Ο πόλεμος που ήρθε δεν είναι ο πρώτος

«Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος, υπήρχαν και άλλοι πριν από αυτόν. Όταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. Στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθανε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθανε το ίδιο.» Τα λόγια αυτά του Μπρεχτ περιγράφουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την νέα, επικίνδυνη και επώδυνη περίοδο που ξημερώνει για την νεολαία και τους λαούς.

Οι ανταγωνισμοί των μεγάλων ιμπεριαλιστών φαίνεται να φθάνουν για ακόμη μια φορά σε ένα μεγάλο αδιέξοδο, το οποίο σε αυτήν την φάση απαντιέται με στρατιωτικό τρόπο. Από την μία έχουμε τους Αμερικανούς-ΝΑΤΟ που στην δίψα τους για τον ολοένα και μεγαλύτερο έλεγχο του γεωπολιτικού χάρτη προσπαθούν διακαώς να εντάξουν την Ουκρανία με επίσημους όρους στην λίστα των «προτεκτοράτων» τους όπως αυτό πραγματοποιείται μετά το ΝΑΤΟϊκό πραξικόπημα του 2014. Από την άλλη έχουμε τους Ρώσους, που αποτελούν τους κύριους αντιπάλους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που λόγω της ακριβώς ίδιας δίψας για εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων εισβάλουν στην Ουκρανία κλιμακώνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς των χωρών.

Είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι οι ενέργειες και των δύο πλευρών δεν γίνονται για την προστασία κανενός λαού γιατί απλούστατα κανένας ιμπεριαλισμός δεν δρα σκεπτόμενος τα λαϊκά συμφέροντα, δρα μονάχα για να εδραιώσει και να ισχυροποιήσει τα αντιδραστικά του συμφέροντα. Από την μια, έχουμε το αφήγημα ότι η Ρωσία εισέβαλε με στόχο την «απελευθέρωση – ανεξαρτητοποίηση» των ρωσόφωνων πληθυσμών της ανατολικής Ουκρανίαςκαι από την άλλη την Δύση που θα κάνει τα πάντα για την προστασία των λαών (της Ουκρανίας αρχικά και των υπολοίπων γενικότερα). Αυτό ακριβώς το δίπολο πρέπει να ξεπεράσουμε μιας και η ιστορία έχει αποδείξει περίτρανα ποιες είναι οι επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και τι σημαίνει «προστασία» του ΝΑΤΟ. Αρκεί να θυμηθούμε τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάνκαι της Συρίας οι οποίοι έζησαν ή ζουν ακόμα την φρίκη του πολέμου, τηνεξαθλίωση, το ξήλωμα του δικαιώματος στην ζωή, τηναβεβαιότητα για το αύριο που ξημερώνει, με όλα αυτά να συνθέτουν τι ακριβώς είναι η «προστασία» των λαών από το ΝΑΤΟ.

Σε αυτό το πλαίσιο καλείται και η Ελλάδα να διαδραματίσει το δικό της ρόλο. 70 χρόνια μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ και με τη νέα συμφωνία «αναβάθμισης» των βάσεων που έρχεται, η χώρα αποτελεί χωρίς καμία υπερβολή μια τεράστια στρατιωτική βάση. Η κοντινότερη σε απόσταση ΝΑΤΟϊκή βάση από την πόλη μας, είναι η ίδια μας η πόλη. Η Αλεξανδρούπολη παίρνει μέρος ενεργά στον πόλεμο καθώς ελικόπτερα, κατασκοπικά και βαρύς στρατιωτικός εξοπλισμός στέλνονται προς το μέτωπο της Ουκρανίας για λογαριασμό των Αμερικανών, οπότε αποτελεί και έναν από τους στρατηγικούς στόχους των Ρώσων σε περίπτωση που η κατάσταση συνεχίσει να κλιμακώνεται. Ποια είναι η στάση μας, η στάση της νεολαίας που ζει, σπουδάζει, εργάζεται, κοινωνικοποιείται σε αυτήν την πόλη; Οι εξελίξεις αυτές μας αφορούν. Την στιγμή που θέλουν να κάνουν την στρατιωτική θητεία υποχρεωτική στα 18, φαίνεται ποιοι είναι αυτοί που θα κληθούμε να πολεμήσουν και να πεθάνουν για τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστών, μιας και η βαθιά εξαρτημένη χώρα μας από Αμερικανούς και «συμμαχία προστασίας» του ΝΑΤΟ προσφέρει τα πάντα. Την στιγμή που εμείς και οι οικογένειες μας βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ακρίβεια, την τεράστια αύξηση του κόστους της ζωής, την ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη εν μέσω πανδημίας, έρχεται ένας πόλεμος συμφερόντων να βαθύνει ακόμα περισσότερο αυτήν την κρίση. Οι συνθήκες του πολέμου στρέφονται με κάθε τρόπο ενάντια στη νεολαία και τον απλό λαό καθώς η νέα εκτίναξη τιμών της ενέργειας και των προϊόντων φέρνουν άμεσα νέα κύματα εξαθλίωσης και ανέχειας.

Στις εξελίξεις αυτές είναι απαραίτητη η αντίδραση του λαού και της νεολαίας. Είναι επείγουσα ανάγκη να συγκροτήσουμε και να αναπτύξουμε την πάλη μας ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό καθώς και ενάντια σε αυτήν την πολιτική της εξάρτησης από τους Αμερικανούς, που αργά ή γρήγορα θα μας καλέσει σε έναν πόλεμο για τους δικούς τους ιδιοτελείς στόχους. Η νεολαία πρέπει να παλεύει υπερασπιζόμενη την αλληλεγγύη και την φιλίατων λαών, κόντρα σε εθνικισμούς που θέλουν τους λαούς να μάχονται μεταξύ τους για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Όσο τα ντόπια «αφεντικά» υπηρετούν χωρίς ενδοιασμούς, βαθαίνοντας την κρίση για το λαό, τόσο εμείς θα παλεύουμε γιατί δε χωράμε στον σάπιο κόσμο που έχουν φτιάξει ούτε στο σκοτεινό μέλλον που προετοιμάζουν για εμάς.

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΕΞΩ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΜΠΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ