευρωπαϊκά πρότυπα». Εννοούμε φυσικά τα έστω και «κουτσουρεμένα» δικαιώματα στην δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, αλλά και στον φοιτητικό συνδικαλισμό. Όλα αυτά που επιτάσσουν οι ιμπεριαλιστές να καταργηθούν με στόχο την δήθεν αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών, είναι τα κεκτημένα που έχει ανά δεκαετίες υπερασπιστεί το φοιτητικό κίνημα ώστε να μπορούν να σπουδάζουν τα παιδιά απ’ τις λαϊκές οικογένειες. Γνωρίζουν λοιπόν, πολύ καλά πως το φοιτητικό κίνημα που στάθηκε εμπόδιο όλες αυτές τις δεκαετίες, δημιουργήθηκε και οργάνωσε την πάλη του μέσα στους χώρους ασύλου. Ένα τέτοιον χώρο αποτελεί και το αναγνωστήριο πρώτα απ’ όλα και γι’ αυτό θέλουν να τελειώσουν με αυτόν. Έναν χώρο που έχει αφήσει το στίγμα του στην πόλη καθώς έχει αποτελέσει το σημείο αναφοράς για όσες φοιτητικές κινητοποιήσεις έχουν ξεσπάσει απ’ όταν αυτό πέρασε στα χέρια των φοιτητών.

Φυσικά, ας λάβουμε υπ’ όψιν και την ιδιαιτερότητα της πόλης, ότι δηλαδή αποτελεί τον μοναδικό πανεπιστημιακό χώρο στο κέντρο της που έχουμε ελεύθερη πρόσβαση. Σε μια φάση, λοιπόν, που το σύστημα επιλέγει να επιτεθεί στις πολιτικές ελευθερίες και στο άσυλο, στην πολιτικοποίηση και στο συνδικαλισμό μέσα στο πανεπιστήμιο με την πανεπιστημιακή αστυνομία, τα face control και τις πειθαρχικές διώξεις θα  αποτελούσε ένα στοίχημα για το Πανεπιστήμιο να μας βγάλει από αυτόν.

Την προσπάθεια εκκένωσης του αναγνωστηρίου ας μην την κοιτάμε μεμονωμένα και ας μην εθελοτυφλούμε. Αποτελεί ξεκάθαρο κομμάτι της προσπάθειας καταπάτησης του ασύλου και  αποστείρωσης κάθε πανεπιστημιακού χώρου. Γι΄αυτό άλλωστε γίνεται την ίδια ώρα που επανειλημμένως καταστρέφεται πολιτικό υλικό στο αμφιθέατρο της Δραγάνας, γι΄αυτό και  γίνεται συγχρονισμένα με την επίθεση σε άλλους χώρους ασύλου ανά την Ελλάδα.

Η επίθεση στο Αναγνωστήριο αποτελεί μία επίθεση πρώτα απ’ όλα στους φοιτητές που θέλουν να παλέψουν ενάντια σ’ ένα πρότυπο σπουδών που απαγορεύει την ψυχαγωγία, την πολιτική συζήτηση και κατ’ επέκταση την αμφισβήτηση της κυρίαρχης ιδεολογίας και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Ο δρόμος που πρέπει να επιλέξουμε είναι αυτός της συλλογικής οργανωμένης πάλης. Είναι σίγουρα δύσκολος αν αναλογιστούμε τη χρόνια αποσυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος πανελλαδικά αλλά και των φοιτητικών συλλόγων της πόλης. Είναι ωστόσο αυτός που είναι πραγματικά ικανός να αντιπαρατεθεί ολομέτωπα με το σύστημα. Να ζωντανέψουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας σε σπουδές-δουλειά-υγεία-ελευθερίες!